“ได้ยินอย่างนี้ผมก็ดีใจนะ งั้นเราไปทานอาหารเย็นกันเถอะ”
“ดัสติน ฉันขอโทษนะคะ แต่ฉันคิดว่าฉันคงไปกินข้าวกับคุณคืนนี้ไม่ได้ เอาไว้วันอื่นแล้วกันนะคะ ฉันจะชดเชยให้” โจอันสัญญา
น้ำเสียงของเธอฟังดูรู้สึกผิดและขอโทษจริงๆ สิ่งที่เธอต้องการในตอนนั้นคือการได้กลับบ้านและพักผ่อนสบายๆ ซะที
“งั้นให้ผมไปส่งคุณที่บ้านละกัน” ดัสตินเสนอ “เรายังมีโอกาสอีกเยอะที่จะได้กินข้าวด้วยกัน เลื่อนออกไปก่อนก็ไม่เป็นไรนะ”
"ขอบคุณมากค่ะ"
“ไม่ต้องสุภาพกับผมขนาดนั้นก็ได้”
เมื่อเห็นโจอันและดัสตินเดินเคียงข้างกันออกไป กาเบรียลล่าก็ออกมาจากที่ซ่อนตัว
“โถ โจอันน้อยของฉัน เธอนี่เป็นซักคิวบัสที่แสนป๊อปเหลือเกินนะแต่คราวนี้เธอเอาชนะฉันไม่ได้หรอก” กาเบรียลล่าพูดด้วยรอยยิ้มร่าเริงก่อนจะจากไปอย่างมีความสุข
ในเวลาเดียวกันนั้นเอง แลร์รี่ก็ครุ่นคิดในขณะที่ซ่อนตัวอยู่ในความมืดเช่นกัน เขาต้องการเวลาเพื่อให้สิ่งที่เกิดขึ้นในวันนั้นตกตะกอนสักหน่อย
แลรี่ซึ่งยังไม่ได้ออกจากจุดนั้นไป เมื่อเขาหันกลับมา เขาก็จับได้ว่ากาเบรียลล่าเองก็กำลังตามสอดส่องโจอันอยู่เหมือนกัน
แลร์รี่เริ่มรู้สึกสงสัยเล็กน้อย เขาเริ่มระวังตัวขึ้นมาเมื่อเห็นกาเบรียลล่าอยู่ที่นั่นด้วย เธอเป็นคนจ้างให้ผู้ชายพวกนั้นมารุมทำร้ายโจอัน ตอนนี้เธอน่าจะวางแผนลับๆ อะไรอีกแน่
การที่เห็นกาเบรียลล่าอย่างนี้ทำให้แลร์รี่คลี่คลายอะไรบางอย่างได้อย่างรวดเร็ว เขาไม่รู้สึกโกรธอะไรอีกแล้วเมื่อเริ่มจับสังเกตอะไรได้จากเรื่องนี้
จากตรงที่เขาอยู่ เขาพอจะเข้าใจคำพูดระหว่างโจอันกับดัสตินได้บ้างแล้ว
อา ถ้าดัสตินไม่ใช่แฟนของเธอ... อารมณ์ของเขาดีขึ้นเมื่อได้รู้ว่าทุกอย่างไม่ได้เป็นอย่างที่เขาคิด
แต่ทำไมยัยโง่นั่นถึงต้องโกหกฉันด้วย? ดูเหมือนว่าจะต้องตามสืบเรื่องนี้ต่อไป
แลร์รี่ขับรถหายออกไปในยามค่ำคืน
กาเบรียลล่าส่งคนไปสืบเรื่องของดัสตินทันทีที่กลับถึงบ้าน
ตระกูลวอร์ดมีสายสัมพันธ์ที่ดีกับเหล่าอันธพาลในมาร์ซิงฟิวเสมอและกาเบรียล่าก็เรียนรู้ที่จะใช้ประโยชน์จากเรื่องนี้ได้อย่างรวดเร็ว
กาเบรียลล่ายิ้มอย่างมีความสุขกับเรื่องที่เธอเพิ่งค้นพบ
ถ้าอย่างนั้นก็แปลว่าดัสตินเป็นหมอผู้โด่งดังที่เคยรักษาโจอันในอดีต ถ้าฉันสามารถหารูปเก่าๆ ที่พวกเขาถ่ายด้วยกันเจอ ฉันก็เอาไปให้แลร์รี่ดูได้และก็บอกเขาว่าโจอันใจร้ายทิ้งเขาเพื่อไปหาหมอดัสติน แล้วหลังจากนั้น...
ที่เหลือก็แค่เอารูปพวกนี้ไปให้แลร์รี่ดู
หลักฐานทั้งหมดอยู่ที่นี่แล้ว ดูซิว่าคุณจะปกป้องยัยนั่นยังไง แลร์รี่!
“แลร์รี่ ฉันมีเรื่องจะบอกกับคุณค่ะ” กาเบรียลล่าบอกด้วยสีหน้าเรียบเฉย
“มีอะไรรึเปล่า กาเบรียลล่า? คุณสามารถบอกผมได้ทุกเรื่องนะ” แลร์รี่ตอบ
เขาวางปากกาลงและหยุดทำงานทั้งหมดเพราะเขาต้องการดูว่ากาเบรียลล่ากำลังทำอะไรอยู่
“คือ... เอ่อ ฉันคิดว่าฉันควรจะเอารูปพวกนี้ให้คุณดูค่ะ” กาเบรียลล่าพูดก่อนจะยื่นรูปให้
แลร์รี่รับแฟ้มภาพนั้นมาและเช็กดูรูปถ่ายทีละใบ ตอนนั้นเองที่เขาได้รู้ว่ารูปพวกนั้นเป็นเป็นรูปถ่ายที่โจอันถ่ายกับดัสติน ทั้งสองคนไม่ได้ถ่ายรูปแนบชิดกันขนาดนั้นแต่เห็นได้ชัดว่าพวกเขาเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน
แลร์รี่รู้สึกไม่ค่อยดีนักเมื่อเห็นรูปของโจอันไปเที่ยวกับผู้ชายอื่น ถึงอย่างนั้นเขายังคงหันไปถามกาเบรียลล่าว่า “คุณกำลังพยายามจะบอกอะไรผมเหรอ?”
“แลร์รี่ รูปพวกนี้ถ่ายเอาไว้เมื่อไม่กี่ปีก่อน นั่นหมายความว่าโจอันอยู่กับเจ้าดัสตินคนนั้นแล้ว เธอทิ้งคุณไปหาเขาและนี่คือข้อพิสูจน์ว่าเธอเป็นคนทรยศนะ!” กาเบรียลล่าพ่นคำพูดออกมาอย่างหนักแน่นราวกับว่าเธอได้พิสูจน์เรื่องทุกอย่างละเอียดยิบแล้ว
แลร์รี่พยักหน้า เขาชินกับเล่ห์เหลี่ยมของกาเบรียลล่าแล้ว
“เอาล่ะ เอาเป็นว่าผมเข้าใจแล้ว” แลร์รี่ตอบ “คุณไม่ต้องห่วงเรื่องนี้อีกแล้วนะ กาเบรียลล่า”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ความรักสีคราม
สนุกมาก...