ความรักสีคราม นิยาย บท 237

วิเวียนเงยหน้าขึ้นสบตาสามีของเธอ

ดวงตาของฟินนิคส่องประกายมองเธออย่างกระตือรือร้นเหมือนกับว่าเขากำลังทำอะไรสักอย่าง “เอาหล่ะ ตอนนี้ผมอยากให้คุณหลับตาลง”

เธอทำตามที่เขาบอกและปิดเปลือกตาลงเพราะเธอไม่อยู่ในอารมณ์ที่จะเดาสิ่งที่ฟินนิคกำลังทำอยู่อีกต่อไป

ทันทีที่เธอหลับตาเธอก็ได้ยินฟินนิคปิดไฟและให้เธอเอนตัวลงนอนบนเตียง

เขาก็เอนตัวลงนอนในท่าเดียวกันและเริ่มจูบเธอที่ริมฝีปาก

วิเวียนเริ่มกระวนกระวายเพราะเธอรู้สึกไม่แน่ใจว่าเธอต้องการที่จะมีอะไรกับผู้ชายที่เธอรักสุดหัวใจในห้องที่เธอเกลียดที่สุด

เธอผวาเข้าไปหาเขาและถามสามีเธอว่า “ฟินนิค เราจะทำมันที่นี่เหรอ ฟินนิค มะ-ไม่นะ”

“ทำไมล่ะ ทำไมเราถึงจะมีอะไรกันที่นี่ไม่ได้” เขาจูบเธออย่างแผ่วเบาและกระซิบ “ผมคิดว่านี่เป็นที่ที่ดีที่สุดที่จะทำมัน”

วิเวียนเกือบจะเผลอไผลไปกับความเย้ายวนใจที่เธอรู้สึก

เธอสยิวกายอย่างขึ้นอย่างไม่ตั้งใจเมื่อเขาพรมนิ้วเรียวและแข็งแรงลงบนหน้าอกของเธอ

ในห้องมืดสนิทแต่เธอคงคงมองเห็นสายตาระยิบระยับคู่หนึ่งของผู้ชาย

วิเวียนรอไม่ไหวที่จะไปต่อจากสิ่งที่พวกเขาเริ่มไว้แต่ฟินนิคกลับหยุดตอนที่พวกเขากำลังจะถึงช่วงที่ดีที่สุด

เขากระซิบขึ้นในห้องที่มืดสนิท “คุณจำอะไรได้บ้างไหมในบรรยากาศที่คุ้นเคยแบบนี้”

ขณะที่ถามเขาก็ลูบไล้ผิวกายเรียบลื่นราวกระเบื้องเคลือบ โลมลูบพื้นที่ที่ปลุกเร้าอารมณ์ของเธอและถ่วงเวลาที่จะให้สิ่งที่เธอต้องการที่สุด

คำถามของฟินนิคทำให้วิเวียนไม่ทันตั้งตัวเพราะความทรงจำที่เกี่ยวกับห้องนี้มีแต่ความทรงจำที่ไม่ดีแล้วทำไมฉันต้องจำ นี่เขากำลังจะทิ้งฉันเหรอ นี่คือเหตุผลว่าทำไมเขาถึงหยุดกลางคันใช่ไหม

วิเวียนเริ่มระเบิดสิ่งที่อัดอั้นอยู่ในใจออกมา “อะไรนะ ฉันมีอะไรที่ต้องจำ ฉะ-ฉันลืมเรื่องที่เกิดขึ้นในห้องนี้ไปนานแล้ว”

แต่ไม่วายฟินนิคยังคงบอกเป็นนัยๆ ว่ายังมีบางอย่างที่เธอหลงลืมมันไป “วิเวียน คุณแน่ใจเหรอว่าคุณจำมันไม่ได้ คุณไม่คุ้นกับสัมผัสของผมบ้างเลยเหรอ”

ในที่สุดวิเวียนก็นึกขึ้นได้ว่าฟินนิคดูเหมือนจะมีอะไรสักอย่างอยู่ในใจ เธอขมวดคิ้วและถามกลับ “ฟินนิคนี่คุณกำลังพูดถึงอะไรกันแน่”

เพราะวิเวียนไม่เข้าใจนัยยะใดๆ ฟินนิคแน่ใจว่าเธอจะต้องชอกช้ำมาตลอดจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อสองปีก่อน ดังนั้นเธอจึงลืมเหตุการณ์แทบทั้งหมด

ฉันไม่อยากเชื่อเลย นี่เขาจัดการหาตัวผู้ชายคนนั้นเจอจริงหรือนี่ ฉันแน่ใจว่าเขาต้องเป็นชายแก่น่าเกลียดน่ากลัว…

ไม่นะ ฉันไม่อยากรู้ ฉันไม่อยากรู้ความจริง ไม่ใช่ตอนนี้

“ถ้าไม่ใช่แบบนั้นแล้วทำไมคุณถึงเอาเรื่องนั้นมาพูดในห้องนี้ คุณกำลังจะเขี่ยฉันทิ้งใช่ไหม”

ฟินนิคหัวเราะเพราะวิเวียนแปรเจตนาเขาผิดเสียแล้ว เขาตั้งใจทำอีกอย่างที่ตรงข้ามกับสิ่งที่เธอคิดต่างหาก

วิเวียน เธอนี่ติงต๊องชะมัด สงสัยว่าฉันต้องหยุดล้อเล่นซะแล้วไม่งั้นเธอจะสติแตกไปจริงๆ

ทันทีที่ตัดสินใจแบบนั้นฟินนิคก็โน้มตัวลงมากระซิบว่า “วิเวียน ผมคือผู้ชายที่อยู่ในห้องนี้เมื่อสองปีก่อน เป็นผมเอง เราอยู่บนเตียงนี้ด้วยกันทั้งคืนเมื่อสองปีที่แล้ว”

วิเวียนแทบจะไม่เชื่อหูตัวเอง เธอปฏิเสธที่จะไม่เชื่อว่าฟินนิคคือผู้ชายที่อยู่บนเตียงกับเธอทั้งคืนเมื่อสองปีก่อนมันดูเป็นการบังเอิญมากเกินไป

ทันใดนั้นเธอก็รวบรวมสติและลุกขึ้นนั่งตัวตรงในความมืด “ฟินนิค นี่คุณพูดเล่นใช่ไหม ฉันแน่ใจว่าคุณหาตัวผู้ชายคนนั้นเจอแล้วแน่ๆ แต่คุณตัดสินใจที่จะโกหกฉันเพราะคุณไม่อยากให้ฉันเสียใจ คุณกำลังพยายามรับผิดแทนเขาเพราะว่าที่จริงแล้วคุณพบว่าเป็นชายวัยกลางคนน่าเกลียดน่ากลัวใช่ไหม”

ฟินนิคจัดแจงลงจากเตียงและไปเปิดไฟ

วิเวียนสารภาพ “คุณอาจจะโกหกให้ฉันสบายใจแต่ฉันอยากบอกความจริงกับคุณ ฉะ-ฉันกลัวว่าคุณจะเบื่อฉันเข้าสักวันในอนาคต ฉันไม่อยากให้คุณปิดบังฉันและแบกรับภาระนั้นแทนฉัน ภาระนั้นมันหนักเกินไปสำหรับคุณ”

ทันทีที่ฟินนิคกลับมานั่งลงข้างๆ เธอเขาเชยคางเธอขึ้นและชี้แจงว่า “คุณนี่เหลวไหลจริง ผมจะไม่มีวันเบื่อคุณเข้าใจไหม หยุดคิดมากซะ คุณไม่ดีใจหรือไงที่ผมเป็นคนที่อยู่บนเตียงกับคุณเมื่อสองปีก่อน”