ความรักสีคราม นิยาย บท 1328

“ได้ครับ” บ็อบตอบและพูดคุยกับแดเรียสเล็กน้อยก่อนออกมาจากห้อง อย่างน้อยปัญหานี้ก็มีคนดูแลต่อแล้วเขารู้สึกโล่งอก แต่ก็แปลกอยู่ที่วันนี้นโปเลียนจิ๋วที่ชอบตะคอกใส่ทุกคนทุกครั้งที่มีโอกาสกลับตกปากรับคำเขาง่ายเหลือเกินในวันนี้

แดเรียสยิ้มเยาะหลังจากบ็อบเดินออกไปจากห้องและหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาต่อสายหาอีเวตต์ “นี่พี่เองนะ เรียบร้อยแล้วเธอรอดูได้เลย” แดเรียส วันเดอร์ คือลูกพี่ลูกน้องของอีเวตต์และเขาไม่เห็นด้วยกับข้อเสนอของบ็อบอยู่แล้ว

“เฮ้ นายใจลอยไปไหนน่ะ?” เฮเลนตบไหล่ของวินสันเมื่อเห็นว่าเขากำลังใจลอย

เจสันกระโดดด้วยความตกใจทำให้เธออดขำไม่ได้ “ฉันใจลอย เพราะไม่อยากจ้องหน้าตาอันขี้เหร่ของเธอ จนอ้วกน่ะสิ” เขาเอ่ยตอบ

“นายจะบอกว่าฉันขี้เหร่เหรอ? เกินไปแล้วนะ! ฉันน่ะสวยราวกับนางฟ้ารู้หรือเปล่า? นายควรภูมิใจที่มีฉันเป็นเพื่อนนะ” เธอทำหน้ามุ่ยและพึมพำกับตัวเอง

“พูดจริงเหรอ? ไม่ล่ะ ขอบคุณ”

ฮันน่าจอดรถของเธอแล้วดินมาหาพวกเขาและบอกกับฟาเบียนอย่างเขินอายว่า “ทำไมคุณถึงมาด้วยได้ล่ะเนี่ย?”

“ฟังเหมือนกับคุณไม่อยากให้ผมมาเลยนะ” เขายิ้มให้เธอ

“ฉันคิดว่าคุณน่าจะกำลังยุ่ง ก็เลย” เธอเอ่ยตอบเขา

เขายิ้มออกมาอย่างสดใสและมองเธอด้วยความสนใจ “คุณสำคัญกว่าอะไร คุณก็รู้นี่”

“นี่มันเป็นงานฝีมือเก่าแก่ที่งดงามมาก” ฟาเบียนเอ่ยชื่นชม

เก่าเหรอ? งั้นพวกนี้ก็มีราคาน่ะสิ นี่คือความคิดแรกที่ผุดเข้ามาในหัวของฮันน่า เดี๋ยวก่อนนะ ทำไมฉันถึงคิดแต่เรื่องเงินล่ะ? แม่ทิ้งบ้านไว้ให้ฉันอยู่นะ

เธอส่ายหัวและเดินเข้าไปด้านใน

“เฮ้ ฮันน่า ฉันนึกว่าแม่ไม่ให้เราปลูกต้นไม้ในสนามหญ้าซะอีก ทำไมถึงมีต้นไม้สองต้นตรงนั้นล่ะ?” เฮเลนประหลาดใจที่ได้เห็นต้นไม้หลายต้นในสนามหญ้า

“แม่ไม่ได้บอกแบบนั้นสักหน่อย ตั้งใจฟังสิ ให้ตายเถอะ แม่บอกว่าเราปลูกต้นไม้เพียงต้นเดียวไม่ได้ เราต้องปลูกมากกว่านั้น”