ความรักสีคราม นิยาย บท 196

แอชลีย์จัดเตรียมกระเป๋าแอเมส รุ่นลิมิตเต็ด เอดิชั่นสำหรับงานประมูลการกุศลวันนี้

หลังจากผ่านขั้นตอนการตรวจสอบความถูกต้องโดยละเอียดแล้ว เจ้าหน้าที่พูดว่า “เอาล่ะ คุณมิลเลอร์ ผมได้ทำการบันทึกของบริจาคของคุณบนรายการการประมูลเรียบร้อยแล้วครับ เชิญนั่งในห้องโถงครับ”

แอชลีย์ยังคงคิดหนักเพื่อหาทางลอบทำลายของบริจาคที่วิเวียนนำมาร่วมงานประมูล เมื่อเจ้าหน้าที่ระบุชื่อนักออกแบบกระเป๋าของเธอเรียบร้อยแล้ว ทันใดนั้นเอง บนใบหน้าของแอชลีย์ปรากฏรอยยิ้มมุ่งร้ายเพราะความคิดบางอย่างแล่นเข้ามาในหัวของเธอ

เธอยิ้มให้เจ้าหน้าที่อย่างสุภาพ​เรียบร้อย​ "ฉันชอบทัศนคติในการทำงานของคุณ​ เรามาเป็นเพื่อนกันดีไหมคะ"

ขณะเดียวกัน ซาเวียร์​ก็ปรากฏ​ตัวในงานประมูลยอดนิยมนี้ด้วยเช่นกัน หลังจากทักทายฟินนิคกับวิเวียนแล้ว เขาก็รีบพรวดพราดตามคนอื่นๆไป

นอกจากซาเวียร์​และคนไม่กี่คนที่วิเวียนพอคุ้นหน้าอยู่บ้าง เธอไม่รู้จักใครอีกเลยในห้องโถงนี้

ตรงกันข้าม คนในงานส่วนใหญ่รู้จักฟินนิคดีพอที่จะพูดจาหยอกล้อเขา

ทุกคนอดไม่ได้ที่จะสาดสายตาแห่งความกระหายใคร่รู้มาที่วิเวียน เมื่อรู้ว่าเธอคือภรรยาของเขา ทุกวินาทีที่ผ่านไปในห้องโถงนี้ช่างยุ่งเหยิงมากขึ้นเรื่อยๆ สำหรับวิเวียน

ฟินนิคพูดปลอบว่า "เดี๋ยวคุณ​ก็ชินกับเรื่องแบบนี้ ไม่ต้องกังวลนะ ผมคอยอยู่ตรงนี้เคียงข้างคุณ"

"โอเคค่ะ" วิเวียนรู้สึกดีขึ้นมากจริงๆหลังจากได้ยินคำพูดให้กำลังใจของฟินนิค

ฟาเบียนไม่ละสายตาจากวิเวียนเลยตั้งแต่วินาทีที่เธอก้าวเข้าห้องโถงมา

ขณะที่เขาเข้าใจว่าวิเวียนยังใหม่สำหรับการออกงานสังคมหรูหราใหญ่โตอย่างงานประมูลวันนี้ เขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกขมขื่นเมื่อเห็นว่าเธอยืนโน้มตัวอยู่ใกล้ๆฟินนิค

หัวใจของเขาสั่นไหวด้วยความปวดร้าวเมื่อรู้ว่าหัวใจของวิเวียนไม่ใช่ของเขาอีกต่อไปแล้ว

ฟาเบียนอยากเดินไปหาวิเวียนและพูดทักทาย แต่เขาหาข้ออ้างเพื่อทำแบบที่ใจต้องการไม่ได้เลย เพราะแอชลีย์​คอยจับตาดูเขาอยู่

จะมีอะไรยอดเยี่ยมไปกว่านี้อีก

แอชลีย์ค้นกระเป๋าของวิเวียนทุกซอกทุกมุมอย่างระมัดระวังเพื่อไม่ให้ส่งเสียงดัง ใบหน้าของเธอฉายแววแห่งความสุขเมื่อเธอค้นเจอของชิ้นหนึ่งที่มั่นใจได้ว่าวิเวียนจะต้องอับอายขายขี้หน้าต่อสาธารณชน

แอชลีย์หัวเราะกระซิบกระซาบขณะย่องออกมาจากห้องน้ำและเดินกลับไปที่ห้องเก็บของก่อนที่จะมีใครสังเกตเห็นเธอ

วิเวียนทำธุระเสร็จพอดีหลังจากที่แอชลีย์ออกไปแล้ว เมื่อเธอเปิดกระเป๋าเพื่อหยิบลิปสติก เธอหวาดกลัวเมื่อตระหนักว่าเครื่องรางของเธอหายไป แม่ของวิเวียนตรากตรำทำงานหนักอยู่หลายปีเพื่อเอาเครื่องรางนี้มาให้เธอจนได้ เธอพกมันไว้ในกระเป๋าตลอดตั้งแต่นั้นมา จู่ๆ มันจะหายไปอย่างไร้ร่องรอยได้ยังไงกัน

หลังจากลนลานค้นหาอย่างบ้าคลั่ง เธอเทของที่อยู่ในกระเป๋าของเธอออกมา มีลิปสติก กระดาษทิชชู โทรศัพท์ และกุญแจร่วงลงไปในอ่างแต่เธอไม่พบเครื่องรางของเธอเลยว่าหล่นอยู่ตรงไหนในห้องน้ำ

จะเป็นไปได้ไหมที่มันจะร่วงออกมาจากกระเป๋าตอนอยู่ในห้องโถง

วิเวียนรีบพรวดพราดออกจากห้องน้ำและวิ่งไปชนผู้ชายคนหนึ่งก่อนที่เธอจะทันได้เห็นเขา เธอรู้สึกปวดเหมือนหัวจะแตกเป็นเสี่ยงๆจากแรงปะทะ