ความรักสีคราม นิยาย บท 298

วิเวียนตกใจมากเมื่อได้ยินเช่นนั้น

ภายใต้การบริหารงานของฟินนิค ฟินเนอร์กรุ๊ปสามารถบรรลุเป้าหมายที่สูงขึ้นได้ทุกปี ถ้าดูจากความสามารถของเขาเพียงอย่างเดียวฟินนิคจะไม่ถือหุ้นในบริษัทใดๆของฟินเนอร์กรุ๊ปได้ยังไงกัน

วิเวียนถามคุณปู่ “เป็นไปได้ยังไงคะ ทำไมล่ะคะ ฟินนิคเป็นส่วนหนึ่งของตระกูลนอร์ตันเหมือนกัน เขาก็ควรจะมีหุ้นไม่ใช่หรือ”

ซามูเอลกล่าวว่า “แน่นอนเขาควรจะมีหุ้น จริงๆแล้วฉันตั้งใจจะโอนหุ้นบางส่วนให้ฟินนิค แต่มาร์คกดดันคณะกรรมการอย่างหนักทำให้พวกเขาไม่กล้าทำอะไรผลีผลาม พวกเขามักจะทำตามคำแนะนำของมาร์ค เฮ้อ พวกเขาทั้งหมดช่างเป็นขยะที่ไร้ประโยชน์ ตราบใดที่ไม่ได้รับการอนุมัติจากคณะกรรมการ หุ้นของฟินนิคก็จะลอยอยู่ในอากาศ”

“ถ้าอย่างนั้นก็หมายความว่ามาร์คเป็นเจ้าของหุ้นของตระกูลนอร์ตันคนเดียวอย่างนั้นเหรอคะ”

ซามูเอลพยักหน้าและยิ้ม “ถูกต้อง โชคดีที่เธอท้อง คราวนี้ฟินนิคก็มีเหตุผลที่จะได้รับส่วนแบ่ง วิเวียน นี่คือเหตุผลว่าทำไมฉันถึงอยากให้ฟินนิคแต่งงานเร็วๆ และเพื่อให้เธอท้องเร็วๆตะกูลนอร์ตันอยู่ได้ถ้าไม่มีมาร์ค แต่พวกเราอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีฟินนิค”

ดวงตาของวิเวียนเป็นประกาย

การที่มาร์คตั้งป้อมเมื่อพูดถึงฟินนิคเป็นเพราะความลำเอียงที่เห็นได้ชัดของคุณนอร์ตัน

เธอไม่สามารถพูดอะไรได้อีกนอกจากกระซิบ “คุณปู่ ท่านใจดีกับฟินนิคมาก”

เขาตอบว่า “ฟินนิคเหมือนฉันมากที่สุดและฉันก็รักเขามากกว่าคนอื่นเล็กน้อย ยิ่งกว่านั้นเขามีจิตใจดี อย่าตัดสินเขาจากภายนอกที่เย็นชา ทั้งหมดนี้เป็นเพราะสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อสิบปีก่อน ตอนเด็กๆเขาเคยเป็นเด็กที่เป็นมิตรและช่างพูดมากๆ ตอนนี้ฉันแก่แล้ว ฉันไม่สามารถควบคุมทุกอย่างได้ ดังนั้นฉันจึงรู้สึกแย่กับเขาเช่นกัน”

ความหมายที่ซ่อนอยู่ของเขาชัดเจน เขาไม่เพียงชอบฟินนิคเท่านั้นแต่เขายังรู้สึกแย่ไปกับหลานชายคนนี้ด้วย

เมื่อวิเวียนได้ยินเขาพูดทั้งหมดนั้นเธอก็อดไม่ได้ที่จะสงสัย

มาร์คเป็นคนชั่วร้าย เจ้าเล่ห์ และโลภมาก แม้จะมีหุ้นของตระกูลนอร์ตันจำนวนมากอยู่ในมือ แต่เขาก็ยังกลัวฟินนิคมากจนถึงขั้นลักพาตัวและพยายามแม้กระทั่งจะฆ่าเขา พี่ชายแบบนี้น่ากลัวจริงๆ

วิเวียนรู้สึกแย่แทนฟินนิคมาก นอกเหนือจากความรักของปู่แล้ว คนอื่นๆในครอบครัวมองว่าเขาเป็นศัตรู

วิเวียนไม่สามารถบอกได้ว่าเจตนาของแอชลีย์คืออะไร หล่อนกล้าพอที่จะมาหาเธอจริงๆ การที่แอชลีย์ปรากฏตัวโดยไม่ได้รับเชิญจะต้องมีสิ่งเลวร้ายเกิดขึ้นอย่างแน่นอน

วิเวียนถามเธอว่า “เธอมาทำอะไรที่นี่”

“ทำไมฉันจะมาที่นี่ไม่ได้ ฉันก็มาหาพี่สาวที่น่ารักของฉันน่ะสิ”

แอชลีย์ผลักประตูและเดินเข้าไปในบ้านด้วยตัวเอง เธอนั่งลงบนโซฟาและสังเกตเห็นถ้วยและจานบนโต๊ะกาแฟซึ่งบอกให้รู้ว่ามีคนเพิ่งมาที่นี่

แอชลีย์ทำตัวเหมือนเป็นนายหญิงของบ้านและพูดกับวิเวียนว่า “จะรินน้ำชาให้แขกสักแก้วไม่ได้เลยเหรอ มารยาทไปไหนหมดล่ะ นังคนบ้านนอกไร้การศึกษา”

วิเวียนไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากปิดประตูและถามแอชลีย์ “บอกมาเถอะว่าเธอมาหาฉันทำไม”

จู่ๆแอชลีย์ก็หัวเราะเยาะ “ใครมาหาแก ฉันมาหาคุณนอร์ตัน เลิกยุ่งเรื่องของเราซะ เทชาให้ฉัน”