ความรักสีคราม นิยาย บท 1575

แลร์รี่ถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วเดินเข้าไปในห้อง

"นั่งก่อนนะโจอัน แม่จะไปเอาน้ำมาให้นะจ้ะ"

วิเวียนพูดหลังจากที่เห็นโจอันนั่งแล้ว

"ไม่ต้องหรอกค่ะคุณแม่ หนูไม่หิวค่ะ"

โจอันรีบปฏิเสธทันที เธอทนเห็นวิเวียนกับฟินนิควุ่นวายกับเธอไม่ไหวแล้ว

"ไม่ได้จ่ะ การดื่มน้ำมันเป็นสิ่งที่สำคัญกับร่างกายมากนะ" วิเวียนยืนกราน

เฮ้อ เมื่อไรฉันจะได้รับความสนใจแบบนั้นบ้างนะ?

แลร์รี่อิจฉามากจริงๆ

"แม่ครับ อยู่นิ่งๆ ก่อนครับ เรามีเรื่องจะมาบอกแม่กับพ่อครับ"

แลร์รี่อาจจะถูกพ่อแม่เมินไปมากกว่านี้อีกหากเขาบอกข่าวนี้ให้ท่านฟัง ซึ่งเขาไม่ค่อยจะชอบใจสักเท่าไร

"อะไรล่ะ?"

วิเวียนหยุดตามที่บอกและเอ่ยถาม ฟินนิคเองก็ตั้งใจฟังอยู่ข้างๆ ด้วยเช่นกัน

"วันนี้เราไปตรวจสุขภาพมาครับ ผลก็คือเราได้ลูกชายครับ"

แลร์รี่ประกาศข่าวนี้ด้วยเสียงเรียบๆ และรอการตอบสนองของพวกเขา

"ลูกชายหรอ? ลูกชาย! เป็นข่าวที่ดีมากเลยลูก!"

ฟินนิคเป็นคนแรกที่ตอบสนองขณะที่เขาตบเข้าที่ตักของแลร์รี่และพูดอย่างมีความสุข

แลร์รี่บ่น ทำไมพ่อต้องมาตบขาฉันแทนขาตัวเองล่ะ?

เขาไม่มีทางเลือกนอกจากต้องทนเจ็บอย่างเงียบๆ ตรงที่นั่งของตัวเอง

วิเวียนยังพูดอะไรไม่ออกในขณะที่เธอเดินวนไปรอบๆ ห้อง สีหน้าของเธอแดงก่ำด้วยความตื่นเต้น

แลร์รี่กับโจอันรู้สึกดีใจกับปฏิกิริยาของฟินนิคกับวิเวียนมาก

วิเวียนเงียบปากและเข้าไปในห้องครัว

แม้ว่าพวกเขาจะมีแม่บ้านคอยทำอาหารและทำความสะอาดให้ แต่วิเวียนก็รู้สึกว่าต้องทำอาหารให้แลร์รี่กับโจอันด้วยตัวเองทุกครั้งที่พวกเขากลับมาเยี่ยม มันเป็นการแสดงความรักเล็กๆ น้อยๆ ของคนเป็นแม่

"คุณแม่คะ ให้หนูช่วยนะคะ" โจอันลุกขึ้น

"ไม่ต้องหรอก แม่ทำเองได้ หนูแค่อยู่ตรงนี้และนั่งเฉยๆ ดีกว่า"

โจอันไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องนั่งลงเพราะแลร์รี่ ฟินนิคและวิเวียนต่างพากันเห็นพ้องต้องกันหมด

อาหารเย็นพร้อมในไม่ช้า ทุกคนในครอบครัวจึงเพลิดเพลินไปกับอาหารค่ำอันแสนอร่อยร่วมกันอย่างมีความสุข

หลังอาหารเย็น ฟินนิคก็พูดขึ้นว่า "โจอัน ตอนนี้หนูเองก็ท้องได้ตั้งห้าสัปดาห์แล้วนะ การที่ลูกทั้งสองแยกบ้านอยู่มันก็ไม่ค่อยสะดวกสักเท่าไร วิเวียนกับพ่อเลยอยากให้ลูกย้ายกลับมาเราจะได้ดูแลลูกได้ดีขึ้นด้วย ลูกคิดว่าไง?"

แลร์รี่ไม่ได้ไม่เห็นด้วยกับการย้ายกลับเข้ามา เพราะเขาเองก็อาจจะดูแลโจอันได้ไม่ดีในตอนที่งานเขายุ่งๆ หากพวกเขาย้ายกลับมาอยู่กับฟินนิคและวิเวียน เขาก็จะไม่ต้องเป็นห่วงโจอัน

ดังนั้นเขาจึงหันไปมองโจอัน

โจอันเข้าใจสิ่งที่แลร์รี่คิดและพยักหน้า "เราจะย้ายกลับมาค่ะ และก็ต้องขอโทษล่วงหน้าที่หนูอาจจะสร้างความลำบากให้กับคุณพ่อคุณแม่ด้วยนะคะ” โจอันพูดอย่างเขินๆ