ความรักสีคราม นิยาย บท 142

“สร้อยคอเส้นนั้นพิเศษสำหรับผม” เพื่อคลายความสงสัยของวิเวียน ฟินนิคจึงเอ่ยออกไปอย่างตรงไปตรงมา ในขณะที่วิเวียนแววตาหม่นลงภายใต้ผ้าปิดตา “แต่” ฟินนิคพูดต่อ “ถ้าคุณทำอะไรโง่ ๆ อย่างคิดที่จะเอาตัวเองเข้าไปเสี่ยงอันตรายเพื่อสร้อยคอเส้นนั้นอีก ผมก็ขอทำลายมันทิ้งซะดีกว่า”

วิเวียนนิ่งอึ้ง

ฟินนิคพูดบางสิ่งที่คล้ายกับในตอนเช้า แต่เธอคิดว่าเป็นเพราะตอนนั้นมีสิ่งกระตุ้น เธอเลยไม่ได้ใส่ใจมากนัก

เธอไม่เคยคาดหวังให้ฟินนิคพูดคำเดิมซ้ำกับเธออีกครั้งด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง คำพูดของเขาทำให้ใจของเธอเต้นแรง

“เพราะงั้น” ฟินนิคพูดต่อด้วยน้ำเสียงที่เบาลงกว่าเดิม “ตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไป ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น อย่าเอาตัวเองเข้าไปเสี่ยงอันตรายเพื่อมันเด็ดขาด ถ้าคุณเป็นห่วงผมก็ดูแลตัวเองให้ดี เพราะตอนนี้คุณคือคนสำคัญของผม”

เพราะตอนนี้คุณคือคนสำคัญของผม

เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้น วิเวียนรู้สึกเหมือนหัวใจของเธอหยุดสูบฉีดเลือดไปเลี้ยงระบบต่าง ๆ ในร่างกายอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่มันจะส่งทั้งหมดไปที่หน้าของเธอ จนทำให้เธอรู้สึกเหมือนว่าหน้าของเธอกำลังจะระเบิด

ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกโล่งใจเมื่อนึกขึ้นได้ว่าเธอใส่ผ้าปิดตาและภายในห้องนั้นมืดอยู่ เพราะงั้นฟินนิคคงไม่ทันได้เห็นแววตาที่ตื่นตระหนกและใบหน้าที่แดงฉานของเธอ

แต่ความโล่งใจก็อยู่ได้ไม่นาน เมื่อเธอรู้สึกได้ถึงความเย็นที่แก้ม

วิเวียนตกใจในตอนแรก แต่ก็รู้ได้ในทันทีว่านั่นคือมือของฟินนิค

“คุณตัวร้อน ๆ นะ” วิเวียนได้ยินฟินนิคเอ่ยล้อเธอ

นิ้วมือของฟินนิคให้ความรู้สึกเหมือนกับก้อนน้ำแข็งซึ่งตรงกันข้ามกับแก้มที่ร้อนระอุของวิเวียน

ในตอนนั้นวิเวียนปรารถนาอย่างสุดหัวใจให้ผ้าปิดตาหลอมรวมไปกับใบหน้าของเธอ เพื่อที่เธอจะได้ไม่ต้องมาเผชิญหน้ากับฟินนิคด้วยความเขินอาย

วิเวียนพยายามสงบสติอารมณ์ หยุดทำให้ตัวเองขายหน้าสักที แต่ใบหน้าสีแดง ๆ ของเธอก็ไม่ยอมจางลงเลยสักนิด “วิเวียน” ฟินนิคเอ่ยเรียก

น้ำเสียงที่ทุ้มต่ำและแหบของฟินนิคให้ความรู้สึกที่น่าหลงใหล

วิเวียนเงยหน้าขึ้นอย่างลืมตัว แต่ก่อนที่เธอจะได้พูดอะไร บางสิ่งที่นุ่มหยุ่นก็ได้สัมผัสลงมาบนริมฝีปากของเธอ

อะไร… นี่มันอะไรกัน วิเวียนสงสัย

ฟินนิคมองไปที่ใบหน้าแดงก่ำของวิเวียนที่ถูกซ่อนเอาไว้ภายใต้ผ้าปิดตา ความรู้สึกเสียใจก็ก่อตัวขึ้นในจิตใจของฟินนิคทันที ฉันไม่น่าเอาผ้าปิดตาให้เธอเลย

ตอนนี้เธอกำลังเขินแน่นอน แต่เธอจะรู้สึกดีและตื่นเต้นเหมือนกับที่ฉันรู้สึกหรือเปล่า

เขารู้สึกได้ถึงความอบอุ่นผ่านร่างกายของวิเวียนและกลิ่นหอมที่ลอยออกมาจากตัวของเธอ ฟินนิครู้สึกเหมือนถูกท้าทายให้ควบคุมอารมณ์อีกครั้ง

และเขาตั้งใจที่จะควบคุมมันเอาไว้

ฟินนิครู้ดีว่ายังไม่ถึงเวลาที่จะทำอะไรไปมากกว่านี้ เพราะวิเวียนกำลังเจ็บอยู่และตอนนี้เธอกำลังพักฟื้น และไม่ต้องพูดถึงบาดแผลของเธอจากเหตุการณ์เมื่อสองปีก่อนที่มันยังคงเป็นอุปสรรคใหญ่ที่พวกเขายังคงข้ามผ่านมันไปไม่ได้

วิเวียนนอนหมดแรงอยู่ในอ้อมแขนของฟินนิค เธอลืมไปแล้วว่ามีชายหนุ่มอยู่ด้วย และเธอไม่ได้รู้ตัวเลยว่าตนเองเพิ่งรอดพ้นจากเงื้อมมือของหมาป่าตัวร้าย

จนกระทั่งฟินนิคกระชับอ้อมกอดและแนบริมฝีปากลงข้างใบหูของเธอก่อนเอ่ยพึมพำ “สักวัน ผมจะกินคุณไม่ให้เหลือเลย”

วิเวียนงุนงงอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะนึกออกว่าเขาหมายถึงอะไร ใบหน้าของเธอแดงก่ำขึ้นมาทันทีและดูเหมือนว่ามันกำลังจะระเบิดอีกครั้ง