ฟาเบียนโทรหาเขาเพื่อให้ช่วยหาที่อยู่ของอีเวตต์ ชายหนุ่มไม่อาจนิ่งนอนใจได้จนกว่าจะได้กำจัดเธอ
หลังจากคุยเรื่องสัพเพเหระ ฟาเบียนตัดสินใจตรงเข้าประเด็น “เอาล่ะ ฉันเข้าเรื่องเลยก็แล้วกัน ที่โทรหานายวันนี้ก็เพราะอยากให้นายช่วยอะไรหน่อย”
“อ้อ? มีไม่กี่เรื่องหรอกที่นายจะต้องการความช่วยเหลือ มันต้องน่าสนใจมากแน่ๆ ว่ามาเลย!” อีกฝ่ายพูดพร้อมกับหัวเราะหึๆ
“ฉันอยากให้นายช่วยตามหาคนชื่ออีเวตต์ แทนเนอร์ นายรู้จักเธอไหม?” ฟาเบียนถาม
“อีเวตต์? ไม่เคยได้ยินนะ”
เขาลงหลักปักฐานกับครอบครัวอยู่ในประเทศเอตั้งแต่เรียนจบจากมหาวิทยาลัยที่นั่น จึงไม่แปลกที่จะไม่รู้จักว่าอีเวตต์เป็นใคร
“โอเค ฉันจะแฟกซ์รูปเธอไปให้นาย ฉันอยากรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับเธอที่เกิดขึ้นในประเทศเอ และขอให้นายเก็บเป็นความลับด้วย”
“แน่นอน”
แม้จะอยากรู้ว่าทำไมฟาเบียนถึงร้องขอแบบนี้ แต่ชายหนุ่มก็รับปากโดยไม่ซักไซ้เพราะดูเหมือนอีกฝ่ายจะไม่เต็มใจพูดถึง
ทั้งคู่วางสายหลังจากพูดคุยกันอีกเล็กน้อย และฟาเบียนได้ยินเสียงเคาะประตู
“เข้ามา” เขาพูดพลางคลึงหน้าผาก
“ฮ่าฮ่า ขอโทษทีนะ! งานออกจะยุ่งสักหน่อย พี่เลยต้องอยู่ดูแล เธอไม่โกรธพี่ใช่ไหม?” ชายคนนั้นตอบและลงนั่งประจันหน้ากับเธอ
อีเวตต์รินชาถ้วยหนึ่งและยื่นให้เขา “ฉันไม่มีทางโกรธพี่หรอก!”
อีกฝ่ายหัวเราะหึๆ ขณะจิบชาและจ้องอีเวตต์ตาเป็นมันเหมือนหมาป่าหิวโหย
อีเวตต์แค่ยิ้มตอบ เธอทรุดตัวลงนั่งข้างๆ และใช้มือสัมผัสหน้าอกของชายคนนั้นอย่างซุกซน ตั้งใจปลุกเร้าเขา
“ทำไมพี่ถึงไม่มาหาฉันเลย นานแล้วนะ? ฉันคิดถึงพี่จะแย่!” เธอพูดเสียงแผ่วขณะซบหน้าลงที่ซอกคอของอีกฝ่ายและกระซิบข้างหู
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ความรักสีคราม
สนุกมาก...