ความรักสีคราม นิยาย บท 1295

แจซั่น หวังว่าคุณจะไม่เสียใจกับการตัดสินใจของคุณเองนะ! คุณควรหลบให้พ้นจากสายตาผมแล้วพอใจในตำแหน่งหัวหน้าของตัวเองซะ! คิดจริงๆ เหรอว่าผมจะจัดการคุณไม่ได้เพียงเพราะสถานะของคุณ? คิดว่าผมมาถึงจุดที่เป็นอยู่ทุกวันนี้โดยไม่ใช้เส้นสายและไพ่ตายที่ซ่อนอยู่ได้ไง?

ฟาเบียนดูสบายใจเพราะเขามองว่าแจซั่นเป็นคนโง่เขลาที่ควรจะรู้สถานะของตัวเอง

ขณะเดียวกัน ในห้องทำงานของประธานแจ็คสันกรุ๊ป ซาเวียร์จุดบุหรี่พลางทอดสายตาออกไปนอกหน้าต่างด้วยสีหน้าเศร้าหมองก่อนจะพ่นควันบุหรี่ออกมา

เขาพึมพำกับตัวเองด้วยจิตใจที่ว่างเปล่า “เมื่อไหร่ฉันจะได้เจอกับผู้หญิงที่พิเศษอย่างฮันน่าอีกนะ”

หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็ส่ายหัวแล้วพูดว่า “คงไม่มีประโยชน์ที่จะพยายามบังคับให้เธอยอมฉัน จริงไหม?”

บอกตามตรงว่าซาเวียร์หลงรักฮันน่าแทบบ้า หลังจากเริ่มตามจีบเธอมาเรื่อยๆ เขาก็เลิกคบค้ากับผู้หญิงคนอื่นและกลายเป็นชายผู้ซื่อสัตย์ น่าเสียดายที่คนเดียวที่อยู่ในใจของฮันน่าก็คือฟาเบียน

หลังจากซาเวียร์ดับบุหรี่บนที่เขี่ยบุหรี่แล้วเขาก็หยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาผู้ช่วย “ไปสืบมาสิว่าทำไมแจซั่นถึงตัดสินใจแบบนั้น แล้วก็ส่งคนไปคุ้มกันคุณยังด้วย”

เขาหยุดก่อนจะพูดต่อ “จ้างนักฆ่ามือดีสักสองสามคนให้มาคุ้มกันเธอให้ปลอดภัย ถ้าเป็นไปได้ อย่าให้ฟาเบียนรู้เรื่องนี้เด็ดขาด”

เพราะซาเวียร์จริงจังกับฮันน่าเขาจึงเป็นห่วงความปลอดภัยของเธอ แต่ก็ทำได้มากสุดเพียงแค่นี้เพื่อไม่ให้ไปขวางทางฟาเบียน

ผู้ช่วยกลัวว่าจะทำให้เขาไม่พอใจจึงตอบกลับด้วยเสียงแผ่วเบา “คุณแจ็คสันครับ คุณยังเธอแต่งงานแล้ว คุณไม่คิดหรอว่า…”

“อะไร? นายกำลังจะสอนฉันว่าควรหรือไม่ควรทำอะไรอยู่งั้นหรอ? แค่ทำตามคำสั่งของฉันก็พอ!”

ซาเวียร์ตอบกลับด้วยท่าทางฉุนเฉียวและวางสายไปหลังจากพูดชัดเจนแล้ว

“ไปพาผู้หญิงที่ชื่อชาเนียมาหาฉันเดี๋ยวนี้! อดใจรอจะได้เจอหญิงสาวที่ล่อลวงคุณเดนน์ของเราตัวเป็นๆ แทบไม่ไหวแล้ว!” เขาสั่งการผ่านโทรศัพท์

ไม่นานนัก ชาเนียที่ถูกพาตัวมาก็รู้สึกกังวลใจเพราะเธอได้ยินเรื่องของฟาเบียนมาเยอะ ยิ่งไปกว่านั้น เธอเองก็รู้ว่าที่อีเวตต์ต้องติดคุกเป็นเพราะอะไร

เธอเสียใจที่ได้มีส่วนร่วมในแผนการของอีเวตต์ ฟาเบียนติดต่อและเชิญเธอไปหาทันทีหลังจากแจซั่นโทรมาด่าทอเธอ ถ้าฟาเบียนคิดว่าเธอเกี่ยวข้องกับอุบัติเหตุ เธออาจจะตายจริงๆ ก็ได้

ระหว่างทางมาที่ห้องทำงานของฟาเบียน ชาเนียก็คิดหาทางที่จะแก้ต่างให้ตัวเอง

พนักงานต้อนรับพูดขึ้นเมื่อเธอมาถึงประตูห้องทำงานของฟาเบียน “เชิญเข้าไปได้ค่ะ คุณนอร์ตันกำลังรอคุณอยู่”

“ค่ะ ขอบคุณนะคะ”