ความรักสีคราม นิยาย บท 1418

หลังจากอ่านไดอารี่ของแม่แล้ว เธอก็รับรู้ได้ว่าเฟลิเซียอาจเป็นคนที่ฆ่าแม่ของเธอ ยิ่งไปกว่านั้นไดอารี่ของแม่ก็พูดถึงเฟลิเซียว่าเธอบังคับให้แม่กินยาบางอย่าง เป็นไปได้ไหมว่า...

ฮันน่าสูดหายใจเข้าอย่างแรง ยิ่งคิดก็ยิ่งโกรธ

เฟลิเซียกับยาเหล่านั้นอาจมีส่วนในการตายของแม่แน่ๆ ใช่ ฮันน่าคิดอย่างนั้นหลังจากวางไดอารี่ลงบนโต๊ะ

ครู่ต่อมาเธอก็พึมพำกับตัวเองว่า “ต้องเป็นอย่างนั้นแน่ๆ ไม่ ฉันต้องสืบหาให้ได้ว่าเกิดอะไรขึ้น ฉันปล่อยให้แม่ตายแบบนั้นไม่ได้ ถ้าเฟลิเซียทำอะไรกับแม่ ฉันต้องทำให้แน่ใจว่าเธอจะต้องถูกลงโทษ”

เมื่อตัดสินใจได้แล้ว ฮันน่าก็ลุกขึ้นและเดินเข้าไปในห้องนอนของเธอ หลังจากเก็บสัมภาระเรียบร้อย ฮันน่าก็พยักหน้าให้กำลังใจกับตัวเอง เธอพร้อมที่จะไปที่เบย์คีพเพื่อค้นหาความจริงเกี่ยวกับเบื้องหลังการตายของแม่เธอ

ฮันน่าเป็นคนที่มีความเด็ดขาด หลังจากจัดกระเป๋าเดินทาง เธอไปดูรูปถ่ายของแม่ วางแผนจะพูดคุยกับรูปถ่ายของแม่ก่อนออกเดินทางไปเบย์คีพ

ก่อนที่คำพูดเพียงไม่กี่คำจะจบลง ฮันน่าก็ได้ยินเสียงคนเคาะประตูอย่างเร่งรีบ ฮันน่างงกับเสียงเคาะอยู่พักใหญ่ ฉันไม่รู้จักกับเพื่อนบ้านเลยสักคน แล้วใครกันมาเคาะประตูเอาป่านนี้นะ?

ฮันน่าส่ายหัวแล้วคิดว่า "อาจจะมีคนต้องการยืมอะไรบางอย่าง"

คิดอย่างนั้นแล้วฮันน่าจึงเดินไปที่ประตู เนื่องจากบ้านที่เธออยู่นั้นเป็นบ้านไม้แบบเก่า ประตูก็เป็นแบบประตูไม้ที่ไม่มีช่องให้มองลอดออกไป

ทันทีที่ฮันน่าเปิดประตูออก ชายคนหนึ่งก็พุ่งเข้ามาและกอดเธอไว้แน่น “ฮันน่า คุณจริงๆ ด้วย! ผมคิดว่าจะไม่ได้เจอคุณอีกแล้ว”

ฟาเบียนนั่นเองที่มาหาฮันน่า

ฮันน่าอ้าปากค้าง เธอคิดว่าเธอเห็นภาพหลอนไปเอง ฟาเบียน? ฟาเบียนมาหาฉันเหรอเนี่ย?

เขาอยู่ที่นี่จริงๆ

อ้อมกอดของเขายังคงอบอุ่นเหมือนเคยและเธอก็อยากจะซุกตัวอยู่ในอ้อมแขนของเขาอยู่อย่างนี้

ฮันน่าไม่เปิดโอกาสให้เขาพูดจบประโยค เธอขัดจังหวะ “คุณนอร์ตันคะ ต่อจากนี้กรุณาเรียกฉันว่าคุณยัง ฉันเกรงว่าคนอื่นจะเข้าใจผิดหากคุณยังเรียกฉันว่าฮันน่าอยู่”

“คุณได้ยินสิ่งที่คุณพูดออกมาหรือเปล่า?”

นี่เป็นอะไรที่ฟาเบียนไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะเกิดขึ้นหลังจากเจอตัวฮันน่า

ทันใดนั้นเจสันที่มากับฟาเบียนก็ตามเข้ามาทัน เขาหัวเราะเบาๆ ก่อนพูดว่า “ฟาเบียน คุณต้องให้เวลาฮันน่าสักพักนะหลังจากเกิดเรื่องอะไรมากมาย ตอนนี้คุณก็รู้แล้วว่าฮันน่าอยู่ที่ไหน ยังต้องกังวลอะไรอีก?”

ฟาเบียนพยักหน้าหลังจากได้ยินเจสันพูดอย่างนั้น จากนั้นเขาก็ปล่อยฮันน่าก่อนจะจับตามองเธออย่างเงียบๆ

"คุณนอร์ตัน ถ้าคุณไม่มีธุระอะไรแล้วกรุณาออกไปด้วยค่ะเพราะฉันก็กำลังจะไปแล้วเหมือนกัน” ฮันน่าพูดเสียงเบา ข่มกลั้นหัวใจตัวเองที่กำลังจมดิ่งลง