ความรักสีคราม นิยาย บท 1514

“ผมชื่อ คอรี เจฟเฟอร์สัน”

คาร์ลไม่ได้บอกชื่อจริงๆ ออกไป ยังไงซะเขาก็ไม่ได้ตั้งใจจะร่วมงานกับโจอันอยู่แล้ว อีกอย่างการเผยตัวตนที่แท้จริงคงไม่มีประโยชน์อะไรในเมื่อเขากำลังวางแผนจัดการเธออยู่

“สวัสดีค่ะ คุณเจฟเฟอร์สัน มาเข้าเรื่องกันเถอะ” เธอเอ่ยอย่างเคร่งขรึม

“ไม่เห็นต้องรีบเลยนี่คุณโจอัน ชีวิตจะมีความหมายอะไรถ้าเราไม่สนุกไปกับมัน? ดังนั้นเรามาทำความรู้จักกันก่อนดีกว่าไหม?” เขาเสนอ

เรื่องที่จริงจังเกินไปไม่ช่วยให้แผนการของเขาเดินหน้าไปไหนหรอก ดังนั้นคาร์ลจึงพยายามจะเปลี่ยนบรรยากาศ

เธองุนงงและรู้สึกว่าคำพูดของคาร์ลมีอะไรแปลกๆ

ถึงฉันจะอยากสนุกกับชีวิตก็เถอะ ฉันคงไม่สนุกกับคนแปลกหน้าอย่างคุณหรอก อีกอย่างทำไมฉันต้องเล่าเรื่องส่วนตัวให้ฟังด้วยล่ะ?

แม้จะไม่พอใจแต่เธอยังคงรอยยิ้มอย่างสุภาพอยู่บนใบหน้า

“คุณเจฟเฟอร์สัน ฉันว่าเราไม่ได้สนิทสนมกันขนาดนั้นนะคะ คงไม่สมควรที่เราจะคุยเรื่องส่วนตัวกัน ดังนั้นมาคุยเรื่องสัญญากันดีกว่าค่ะ” เธอปฏิเสธด้วยความเคารพและหวังว่าจะสามารถเปลี่ยนหัวข้อของบทสนทนาได้

“พูดตรงๆ เลยนะคุณวัตส์ ผมชอบคุณมากเลย แต่ในเมื่อคุณมีแฟนแล้วผมก็คงไม่มีโอกาส ผมแค่อยากรู้ว่าใครคือชายผู้โชคดีที่ได้ผู้หญิงอย่างคุณเป็นแฟนเท่านั้น” เขาเอ่ยอย่างไม่ใส่ใจ

“เอาแบบนี้แล้วกัน ผมจะให้คุณดูรูปแฟนของผมและคุณก็ให้ผมดูรูปแฟนของคุณได้ไหมล่ะ” ขณะที่พูดเขาก็ลุกขึ้นและยื่นโทรศัพท์ให้เธอดู

เธอปฏิเสธด้วยความงุนงงกับการกระทำของเขา “ไม่จำเป็นหรอกค่ะ คุณเจฟเฟอร์สัน ฉันไม่สนใจเรื่องส่วนตัวของคุณเลย และถ้าเราจะไม่คุยเรื่องงานกันฉันคงอยู่คุยกับคุณต่อไม่ได้ และคงต้องขอตัวกลับบ้านก่อนนะคะ”

เมื่อพูดจบเธอก็กำลังจะลุกขึ้นยืน เพราะไม่อยากเสียเวลาคุยกับเขาอีกต่อไป ถ้ามีเรื่องสำคัญให้พวกเขาต้องคุยล่ะก็ ค่อยมาคุยพรุ่งนี้แทนแล้วกัน

“ก็ได้ ก็ได้ คุณโจอัน ในเมื่อคุณไม่ชอบคุยเรื่องส่วนตัว งั้นไม่คุยก็ได้”

“ก็จริง” เขาหัวเราะ แน่ล่ะ ก็ฉันไม่รู้อะไรเลยสักอย่าง

โชคดีที่เขาคิดออกว่าบริษัทของโจอันให้บริการเกี่ยวกับอะไรก่อนมาเจอเธอ เขาเลยยังไม่ต้องเผยไต๋ของตัวเอง

“ก่อนหน้านี้ผมแค่คุยเรื่องสัญญากับหัวหน้าของคุณคร่าวๆ เท่านั้น ผมยังไม่ทราบรายละเอียดมากนั้น ต้องขอโทษด้วยจริงๆ ” เขาเอ่ยขอโทษ

“เข้าใจได้ค่ะ” เธอเอ่ยตอบ

แม้จะพูดออกไปแบบนั้นเธอยังคงรู้สึกว่าชายตรงหน้าเธอมีบางอย่างผิดปกติ แต่เธอไม่ได้ใส่ใจนัก

“วันนี้พอเท่านี้เถอะค่ะ คุณเจฟเฟอร์สัน” เธอเอ่ย “คุณกลับไปดูว่าต้องการรูปแบบประมาณไหน แล้วค่อยส่งรายละเอียดมาให้ฉันนะคะ แล้วฉันจะออกแบบให้คุณต่อ แบบนี้ดีไหมคะ?”