ความรักสีคราม นิยาย บท 1626

แลร์รี่เอ่ยด้วยความกระตือรือร้นเช่นเดียวกัน “สาวห้าวที่หัวเราะเสียงดังก้องในตอนนั้นกลายเป็นสาวสวยแล้วสินะ เจย์ลีน ผมมั่นใจว่าคุณก็มีแฟนแล้วใช่ไหมล่ะ?”

เธอเป็นเพื่อนของโจอัน ดังนั้น เขาจะทำตัวเป็นมิตรกับเธอ

คำชมของแลร์รี่ทำให้เจย์ลีนเขินอาย เธอรีบก้มหัวลงเพื่อซ่อนแก้มที่แดงแจ๋จากทั้งคู่

เธอเป็นสาวห้าวตอนที่เรียนอยู่จริงๆ สำหรับเธอมหาวิทยาลัยก็เหมือนกับร้านเสริมสวย ตอนนั้นเธอไม่สนใจเรื่องหน้าตาเลย แต่ตอนนี้มันต่างออกไป

เธอควรจะขอบคุณแลร์รี่สำหรับการเปลี่ยนแปลงของเธอ ตอนนั้นเจย์ลีนเป็นหนึ่งในสาวๆ ที่ชอบแลร์รี่ พอแอบชอบเขาเธอก็เริ่มหันมาดูแลตัวเอง เปลี่ยนการแต่งตัวและหวังว่าสักวันแลร์รี่จะมองเห็นเธอ

แต่เขาก็กลายเป็นแฟนของเพื่อนสนิทเธอในเวลาต่อมา

ตอนนั้นถึงจะไม่พอใจ แต่เจย์ลีนก็ไม่เคยบอกความรู้สึกเหล่านั้นกับโจอันเลย แต่กลับยินดีไปกับเพื่อนของเธอด้วย

“ฉันไม่มีทางมีคู่รักแบบพวกคุณสองคนหรอก ฉันยังโสดอยู่เลย ทำไมคุณไม่แนะนำหนุ่มๆ ให้ฉันบ้างล่ะ?”

แม้จะตกใจตอนเห็นแลร์รี่ เจย์ลีนรีบสะบัดความรู้สึกที่มีต่อเขาออกไปทันที

การรักใครสักคนเป็นเรื่องที่ดี แต่การเข้าไปยุ่งกับความสัมพันธ์ของคนอื่นถือเป็นเรื่องที่ผิดศีลธรรม ในฐานะอาจารย์ที่ปรึกษาเจย์ลีนระมัดระวังพฤติกรรมของตนเองเป็นพิเศษ

“โจอัน แลร์รี่ นี่ก็นานแล้วนะตั้งแต่พวกเธอมาเรียนน่ะ ฉันขอเวลาสักครู่ แล้วเดี๋ยวฉันจะพาพวกเธอไปเที่ยวชมรอบๆ วิทยาเขตนี้นะ” เจย์ลีนเสนอ

“ได้สิ ฉันอยากเดินชมรอบมหาวิทยาลัยอยู่แล้ว แถมแลร์รี่ก็บอกตลอดว่าให้สนิทกับอาจารย์ที่ปรึกษาเข้าไว้ ไว้เราไปกินอาหารด้วยกันไหม?” โจอันเสนอแนะพร้อมกับขยิบตา

“ได้เลย ฉันไม่ได้ไปร่วมงานแต่งของเธอ แต่จะดีมากถ้าเธอพาฉันไปกินอาหารน่ะ”

เจย์ลีนชอบกินมาก ดวงตาของเธอเป็นประกายทันทีเมื่อได้ยินเรื่องอาหาร

“เยี่ยมเลยล่ะ ฉันเจอเพื่อนเก่าจากสมัยมหาวิทยาลัยด้วย ตอนนี้เธอเป็นอาจารย์ที่ปรึกษาของฉันแล้ว” โจอันเอ่ยตอบ

แนนซี่อ้าปากค้างด้วยความตื่นเต้น “ว้าว! บังเอิญอะไรขนาดนี้ โลกมันแคบจริงๆ เลย”

โจอันพยักหน้าและถามว่า “แล้วเธอล่ะเป็นยังไงบ้าง?”

“ฮึ” แนนซี่ตอบกลับ “ฉันน่ะไม่อยากเชื่อเลยว่า คนบางคนที่มาจากกองกำลังพิเศษจะเหนื่อยล้าหลังจากเดินช้อปปิ้งแค่สามชั่วโมง ก็เลยต้องหาร้านอาหารเพื่อหาอะไรกิน เสร็จแล้วคนซื่อบื้อนั่นก็อยากกลับบ้านมานอน ฉันลากเขาไปนู่นนี่ได้อีกสองชั่วโมง แล้วก็กลับมาบ้านนี่แหละ”

แคสเปี้ยนยักไหล่ “ผมจะทำอะไรได้? พวกผู้หญิงช้อปปิ้งอย่างกับคนคลั่ง ผมเหนื่อยมากจริงๆ นะ”

นอกจากพวกเธอสองคนแล้ว แลร์รี่พยักหน้าแสดงให้เห็นว่าเขาเห็นด้วยกับคำพูดของแคสเปี้ยนอย่างเต็มที่