ความรักสีคราม นิยาย บท 256

แทนที่จะตอบฟินนิคแค่ยิ้มและกวาดสายตาเย็นชาไปที่ชายคนนั้น

เขาอดเสียวสันหลังวาบไม่ได้

โนอาห์เตะเข้าที่สีข้าง "อย่ามาโกหก เรารู้ดีว่าแกมีส่วนพัวพัน แกควรสารภาพออกมาให้หมดเปลือกซะตอนนี้ ไม่งั้นชะตากรรมของแกจะเลวร้ายยิ่งกว่าตายเสียอีก"

ชายนัยน์ตาล่อกแล่กมองก็รู้ว่าชายสองคนที่อยู่ข้างหน้าที่มีทั้งเงินและอำนาจมีวิธีการเป็นกระบุงเพื่อเค้นหาข้อมูลที่ต้องการ เขาไม่มีทางหนีรอดไปได้โดยไม่บาดเจ็บ

ในที่สุดเขาก็ยอมจำนนและขอร้อง "เอาล่ะ ท่านสุภาพบุรุษ ถามมาได้เลย ผมจะบอกทุกอย่างที่คุณอยากรู้"

โนอาห์ก้มตัวลงมาในระดับเดียวกันกับชายที่อยู่บนพื้น “เมื่อ 2 ปีก่อน แกรับจ้างตาแก่คนนึงให้วางยาผู้หญิงใช่ไหม”

"ผู้หญิงเสพยา... ตาแก่คนนึง..." ในขณะที่เขาพยายามอย่างสุดความสามารถที่จะทบทวนความจำ ดูเหมือนว่าเขาจะจำบางอย่างได้ลางๆ แต่ไม่ค่อยแน่ใจ

ฟินนิคหมดความอดทน “แกลืมเรื่องที่แกถูกส่งไปต่างประเทศเร็วปานนี้เชียวเหรอ”

เป็นอีกครั้งที่โนอาห์ใช้ส้นรองเท้าบู๊ตเตะไปที่ชายผู้นั้น "บอกมา ฉันรับรองเลยว่าแกคงไม่อยากยุ่งกับพวกเรา"

"โอ๊ย ฉันกำลังพยายามคิดอยู่"

คนขี้ขลาดกลัวผู้แข็งแกร่งและเหยียบย่ำผู้อ่อนแอ ฟินนิคและโนอาห์เห็นคนแบบนี้มานักต่อนักแล้ว

"ดูเหมือนว่าแกมีรายการความชั่วที่ทำผ่านมายาวเป็นหางว่าว คิดให้ดีๆ" โนอาห์ถลึงตา

"ได้ แน่นอน" ชายคนนั้นตาลีตาลานรีบตอบ

เขารู้สึกหวาดกลัวที่สุดกับสายตาของสุภาพบุรุษที่นั่งวีลแชร์ซึ่งคอยสังเกตเขาเงียบๆ แม้ว่าฟินนิคจะไม่ได้พูดอะไรแต่รัศมีที่เขาเปล่งออกมานั้นช่างน่าสะพรึงกลัว เขารู้ว่าหากไม่สารภาพเขาอาจจะไม่ได้เดินออกจากที่นี่

เขาจำทุกอย่างที่เกิดขึ้นในตอนนั้นได้แน่นอนเพราะผู้หญิงคนนั้นเป็นคนส่งเขาไปและเขายังโกรธแค้นเรื่องนั้นอยู่

แอชลีย์ มิลเลอร์ อีกแล้ว

มันยอดเยี่ยมมาก

มันสมบูรณ์แบบ

ความอบอุ่นจางหายไปจากสีหน้าของฟินนิค ดวงตาลึกล้ำของเขามืดมนจนไม่อาจหยั่งรู้ได้จนทำให้คนอื่นเย็นวาบไปถึงกระดูก

แม้แต่โนอาห์ก็ยังผงะไป

ชายผู้นั้นตัวลีบขณะที่หลบตาไม่กล้าร้องครวญคราง รู้สึกหนาวสั่นเหมือนอุณหภูมิในห้องลดลงต่ำกว่าศูนย์องศา

เขาพยายามขับไล่ความคิดที่ว่าตัวหัวหน้าที่อยู่ตรงหน้ากำลังจะฆ่าเขาหรือเปล่า ในเวลานั้นเหมือน กับว่าชายคนนั้นกำลังจะลุกขึ้นจากวีลแชร์แล้วทำร้ายเขาด้วยวิธีป่าเถื่อน

โรงรถเงียบกริบได้ยินเพียงเสียงลมหายใจที่เย็นยะเยือกของฟินนิคเท่านั้น