เจ้าหน้าที่ข่าวกรองพูดว่า “คุณนอร์ตัน เราได้เบาแสะแล้ว!”
เขาพูดต่อ “ผมมีเบาะแสการเสียชีวิตของคุณแม่ของคุณยัง เราพบแม่บ้านที่ทำงานให้ตระกูลแบล็กวูดในช่วงเวลานั้นแล้วน่าจะได้รับข้อมูลสำคัญจากเธอ ทางเราก็ตรวจสอบประวัติโรงพยาบาลทุกแห่งในเบย์คีปในปีนั้น แล้วพบบันทึกการซื้อขายที่มีประวัติการซื้อยาหลอนประสาทโดยเฟลิเซียที่โรงพยาบาลเอกชน ผมจะส่งมันให้คนเดี๋ยวนี้”
ฟาเบียนได้ยินและออกคำสั่ง “เอาล่ะ สืบสวนต่อไป ช่วยระวังตัวด้วยและอย่าให้ตระกูลแบล็กวูดหรืออีเวตต์พบเข้าล่ะ!”
จากนั้นเขาวางสายและดับบุหรี่กับที่เขี่ยบุหรี่
จากนั้น ฟาเบียนลดหน้าต่างรถลง เขากวาดตามองเมืองวุ่นวายภายนอกแล้วจมอยู่กับความคิด
ทำไมเฟลิเซียถึงซื้อยาหลอนประสาทนะ? แม่ของฮันน่าอาจจะฆ่าตัวตายเพราะยาพวกนี้
เขาคิดเช่นนั้นแล้วถึงกับส่ายหน้าอย่างอดเสียไม่ได้ ชีวิตของฮันน่าช่างน่าเศร้ามาก! เธอประสบความยากลำบากมาเยอะมาก เธอมีชีวิตรอดมาได้อย่างไรเนี่ย?
อ่า ฉันคงทำอะไรกับเรื่องนั้นไม่ได้ เรื่องพวกนี้มันเกิดขึ้นไปแล้ว ไม่ว่าฉันแข็งแกร่งและทรงพลังมากแค่ไหน มันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะย้อนเวลากลับไปช่วยแม่ของเธอหรือว่าลูกน้อยของเรา!
นับตั้งแต่นี้ ฉันจะดูแลและอุ้มชูเธออย่างดี เธอจะได้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข
ยิ่งฟาเบียนครุ่นคิดถึงอดีตของเธอ เขาก็ยิ่งสงสารเธอมากขึ้น ฮันน่า ผมขอโทษที่ทำให้คุณต้องทุกข์ทรมาน!
ผ่านไปไม่นาน เขามาถึงที่ฟีนิกซ์กรุ๊ป คนขับรถย้ำเตือนว่า “คุณนอร์ตัน เรามาถึงแล้วครับ!”
ตอนนั้น เขาถึงได้สติกลับมา
เขาพยายามใช้ความคิดอย่างหนักและกำจัดทีละความคิดไป ไม่ นั่นมันโบราณไป! อืม วิธีนี้ไม่จริงใจพอ!
ผ่านไปสักพักหนึ่ง เขาตัดสินใจได้ในที่สุด “เอาล่ะ ฉันจะใช้วิธีนี้เพื่อเซอร์ไพรส์เธอ!”
จากนั้น ฟาเบียนหยิบซองเอกสารขึ้นมาเปิดออก เขาหยิบสมุดบันทึกขนาดกลางๆ ออกมา
เนื่องจากว่าองค์กรข่าวกรองเป็นคนได้สมุดบันทึกมา มันน่าจะเชื่อถือได้ ฟาเบียนเปิดอ่านและเห็นกระดาษเหลืองเก่า จากนั้นเขาพลิกไปยังหน้าที่พับไว้
เมโคลฟีน็อกเซต โดนีพีซิลl...
สมุดบันทึกการซื้อขายแสดงให้เห็นว่าเฟลิเซียซื้อยามากกว่าหนึ่งประเภท ซึ่งเขารู้ว่ายาส่วนหนึ่งถูกใช้เพื่อป้องกันโรคอัลไซเมอร์หรือสมองเสื่อม
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ความรักสีคราม
สนุกมาก...