ความรักสีคราม นิยาย บท 1629

แต่เขายังคงพึมพำว่า “ผมขอให้เพื่อนร่วมงานจองโต๊ะไว้ที่ร้านอาหารใกล้ๆ นี่ ถ้าเราไม่ไปทานความพยายามของเขาจะเสียเปล่านะ คืนนี้คุณว่างหรือเปล่า? มันก็นานแล้วนะที่เราไม่ได้ทานอาหารด้วยกัน”

โจอันเป็นคนที่ซื่อและใจดีเกินไป ดัสตินจึงรู้ว่าเธอไม่มีทางปฏิเสธคำชวนของเขา

และไม่นานโจอันก็พยักหน้าอย่างที่คาดไว้ “ได้สิ แต่ฉันต้องบอกแลร์รี่ก่อนนะ”

แลร์รี่ไม่รับสายของโจอันระหว่างทางไปร้านอาหาร แต่กลับรับสายเมื่อเธอเดินทางมาถึงร้านอาหารแล้ว

ใบหน้าของโจอันมีรอยยิ้มหวานประดับอยู่ แต่รอยยิ้มนั้นก็ไม่เหมือนรอยยิ้มสุภาพที่เธอยิ้มให้คนอื่นๆ ดัสตินเห็นอย่างชัดเจนว่านี่คือรอยยิ้มที่จริงใจ

“แลร์รี่ ฉันจะไม่กลับบ้านไปทานข้าวเย็นนะ ฉันจะไปทานกับเพื่อนที่พึ่งกลับมาจากต่างประเทศ”

“ผู้หญิงหรือผู้ชาย?” เหมือนว่าแลร์รี่จะยุ่งมากเพราะเขาพูดอย่างรวดเร็ว แทนที่จะถามว่าเพื่อนเธอเป็นใคร แต่กลับถามว่าเป็นเพศอะไรแทน

ตอนนั้นเองหญิงสาวที่อยู่ด้านหลังโจอันก็สั่งอาหาร ซึ่งเสียงนี้ดังเข้าไปถึงหูของแลร์รี่

“โอเค เข้าใจแล้ว อย่ากลับดึกนะ อีกอย่างถ้าคืนนี้คุณอยากให้แคสเปี้ยนไปรับก็รีบบอกเขาแต่เนิ่นๆ นะ ผมจะกลับบ้านให้เร็วที่สุดเท่าที่ทำได้” แลร์รี่ย้ำ ฟังเหมือนเขากำลังยุ่งอยู่จริงๆ

ถ้ารู้ว่าการเข้าใจผิดเล็กๆ นี่จะทำให้เดือดร้อนในอนาคต โจอันจะบอกตั้งแต่ตอนนี้เลยว่าเพื่อนที่มาทานอาหารด้วยเป็นผู้ชาย

“เขาดีกับคุณมาก” ดัสตินพึมพำ ความเห็นนั้นทั้งสำหรับโจอันและตัวเขาเอง จากนั้นเขายกไวน์ขึ้นจิบ

รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอกว้างขึ้น “เขากังวลเกี่ยวกับทุกอย่างเลย ชอบลืมอยู่เรื่อยว่าฉันไม่ใช่เด็กๆ แล้ว ตายจริง เราพูดเรื่องฉันตลอดเลย แล้วคุณล่ะมีแฟนแล้วหรือยัง?”

ดัสตินแอบละสายตาจากเธอ “ผมเหรอ? ผมอยู่ในห้องทดลองตลอดเลยจะเอาเวลาไหนหาแฟนกัน”

“ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ ด็อกเตอร์ซิลเวอร์แมน” เธอชูแก้วไปทางเขาขณะที่พูด พร้อมกับที่ดัสตินชูแก้วของตนเช่นกัน รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาสดใสมาก “แน่นอน”

สิ่งที่โจอันไม่ได้สังเกตคือดวงตาสองคู่ที่จ้องมองมาจากระยะไกล

“อย่าห้ามฉัน ฉันต้องบอกเรื่องนี้กับหัวหน้าให้ได้!”

แคสเปี้ยนขมวดคิ้วพร้อมกับหยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋า แต่แนนซี่เร็วกว่าและฉกโทรศัพท์ไปจากมือเขาได้

“ไม่ได้!” ใบหน้าของเธอแดงก่ำ “ไม่เห็นเหรอว่าโจอันโทรหาแลร์รี่ก่อนหน้านี้แล้ว? แลร์รี่ไม่เห็นสนใจเลย ถ้าคุณทำแบบนี้แลร์รี่อาจคิดว่ามีอะไรเกิดขึ้นจริงๆ และคุณจะทำให้ความสัมพันธ์ของพวกเขาพังนะ”

แนนซี่เป็นคนพูดไม่เก่งแต่แคสเปี้ยนก็มองเห็นบางอย่างในตัวพวกเขา แคสเปี้ยนพร้อมทำทุกอย่างให้กับแลร์รี่ แต่ไม่ได้หมายความว่าเขาจะคิดถึงผลที่ตามมาตลอดเวลา