ความรักสีคราม นิยาย บท 1429

ฮันน่าตอบเขาด้วยรอยยิ้ม เธอแค่ทำตัวสุภาพตามารยาท เธอเองก็รู้ดีมากว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างเธอกับซาเวียร์ ชายคนนี้ตามจีบเธอไม่ลดละ ตั้งแต่ที่หญิงสาวไม่เคยยอมรับเขา ทำไมเธอถึงต้องขอความช่วยเหลือเขาล่ะ?

ฮันน่าถามซาเวียร์กลับเพื่อหลีกเลี่ยงประเด็นนั้น “คุณแจ็คสัน คุณมาทำอะไรแถวนี้หรือคะ?”

“อ่อ ผมผ่านมาเจอคุณพอดีครับ ผมก็คิดว่าเราทุกคนเป็นเพื่อนเก่าเพื่อนแก่กัน ผมเลยน่าจะแวะมาทักทาย ถ้าคุณไม่ติดใจอะไร ใช่ไหมครับ คุณยัง?” ซาเวียร์ตอบอย่างมีมารยาท

ฮันน่าปั้นยิ้มให้และตอบกลับเขา “ไม่เลยค่ะ คุณแจ็คสัน คุณก็เป็นเพื่อนฉันคนหนึ่ง ฉันไม่ลำบากใจเลยค่ะ”

ฮันน่าทำตัวดีกับซาเวียร์ด้วยเคารพสูงสุด ถ้าเขาเป็นคนอื่นนะ เธอคงหมดความอดทนไปนานแล้ว

อย่างไรก็ตาม ซาเวียร์มีบทสนทนาสุภาพกับฮันน่าและมันก็เป็นการกระทำที่ยกสถานภาพที่เป็นอยู่ขึ้นมา เขามักจริงใจกับฮันน่าตลอด ถึงแม้ว่าเขาพยายามจีบเธอ ฮันน่าไม่เคยตอบรับการตามจีบของชายหนุ่มเลย

ถึงกระนั้น เขาไม่เคยใช้แผนการขั้นรุนแรงกับเธอ นี่มันเป็นยุคศตวรรษที่ยี่สิบเอ็ดแล้ว ถ้าซาเวียร์ต้องการฮันน่าจริงๆ มันก็คงง่ายเหมือนปอกกล้วยเข้าปาก แล้วซาเวียร์ยังเป็นหนึ่งในลูกค้ารายใหญ่ของบริษัทที่ฮันน่าทำงานอยู่ ฮันน่าก็จึงต้องปฏิบัติกับเขาด้วยความเคารพเท่าเทียมกัน

“ผมฟังแล้วรู้สึกดีนะ”

ซาเวียร์หัวเราะแห้งๆ ออกมา ครั้งที่แล้ว เขาเข้าใจนาตาชาผิดไป มันจึงน่าอับอายและแทบเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะมีอะไรพูดต่อหน้าเธออีก

เป็นเรื่องดีที่ร้านพิซซ่านี้มีประสิทธิภาพในด้านเสิร์ฟอาหาร ผ่านไปไม่นาน อาหารที่ฮันน่าสั่งถูกนำมาเสิร์ฟไว้ที่โต๊ะ ซุปกำลังร้อนได้ที่และส่งกลิ่นหอมชวนให้น้ำลายสอ

ระหว่างที่ฮันน่ารับมือกับซาเวียร์อย่างระมัดระวัง ฟาเบียนก็ได้กลับมาที่บ้านหลักของตระกูลนอร์ตัน เมื่อเขาก้าวเท้าเข้าบ้าน เสียงกระด้างของแม่เขาดังออกมา “โอ้ ฟาเบียน ลูกกลับมาแล้วจริงๆ เหรอ?”

“แม่ แม่พูดแบบนั้นได้ยังไง? ผมรู้ว่าแม่เป็นห่วงผมมาก แต่ผมมายืนยันกับแม่ว่าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ผมรู้ตัวดีว่ากำลังทำอะไรอยู่ ผมจะไม่ให้แม่ต้องเป็นห่วงผมแล้ว”

ฟาเบียนพยายามพูดเยินยอ ถ้าเขาอยากพาฮันน่ามาบ้าน สิ่งแรกที่เขาต้องทำคือทำให้แม่ยอมรับในตัวเขา แต่เขาต้องบรรเทาความเดือดดาลในตัวเธอเสียก่อน

“หึ!”

แม่ของฟาเบียนตะคอกแต่สีหน้าเธอกลับขัดแย้งกับความสุขในใจ ลูกชายเธอก้าวผ่านอาการซึมเศร้าได้ ในฐานะแม่ของเขา เธอจะไม่ดีใจกับลูกได้ยังไงล่ะ?

“ไม่เป็นไรนะ ทิ้งอดีตไว้ข้างหลังแล้วเลิกจมอยู่กับมัน ลูกอายุยังน้อย ยังมีโอกาสมีภรรยาและแม่ยังมีหวังที่จะได้เป็นคุณย่า ดูแม่สิ แม่แก่ขึ้นทุกวัน แล้วยังไม่มีหลานเลยสักคน แต่ว่าเพื่อนในวงไพ่นะ… ทำไมกัน หลานของพวกเธอเดินเหินและพูดกันได้แล้ว ลูกกำลังทำแม่เสียชื่อนะ ฟาเบียน”