ความรักสีคราม นิยาย บท 140

ฟินนิคหยุดเดินหลังจากได้ยินสิ่งที่เลียมพูด

เขาหัวเราะเยาะ

โอ เลียม แกช่างซื่อสัตย์ต่อมาร์คจริงๆ

“เขาให้ความสำคัญกับความเป็นพี่น้องของเรางั้นเหรอ” ฟินนิคทำเสียงล้อเลียน “เลียม โธ่เอ๊ย เลียม ดูเหมือนมาร์คไม่เคยเชื่อใจนายเลย เขาไม่ได้บอกความจริงกับนายถึงเบื้องหลังการลักพาตัวเมื่อสิบปีที่แล้วเหรอ”

"คุณหมายถึงอะไร" เลียมหน้าซีดราวคนตาย

ฟินนิคไม่สนใจและเดินออกจากห้องเก็บของ

เมื่อเขากลับมาที่โถงทางเดินของโรงพยาบาล ในที่สุดเขาก็ออกคำสั่งโนอาห์ “จัดการเรื่องนี้ให้ฉันด้วย”

“รับทราบครับ คุณนอร์ตัน” โนอาห์สังเกตและเลิกคิ้วขึ้น “แต่คุณไม่อยากดูเรื่องนี้ให้ตลอดเป็นการส่วนตัวเหรอครับ”

เมื่อเทียบกับตอนที่ฟินนิครู้ว่าวิเวียนได้รับบาดเจ็บ ปฏิกิริยาของเขาครั้งนี้นิ่งกว่ามาก โนอาห์คิดว่าชายคนนี้น่าจะโกรธจัด

ฟินนิคเยาะเย้ย “เขาเป็นแค่เบี้ยในแผนการใหญ่ ไม่จำเป็นต้องจริงจังกับมันมากเกินไป นอกจากนี้ สิ่งที่ฉันกำลังตามหาอยู่ตอนนี้ก็ยังไกลเกินเอื้อม”

โนอาห์เข้าใจในทันทีและไม่พูดอะไรอีก

"มีอีกเรื่องนึง" จู่ๆ ฟินนิคก็นึกถึงอะไรบางอย่างในขณะที่สายตาของเขาวูบวาบ “ส่งมอลลี่กับลูกชายของเธอไปต่างประเทศและให้เงินพวกเขาด้วย”

โนอาห์รู้ว่าฟินนิคไม่เคยกล่าวโทษผู้บริสุทธิ์ เขาพยักหน้าและทำตามคำสั่ง

เมื่อฟินนิคกลับมาที่หอผู้ป่วย มันมืดค่ำแล้วและโถงทางเดินก็ว่างเปล่า

“อืม คุณนอร์ตัน คุณต้องการหาที่พักที่โรงแรมแถวนี้ไหม หรือผมควรจะหาห้องว่างให้คุณดี”

โนอาห์ไม่รู้ว่าฟินนิคต้องการทำอะไรในตอนนี้ ดังนั้นเขาจึงถามหยั่งเชิงอย่างระมัดระวัง

แต่คำตอบของฟินนิคทำให้เขาตกตะลึง

"ไม่เป็นไร ฉันจะนอนที่นี่ในห้องของวิเวียน”

วิเวียนที่หลับสนิท รู้สึกถึงความอบอุ่นที่คุ้นเคยอยู่ข้างหลังเธอ หน้าผากของเธอมีรอยย่นขึ้น เธอหันกลับมาตามสัญชาตญาณ

จมูกของเธอชนกับบางสิ่งขณะที่เธอหันไป

อุ๊ย เจ็บ

เธอตื่นขึ้นทันที วิเวียนพยายามลืมตา แต่แล้วเธอก็จำได้ว่าฟินนิคเอาผ้าปิดตาไม่ให้เธอมองเห็น

วิเวียนพยายามถอดผ้าปิดตาออก แต่มือของเธอถูกรั้งไว้ก่อนที่เธอจะทำอะไรได้

“อย่าขยับ” เสียงอันแผ่วเบากระซิบข้างหูเธอพร้อมกับไออุ่นของลมหายใจ "ผมบอกคุณแล้ว ถ้าไม่ใช่เวลาที่คุณต้องหยอดตา ผ้าปิดตาก็ยังปิดอยู่”

“ฟินนิค” วิเวียนตกตะลึง เธอมองไม่เห็นสิ่งใดแต่เธอจำเสียงของเขาได้

วิเวียนรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ แต่เนื่องจากฟินนิคห้ามไม่ให้เธอถอดผ้าปิดตา เธอจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากใช้มือคลำไปในความมืด

ด้วยความประหลาดใจ เธอสามารถบอกได้ว่าสิ่งที่เธอสัมผัสคือหน้าอกของฟินนิค ด้วยความตื่นตระหนก เธอโพล่งออกมา “ฟินนิค” ทำไม... ทำไมคุณถึงอยู่บนเตียงของฉัน เดี๋ยวก่อน คุณใส่ชุดนอนอยู่หรือเปล่า”