ความรักสีคราม นิยาย บท 1556

กาเบรียลล่าคุ้นชินกับการใช้ชีวิตแบบสุรุ่ยสุร่าย แม้กระทั่งตอนนี้ก็ยังไม่อาจละทิ้งนิสัยแบบนั้น

ถึงแลนดอนจะให้เงินก้อนใหญ่ไว้กับเธอก่อนที่เขาจะจากไป แต่ไม่ช้าหญิงสาวก็ผลาญจนเกือบหมด

ตอนแรกกาเบรียลล่าพอมีเงินเก็บอยู่บ้าง แต่เธอก็ใช้เงินจำนวนมากในการจ้างบรรดานักฆ่ากับคาร์ลและใช้เงินปิดปากคนพวกนั้นให้เก็บเป็นความลับ

ซึ่งเธอก็ใช้เงินเก็บไปจนหมด

เมื่อตอนนี้ไม่เหลือเงินของพ่อแล้ว หญิงสาวจึงต้องขบคิดว่าจะใช้ชีวิตอย่างไรโดยไม่มีเงิน

กาเบรียลล่าติดสบายมากเกินไป เธอไม่รู้แม้กระทั่งวิธีทำงานบ้านแบบง่ายๆ ส่วนเรื่องทำอาหารกินเองยิ่งไม่ต้องพูดถึง

ทันทีที่รู้ตัวว่าขัดสน สิ่งแรกที่กาเบรียลล่าคิดคือขอความช่วยเหลือจากเพื่อนๆ ของเธอ

ที่ผ่านมา กาเบรียลล่าผู้เย่อหยิ่งไม่เคยขอความช่วยเหลือจากใคร แต่ตอนนี้ทุกอย่างไม่เหมือนเดิมแล้ว

“ว่าไงลูลู่? นี่กาเบรียลล่านะ”

กาเบรียลล่าไม่เหลือความอวดดีแล้ว เธอเริ่มอึกอักเมื่อโทรติด

“อ้อ กาเบรียลล่านี่เอง แปลกจัง นึกยังไงถึงโทรหาฉัน?” ปลายสายส่งเสียงประชดประชัน

“ฉะ-ฉันมีเรื่องจะขอร้อง ไม่ต้องห่วงนะลูลู่ ต่อไปฉันจะตอบแทนแน่” กาเบรียลล่าพูดต่อราวกับไม่ได้ยินโทนเสียงของอีกฝ่าย

“เรื่องอะไรล่ะ บอกมาสิ” ลูลู่ตอบแบบไม่รู้สึกรู้สา

“เธอให้ฉันยืมเงินสักหน่อยได้ไหม? ตอนนี้ฉันร้อนเงินจริงๆ ต่อไปจะใช้คืนเธอแน่นอน” กาเบรียลล่ารับประกัน

“เคลซี ช่วงนี้ฉันร้อนเงินนิดหน่อย เธอให้ฉันยืมเงินได้ไหม? ไม่นานฉันก็ใช้คืน เชื่อใจฉันนะ”

“กาเบรียลล่า ฉันรู้ว่าตอนนี้เธอลำบาก แต่ฉันไม่มีเงินจริงๆ ฉันใช้ทำศัลยกรรมไปหมดแล้ว เสียใจด้วยนะ ถ้าต่อไปฉันมีเงิน ฉันจะให้เธอยืมแน่”

“ขอบใจนะเคลซี ถ้างั้นก็แค่นี้แหละ” กาเบรียลล่าวางสาย

หล่อนจะไม่มีเงินได้ไง? หล่อนแค่ไม่อยากให้เรายืม เราที่ไม่ได้เป็นคุณหนูผู้มั่งคั่งของตระกูลวอร์ดแล้ว

กาเบรียลล่ายิ้มอย่างขมขื่น เพิ่งรู้ตัวเดี๋ยวนั้นว่าตัวเองไม่มีเพื่อนแท้เลย ทุกคนสนใจแค่ฐานะของเธอ แม้ต่อหน้าจะมีท่าทีเป็นมิตร แต่กาเบรียลล่าก็รู้ว่าพวกนั้นต้องดูหมิ่นดูแคลนเธอแน่

บางทีเราอาจเคยมีเพื่อนแท้ก็ได้ กาเบรียลล่าคิดอย่างโกรธขึ้ง แต่เราผลักไสคนพวกนั้นออกไปด้วยตัวเอง