ความรักสีคราม นิยาย บท 1614

"ฉันไม่ได้ตั้งใจจะมาเยาะเย้ยเธอ และฉันก็ไม่ได้จะมาซ้ำเติมเธอด้วย แต่ฉันมีเรื่องที่อยากจะบอกเธอ"

จากนั้นโจอันก็พูดออกมาทันทีว่า "สิ่งที่เกิดขึ้นกับเธอตอนนี้เธอโทษใครไม่ได้เพราะมันเป็นผลจากสิ่งที่เธอทำเอาไว้ เธอจะไม่มาอยู่จุดนี้เลยถ้าเธอไม่มีความคิดแย่ๆ และวางแผนชั่วร้ายไว้มากมาย เพราะงั้นฉันเลยไม่ได้เห็นใจเธอเลยสักนิด"

พอได้ยินแบบนั้น รอยยิ้มอันขมขื่นของกาเบรียลล่าก็ยิ่งปรากฏเด่นชัดขึ้น

"ฉันรู้ นี่เป็นผลกรรมที่ฉันได้กระทำลงไป ดังนั้นกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับฉันในตอนนี้ฉันไม่โทษใครหรอก ฉันไม่ได้เกลียดเธอแล้ว โจอัน วัตต์กับแลร์รี่ นอร์ตันเคยเป็นคนที่ครั้งหนึ่งฉันเคยเกลียดจนเข้ากระดูกดำ และพยายามสุดความสามารถที่จะทำลายความสัมพันธ์ของทั้งคู่"

"ตอนนี้สิ่งเดียวที่ฉันต้องการคือการมีชีวิตอยู่กับลูกของฉัน จากนั้น ฉันก็จะทำให้ลูกของฉันมีชีวิตที่ดี เพราะงั้นถ้าไม่มีอะไรแล้วก็ช่วยกลับไปเถอะ ฉันจะได้ทำงานของฉันต่อ"

คำพูดของกาเบรียลล่านั้นมาจากส่วนลึกในหัวใจของเธอจริงๆ และไม่ได้มีเจตนาที่จะขอความเห็นใจจากโจอันเลย

ตอนนี้เธอเป็นแม่คนหนึ่งแล้ว ไม่ว่าเธอจะเคยร้ายกาจมากแค่ไหน แต่แม่เป็นคนที่มีบุญคุณและเสียสละมากที่สุด

โจอันพยักหน้ารับคำพูดของกาเบรียลล่าที่ไม่มีความเกลียดชังกับเธออีกแล้ว

ครั้งหนึ่งเธอเคยทำความผิดอันร้ายแรงไว้ แต่ตอนนี้เธอยอมรับความผิดของเธอแล้ว ฉันควรจะให้โอกาสผู้หญิงสู้ชีวิตคนนี้ได้เปลี่ยนแปลงตัวเองมั้ย?

หลังจากลังเลอยู่นาน เธอก็ตัดสินใจได้

"กาเบรียลล่า วอร์ด ฉันจะบอกให้นะว่าที่ฉันมาที่นี่ก็เพราะเธอ เพราะฉันเองก็สงสารเธออยู่ไม่น้อย ฉันเห็นสภาพของเธอแล้วและต่อให้ฉันคิดว่านี่มันเป็นสิ่งที่เธอสมควรได้รับ แต่ลูกของเธอไม่เกี่ยวอะไรด้วย ลูกของเธอไม่สมควรที่จะมาร่วมทุกข์ไปกับเธอ เธอไม่ใช่คนดี แต่ฉันก็หวังว่าเธอจะเป็นแม่ที่ดีนะ"

พระเจ้า เธอให้ฉันจริงๆ งั้นหรอ? เงินสามแสนเลยนะ! ถ้าเป็นฉันเมื่อก่อนมันก็คงจะเป็นแค่เงินไม่เท่าไร แต่ตอนนี้มันเป็นเงินจำนวนมหาศาลที่ช่วยชีวิตฉันกับลูกได้เลย! ด้วยเงินขนาดนี้ฉันก็จะไม่ต้องอดข้าวอดน้ำอีกแล้ว อย่างน้อยก็จะได้คลอดลูกอย่างสบายและหางานที่ดีกว่านี้ในอนาคตได้แน่นอน ฉันไม่ต้องห่วงเรื่องอาหารและที่พักอีกแล้ว

จากนั้นเธอก็ยื่นบัตรธนาคารให้กาเบรียลล่า

ในตอนที่กาเบรียลล่าถือบัตรธนาคารที่ยังอุ่นๆ อยู่ เธอก็รู้สึกตื้นตันใจด้วยความซาบซึ้งและความเสียใจ เมื่อนึกถึงทุกสิ่งที่เธอทำกับโจอันในตอนนั้น น้ำตาก็ไหลอาบแก้มของเธอ

"ฉันขอโทษนะ! ฉันขอโทษจริงๆ! ฉันไม่น่าทำแบบนั้นกับเธอเลย ฉันไม่ควรจะปล่อยให้ความโลภและความต้องการทำให้ตัวเองตามืดบอด ไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่ฉันทำร้ายเธอด้วยกลอุบายร้ายกาจอีกมากมายเลย ฉันผิดไปแล้ว ฉันขอโทษจริงๆ ฉันไม่กล้าหวังให้เธอให้อภัยฉัน แต่ฉันก็หวังจะให้เธอรับคำขอโทษจากฉันนะ"

เธอร้องไห้ออกมาอย่างขมขื่นเพราะเธอเสียใจจริงๆ เธอเสียใจที่ต้องสูญเสียวัยเยาว์ที่มีค่าที่สุดของเธอไปกับการวางแผน ซึ่งเป็นความผิดที่เธอไม่สมควรจะทำมันจนนำพาเธอมาถึงจุดนี้ และที่สำคัญที่สุดคือปัญหาและความเจ็บปวดที่เธอสร้างให้กับคนอื่น

เธอนึกถึงพ่อของเธอขึ้นมาทันที ในฐานะลูกสาวเพียงคนเดียวของพ่อ ฉันไม่ใช่แค่ไม่ได้ดูแลท่านให้ดีเท่านั้น แต่ยังทำหลายสิ่งหลายอย่างที่ทำให้ตระกูลของเราต้องตกอยู่ในอันตรายอีกด้วย!