“เฮ้ ตื่นได้แล้ว เกิดอะไรขึ้นกับนายน่ะ”
ฟินนิครู้สึกว่ามีมือเล็กและอ่อนโยนคู่หนึ่งกำลังตบหน้าเขา เขาใช้พลังงานเฮือกสุดท้ายยกแขนขึ้นและคว้ามือคู่นั้นไว้
จากนั้นเขาก็ค่อยๆ ลืมตาขึ้น ภาวะขาดน้ำทำให้เขามีอาการตามัวหลังจากหลับตานานเกินไป เขาเห็นเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ในชุดเจ้าหญิงสีแดงที่มีผมหางม้าสองข้างนั่งยองๆ อยู่ข้างๆ และมองเขาอย่างกังวล
“เฮ้ นายตื่นแล้ว”
เด็กผู้หญิงคนนั้นยิ้มอย่างร่าเริงและปรบมือด้วยความดีใจ หรี่ตาเป็นรูปพระจันทร์เสี้ยว
ครู่ต่อมาเธอก็กรีดร้องอย่างกะทันหัน
เธอประหลาดใจมากที่มีคราบเลือดปรากฏอยู่บนชุดเจ้าหญิงสีแดงของเธอ มันมองเห็นได้ภายใต้แสงจันทร์
เมื่อมองตามคราบเลือดไปเด็กผู้หญิงคนนั้นก็เห็นบาดแผลที่ต้นขาของฟินนิคทันที
“พระเจ้าช่วย นั่นเลือดเต็มเลย เกิดอะไรขึ้นกับนายน่ะ”
จากนั้นเธอก็มองไปรอบๆ อย่างระแวดระวังและกระซิบข้างหูฟินนิคว่า “พวกคนเลวกำลังไล่ล่านายอยู่หรือเปล่า”
ฟินนิคสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆ ข้างหู เขาจ้องมองเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ คนนั้นด้วยดวงตาเบิกกว้างอย่างประหลาดใจ ไม่ได้คาดหวังว่าเธอจะไว้ใจเขามากและปฏิบัติต่อเขาเหมือนเป็นคนดี
“ใช่” ฟินนิคตอบโดยสัญชาตญาณ จ้องมองเข้าไปในดวงตาของเธอ
เธอให้คำสัญญาขณะที่ตบหน้าอกตัวเอง “ไม่ต้องกลัว ฉันมาที่นี่เพื่อพานายไปและจะไม่ปล่อยให้คนเลวมาทำร้ายนายอีก”
ฟินนิครู้สึกสงบโดยไม่มีเหตุผลและจ้องมองเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่กำลังเคลื่อนไหวไปมาต่อหน้าเขา
แม้ว่าเขาจะไม่ได้กินหรือดื่มมาเป็นเวลานานและน้ำหนักตัวของเขาก็ลดลงเนื่องจากภาวะขาดน้ำ แต่น้ำหนักของเขาก็ไม่ใช่สิ่งที่เด็กผู้หญิงรุ่นราวคราวเดียวกันจะแบกไปได้
เธอพยายามต่อสู้ ยืนตัวโงนเงนและแบกฟินนิคไว้บนหลัง
เด็กผู้หญิงคนนั้นแทบจะไม่สามารถรับน้ำหนักของเขาได้และก็เกือบจะล้มลงกับพื้นทั้งคู่ เธอค่อยๆยืนตั้งตัวให้มั่นคงและก้าวไปข้างหน้า
เส้นทางนั้นยาวไกลจนฟินนิคคิดว่ามันไม่มีที่สิ้นสุด
ถึงกระนั้นเขาก็คิดว่าเขาจะตายอยู่ที่นั่น ขณะที่แบกตัวหนักๆของเขาไปเด็กหญิงก็พูดไปเรื่อยเพื่อไม่ให้เขาหลับ
แม้ว่าฟินนิคดูเหมือนจะรู้สึกขยะแขยงกับการพูดไปเรื่อยของเธอ แต่จริงๆ แล้วเขาก็ชื่นชมความใจดีของเธอ หลังจากพบคุณปู่และคนอื่นๆ ฉันอยากให้เธออยู่ต่อ ถ้าเธอหายไปฉันจะไปตามหาเธอไปทุกที่ที่เธอไป
ฉันต้องการตอบแทนเธอ
อย่างไรก็ตาม เขายังคงจำได้ว่าเมื่อเขาตื่นขึ้นปู่ของเขาขอบคุณคนขับรถที่มาส่งเขาที่โรงพยาบาล จากนั้นเมื่อเขาถามคนขับเกี่ยวกับเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ คนนั้น ฟินนิคได้รับแจ้งว่าเธอรีบกลับบ้านทันทีหลังจากส่งเขาไปโรงพยาบาลแล้ว
ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมาเขาก็หาเธอไม่พบ
...
ฟินนิคนั่งที่อยู่ระเบียงในวิลล่าและคิดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อสิบปีก่อนกระทั่งมีข้อความจากโนอาห์เข้ามาขัดจังหวะ
เขาอ่านข้อความ: ผมโอนเงินสี่สิบล้านให้แอชลีย์แล้ว
เมื่อคิดถึงแอชลีย์ ฟินนิคก็หมดความสนใจที่จะจดจำอดีตอีกต่อไป
เขาฝันร้ายทุกวันตลอดสิบปีที่ผ่านมา โดยฝันถึงเหตุการณ์โดนลักพาตัว
ความกลัวและความสิ้นหวังเช่นนั้นหยั่งรากลึกลงในใจเขา
แต่ทุกครั้งที่อยู่ในความมืดมิดของฝันร้าย เขาจะได้ยินเสียงที่ชัดเจน...
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ความรักสีคราม
สนุกมาก...