ความรักสีคราม นิยาย บท 1392

ลึกๆ แล้วในใจของฮันน่า นาตาชาเป็นเหมือนน้องสาวของเธอ ด้วยเหตุนี้เธอจึงแทบไม่เชื่อหูตัวเองเมื่อเจสันเสนอให้นาตาชาไปที่นั่นแทนเธอ

“พวกคุณไม่รู้สึกผิดบ้างเหรอ?”

“ฮันน่า!” นาตาชาเข้ามาจับมือฮันน่า "ไม่ต้องกังวล ฉันแค่แต่งหน้านิดหน่อยและเข้าไปตรวจดูภายในโรงแรมเท่านั้น มันไม่มีอะไรเลย ฉันเต็มใจไปแทนคุณ”

ในฐานะบอดี้การ์ดแล้วนาตาชาเคยทำอะไรแบบนี้มาก่อน แต่ฮันน่าไม่รู้ตัวตนที่แท้จริงของเธอและคิดว่าเธอเป็นหญิงสาวธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้น

พวกเขาจะปล่อยให้เด็กผู้หญิงที่ไม่มีทางสู้มาเสี่ยงแบบนี้ได้ยังไง? คนพวกนั้นคือพ่อค้าอาวุธที่มีปืนอยู่ในมือและพร้อมที่เหนี่ยวไกได้ทันทีถ้าไม่บรรลุข้อตกลง!

"ไม่มีทาง!"

“ผมตัดสินใจแล้ว ฮันน่า วันนี้คุณต้องอยู่กับผมเท่านั้น เจสัน พานาตาชาออกไปและเตรียมตัวให้พร้อม” ฟาเบียนตัดสินใจอย่างเย็นชา

เขาเชื่อว่านาตาชาคือตัวเลือกที่ดีที่สุดสำหรับภารกิจนี้ นอกจากนั้น การปรากฏตัวของเธอสามารถพิสูจน์ให้ทั้งตำรวจและผู้คนบนโลกออนไลน์เห็นว่าฮันน่าไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับการซื้อขายอาวุธปืนแต่อย่างใด พวกเขาจะตระหนักได้ว่ามีผู้ไม่หวังดีบางคนสร้างเรื่องทั้งหมดนี้ขึ้นมาเพื่อใส่ร้ายฮันน่า

“ฟาเบียน!”

ฮันน่าตกตะลึงเมื่อเขายืนกรานว่าจะให้นาตาชาไปเสี่ยงอันตราย เขาใจดีกับนาตาชาเพียงเพื่อหลอกใช้เธอในภายหลังงั้นเหรอ?

จากนั้นเจสันจึงพานาตาชาออกไป ก่อนที่เขาจะปิดประตู เขาลอบมองฮันน่าด้วยความกังวลว่าเธอจะมีปากเสียงกับฟาเบียน

“ฮันน่า ไม่ต้องเป็นห่วง นาตาชาจะไม่เป็นอันตราย”

เขาไม่คิดจะบอกฮันน่าว่านาตาชาเป็นบอดี้การ์ด เพราะเขารู้สึกว่าจะคุ้มกันเธอได้สะดวกกว่าหากเธอไม่รู้ตัวตนของนาตาชา

“คุณใจร้ายขนาดนั้นได้ยังไง?”

“ให้คนพาคุณนายนอร์ตันกลับไปที่บ้าน ผมแน่ใจว่าพวกคุณรู้ดีถึงผลที่จะตามมาถ้ามีเรื่องเลวร้ายเกิดขึ้นกับเธอ” ฟาเบียนสั่งลูกน้องของเขา

ในตอนแรกเขาวางแผนที่จะอยู่กับฮันน่าเพื่อปกป้องเธอ แต่ในที่สุดลีน่าผู้ที่อยู่เบื้องหลังแผนการใส่ร้ายฮันน่าก็ปรากฏตัวขึ้น เขาจะปล่อยให้เธอหนีไปไม่ได้

เมื่อฟาเบียนมาถึงออฟฟิศ กล้องวงจรปิดแสดงภาพของผู้หญิงคนหนึ่งที่ดูเหมือนลีน่ากำลังทำลับๆ ล่อๆ อยู่

เขาหัวเราะกับตัวเองทันที ตอนแรกเขาไม่รู้ว่าจะตอบโต้อย่างไรหากไม่รู้ว่าศัตรูอยู่ที่ไหน แต่ในเมื่อเธอมาหาเขาถึงที่ ไม่มีทางที่เขาจะปราณีเธออย่างงแน่นอน

ลีน่า คุณต้องการครอบครองฟีนิกซ์กรุ๊ปมากขนาดนั้นเลยเหรอ? ฝันไปเถอะ!

ขณะเดียวกัน เมื่อผู้ช่วยของฟาเบียนจ้องมองมาที่เขาก็รู้สึกเสียวสันหลังวาบ เขาไม่ได้รู้สึกถึงรังสีของความแข็งกร้าวที่แผ่ออกมาจากตัวของฟาเบียนเช่นนี้มานานแล้ว ดังนั้นเขาจึงเลิกเป็นห่วงฟาเบียนแต่เริ่มสงสารลีน่าแทน

ฟาเบียนจะไม่ยอมให้ใครมาเอาเปรียบเขา หากมีใครทำเช่นนั้นกับเขา คนเหล่านั้นจะได้รับผลตอบแทนเป็นความทุกข์ทรมานจนเกินกว่าจะจินตนาการได้