ความรักสีคราม นิยาย บท 1483

“โจอัน เป็นแฟนกับผมนะ” แลร์รี่พึมพำ

"คุณพูดอะไรน่ะ?"

โจอันได้ยินไม่ชัดเจนเนื่องจากเสียงของแลร์รี่เบาเกินไป

“เป็นแฟนกับผมนะ”

แลร์รี่นั่งตัวตรงและมองเธออย่างจริงจังด้วยสายตาที่มุ่งมั่น “ผมรักคุณและอยากอยู่กับคุณตลอดไป อยากหัวเราะและร้องไห้ไปกับคุณในตอนที่เรานั่งดูพระอาทิตย์ขึ้นพระอาทิตย์ตกด้วยกัน ความสุขสำหรับผมหมายถึงการได้นอนกอดคุณทุกคืนและเจอกันทุกเช้าในตอนตื่น ตอบตกลงเถอะแล้วเราจะไม่แยกจากกันอีกต่อไป”

โจอันมีความสุขอย่างล้นเหลือกับคำสารภาพของแลร์รี่ เธอใฝ่ฝันถึงมันมาตลอด แต่ไม่เคยเชื่อว่ามันจะเป็นจริงขึ้นมาได้

"ตกลง! ฉันจะอยู่กับคุณ!"

ดวงตาของโจอันคลอไปด้วยน้ำตาแห่งความสุข “การได้อยู่กับคุณเป็นสิ่งเดียวที่ฉันต้องการที่สุดในโลกนี้”

ทั้งคู่กอดกันแน่น ต่างสุขใจในความจริงของคำพูดของกันและกัน

หลังจากนั้นไม่นาน โจอันก็กระซิบข้างหูของแลร์รี่ด้วยน้ำเสียงเขินอาย “แลร์รี่ ฉันมีความลับจะบอกคุณ”

"หืม? ความลับอะไร?” แลร์รี่ถามเบาๆ เขาลูบผมของเธอขณะที่เธอนอนอยู่ในอ้อมแขนของเขา

“ฉัน ฉันคิดว่าฉันท้อง”

เธอซบหน้าลงในอ้อมกอดของแลร์รี่ขณะที่เธอพูด

“โอ้ ดีจังที่คุณท้อง” แลร์รี่ยังไม่เข้าใจสถานการณ์ทั้งหมด

"เดี๋ยวก่อน อะไรนะ? คุณกำลังท้อง!"

แลร์รี่จับไหล่ของโจอันด้วยความตกใจ “เด็กคนนั้นเป็นลูกผมเหรอ? ผมเป็นพ่อใช่ไหม?”

โจอันอดไม่ได้ที่จะกลอกตาเมื่อเธอคิดว่าแลร์รี่ทำท่าทีไม่เข้าท่า “ถ้าไม่ใช่คุณแล้วจะเป็นใครได้อีก”

เมื่อได้ยินคำยืนยันของโจอัน แลร์รี่ก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมา

"ฮ่าฮ่าฮ่า ไม่คิดว่าวันนี้จะไม่ได้มีแค่แฟนใหม่เท่านั้น แต่ยังมีลูกด้วย 'ซื้อหนึ่งแถมหนึ่ง!' ช่างน่ายินดีจริงๆ"

โจอันสงสัยว่าแลร์รี่บ้าไปแล้วหรือเปล่าเพราะเขาพูดเรื่อยเปื่อยอย่างไม่มีเหตุผลเลย

“โจอัน ผมรักคุณ”

แลร์รี่มีความสุขมากจนอุ้มเธอขึ้นมาแล้วหมุนไปรอบๆ

โจอันอุทานด้วยความประหลาดใจ แต่ในไม่ช้าก็ตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติ “แลร์รี่ คุณมีปัญหาเรื่องการเคลื่อนไหวอยู่ไม่ใช่เหรอ? คุณกระโดดโลดเต้นแบบนี้ได้ยังไง?

“ในเมื่อตอนนี้คุณเป็นแฟนผมและกำลังอุ้มท้องลูกของผมอยู่ ถึงเวลาที่ต้องพาคุณไปพบพ่อแม่ของผมสักที”

“ไม่รีบร้อนไปหน่อยเหรอ?”

โจอันตกใจมาก “ฉันยังไม่พร้อม”

คุณกำลังล้อเล่นหรือไง? ฉันยังไม่ได้เตรียมอะไรเลย แล้วคิดจะให้ไปฉันพบพ่อแม่ของคุณแบบนั้นได้อย่างไร?

ถ้าฉันไปรบกวนพวกเขาล่ะ? มันจะเป็นความผิดของฉันทั้งหมด!

เมื่อคิดเช่นนั้น โจอันก็ตระหนักได้ทันทีว่าพวกเขาต้องคิดเรื่องนี้อย่างรอบคอบ

ขณะที่เธอกังวล ดูเหมือนแลร์รี่ไม่คิดว่ามีอะไรให้พวกเขาต้องเป็นห่วง

“ทุกอย่างจะราบรื่น พ่อแม่ของผมเป็นคนสบายๆ ไม่ถือสาอะไร อีกไม่นานเราก็จะเป็นครอบครัวเดียวกัน สิ่งที่คุณต้องทำก็แค่เป็นตัวของตัวเอง”

"ไม่นะ! ไม่! ยังไงก็ไม่!"

โจอันส่ายหัวอย่างรุนแรง “ฉันต้องเตรียมตัวให้พร้อมก่อนจะไปพบพวกท่าน”

จากคำตอบของโจอัน แลร์รี่ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากตกลง ในเวลาเดียวกัน เขาก็แอบดีใจที่โจอันเอาจริงเอาจังกับเรื่องนี้มาก