ความรักสีคราม นิยาย บท 32

ร่างทั้งร่างของวิเวียนสั่นระรัว "ความจริงหรือคะ"

ฟินนิคพยักหน้า

วิเวียนถามด้วยเสียงสั่นเครือ "คุณ​ไม่คิดว่าเรื่องที่คุณได้ยินมาคือความจริงหรือคะ"

วิเวียนจ้องตรงเข้าไปในดวงตาดำเข้มของฟินนิคราวกับว่าเธอกำลังค้นหาบางอย่างจากสายตาที่อ่านไม่ออกคู่นั้น

ฟินนิคสบสายตาของเธอด้วยเช่นกัน หลังจากนั้นไม่นาน เขาพูดขึ้นช้าๆ "ผมไม่คิดว่าคุณคือผู้หญิงที่จะทรยศ​ร่างกายของตัวเองเพื่อเงิน"

ผมไม่คิดว่าคุณคือผู้หญิงที่จะทรยศ​ร่างกายของตัวเองเพื่อเงิน

คำพูดธรรมดาเหล่านั้นคล้ายกับมนต์สะกดที่ทำให้วิเวียนนิ่งงันเพราะตกใจ

ขณะที่ฟินนิคกำลังสังเกตปฏิกิริยาของวิเวียนอยู่นั้น เขาคิดได้ว่าท่าทางงุนงงของเธอช่างน่ารักเหลือเกิน รอยยิ้มปรากฏ​ขึ้นบนริมฝีปากของเขา "เป็นอะไรไป"

ตอนนั้นเองที่วิเวียนก็ตระหนักได้ถึงท่าทางน่าอับอายที่เธอแสดงออกไป เธอหลบสายตาอย่างรวดเร็วและพูดว่า "ไม่มีอะไรค่ะ ฉันแค่ประหลาดใจนิดหน่อย"

ขณะที่เขามองเธอ เสียงของเขาเข้มขึ้นเล็กน้อย "แล้วยังไงต่อ คุณจะเล่าให้ผมฟังไหม วิเวียน"

เมื่อเธอนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในปีนั้น หน้าของวิเวียนซีดเผือด

เมื่อสังเกตเห็นหน้าที่ซีดลงและคิ้วที่กระตุกไปมาของเธอแล้ว หัวใจของฟินนิคเจ็บปวดในทันที เขาพูดว่า "ถ้าคุณ​ไม่อยากเล่า ไม่เป็นไรนะ"

"ไม่ค่ะ ฉันอยากเล่าให้คุณฟัง" วิเวียนสูดหายใจเข้า เงยหน้ามองเขาด้วยดวงตาสดใส "สองปีที่แล้ว ฉันไปร่วมงานเลี้ยงบริษัท​ที่ฉันฝึกงานอยู่ ด้วยเหตุผลบางอย่าง ฉันเมาหลังจากที่ดื่มแชมเปญเข้าไปเพียงแก้วเดียว จากนั้นก็มีใครบางคนพาฉันเข้าโรงแรมแล้วก็.. ​"

เมื่อวิเวียนพิงไหล่กว้างอันแสนอบอุ่นของเขา เธอรู้สึกเหมือนวิญญาณออกจากร่าง แทนที่เธอจะร้องไห้ เธอกลับส่ายหัวไปมาอย่างว่างเปล่า "มันไม่มีอะไรที่ต้องร้องไห้ ทุกอย่างมันผ่านไปแล้ว"

อย่างไรก็ตาม ท่าทางของวิเวียนทำให้หัวใจของฟินนิคเจ็บปวด และจะเจ็บมากขึ้นไปอีกถ้าเธอระเบิดร้องไห้ออกมา ฟินนิคมองไปที่หน้าขาวซีดของเธอ เขาช่วยอะไรไม่ได้นอกจากถามว่า "คุณรู้ได้ยังไงว่าคนทำคือชายแก่อายุมากกว่าหกสิบ"

ขนตาของวิเวียนกระพริบถี่ๆ "เพราะฉันโดนลากไป ฉันจำไม่ค่อยได้หรอกว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างในคืนนั้น ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคนทำคือใคร พอฉันตื่นขึ้นมา เขาก็หายตัวไปแล้ว มีเงินสดหนึ่งพันวางทิ้งไว้บนโต๊ะข้างเตียง ฉันถามพนักงานต้อนรับและพวกเขาบอกฉันว่าผู้ชายที่อยู่กับฉันในคืนนั้นคือชายแก่อายุเกินหกสิบ แต่มันยังไม่จบเพียงเท่านั้น มีใครบางคนรายงานเรื่องฉันกับทางมหาวิทยาลัย กล่าวหาว่าฉันขายบริการทางเพศ​"

ภาพเหตุการณ์ที่ทุกคนต่างโยนคำดูถูกเหยียดหยามใส่หวนกลับมา แม้แต่ตอนนี้เธอก็ยังไม่กล้าเผชิญหน้ากับเพื่อนที่มหาวิทยาลัย​เพราะพวกเขาคงจะประณามว่าเธอเป็นผู้หญิงไร้ยางอาย

วิเวียนคิดว่าเธอคงไม่มีกำลังใจที่จะพูดถึงเหตุการณ์​นี้อีก อย่างไรก็ตามด้วยเหตุผลบางอย่าง เธอมีพลังที่จะเล่าให้ทุกคนฟังเมื่ออยู่ในอ้อมแขนอันอบอุ่นของฟินนิค

เมื่อได้ฟังเรื่องเล่าของวิเวียน สายตาของวายร้ายตัวฉกาจค่อยๆฉายแววอยู่ในดวงตาของฟินนิค เขาถามด้วยเสียงทุ้มต่ำ "มันคือโรงแรมไหน"