ความรักสีคราม นิยาย บท 333

วิเวียนหันไปมองทางอื่นเมื่อรถแท็กซี่ของเธอมาและตัดสินใจไม่คิดเรื่องนี้อีก

เช้าวันรุ่งขึ้นเธอตื่นขึ้นมาเห็นฟินนิคกำลังผูกเนคไทอยู่หน้ากระจก เขาตื่นและอาบน้ำเรียบร้อยแล้ว

“วันนี้คุณตื่นเช้าจัง” เธอพูดขึ้นอย่างงุนงง ปกติฟินนิคจะตื่นนอนเวลาเดียวกันกับเธอและจะพาเธอไปส่งที่ทำงานด้วยรถของเขา

เขาเดินไปที่ข้างเตียงและนั่งลง “วันนี้ผมต้องเข้าบริษัทแต่เช้าเพราะมีเรื่องด่วนเข้ามาน่ะ คุณไปทำงานเองได้หรือเปล่า”

“ได้ค่ะ คุณไปเถอะ” เธอตอบ

ฟินนิคยิ้มและจูบหน้าผากของเธอเบาๆ “ฝันดีนะครับ” เขาพูดบอกก่อนที่จะเดินออกจากประตูไป

วิเวียนนอนต่ออีกหนึ่งชั่วโมงก่อนที่เธอจะลุกขึ้นไปทำงาน

เธอประหลาดใจมากที่มีรถแท็กซี่จอดรอเธออยู่ข้างนอกรั้วเมื่อเธอออกมาจากหมู่บ้าน

รถแท็กซี่เป็นสิ่งที่หายากมากในย่านบ้านคนระดับสูงแบบนี้ เธออดที่จะยิ้มให้กับความโชคดีของเธอไม่ได้

เธอโบกมือเป็นสัญญาณให้คนขับรู้ว่าเธอต้องการขึ้นรถ “ไปสถานีรถไฟใต้ดินค่ะ”

หลังจากที่รถแล่นอยู่บนท้องถนนสักพัก วิเวียนก็เริ่มสังเกตเห็นว่ามีบางอย่างผิดปกติ

“คุณคะ นี่ไม่ใช่ทางไปสถานีรถไฟใต้ดิน…” เธอพูดบอกแต่ก็ไม่ได้รับคำตอบอะไรจากคนขับ

เธอตกใจถึงขีดสุด ฉันกำลังตกอยู่ในอันตราย

“คุณคะ ให้ฉันลงเถอะ หยุดรถนะ” เธอกรีดร้องแต่คนขับกลับไม่ใยดีเธอเลยสักนิด

วิเวียนพยายามแก้มัดเชือก ฉันต้องหนี… อาจเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นกับฉันที่นี่ก็ได้ถ้าฉันไม่หนีไป

“ฉันต้องการอะไรเหรอ แกคิดว่าฉันต้องการอะไรล่ะหลังจากที่แกทำลายชีวิตของฉัน ฉันก็แค่อยากแก้แค้น ฉันอยากให้แกเจ็บปวดทรมานพี่สาวที่รักของฉัน”

คนที่เข้ามาไม่ใช่ใครที่ไหนแต่เป็นแอชลีย์ และเธอคือคนที่ส่งรถแท็กซี่ให้ไปพาวิเวียนมาที่นี่

แอชลีย์กลายเป็นคนกระเซอะกระเซิงตั้งแต่ครั้งล่าสุดที่เจอกัน วิเวียนสงสัยว่าเธอได้อาบน้ำบ้างหรือเปล่าในช่วงสองสามวันมานี้ หน้าของเธอขาวซีดและความสง่างามที่เธอเคยมีก็หายไป

วิเวียนกระพริบตาเพื่อสงบสติอารมณ์ในขณะที่จ้องเข้าไปในดวงตาที่มัวหมองของแอชลีย์ “ปล่อยฉันไปเถอะ ฟินนิคไม่ยอมรามือจากเรื่องนี้แน่ถ้าเธอไม่ปล่อยฉันไป”

แอชลีย์ทำเพียงแค่ส่ายหัวและระเบิดเสียงหัวเราะออกมาทันทีที่ได้ยินสิ่งที่เธอพูด

หลังจากนั้นไม่นาน เสียงหัวเราะของเธอก็หยุดลง เธอก้มหน้าและจ้องไปที่วิเวียน “บอกให้เขามาหาฉันสิวิเวียน ฉันไม่กลัวเขาหรอก แกเป็นคนทำลายชีวิตฉันและพรากทุกอย่างไปจากฉัน ถ้าไม่ใช่เพราะแก แม่คงอยู่อย่างปลอดภัยอยู่ที่บ้าน บริษัทของพ่อคงไม่ล้มละลาย และฉันคงเป็นนายหญิงน้อยแห่งตระกูลมิลเลอร์ ฟาเบียนจะยังคงรักฉัน”

“ไม่เห็นจะเกี่ยวเลย ฉันเลิกกับฟาเบียนไปแล้ว” วิเวียนโพล่งออกไปตามสัญชาตญาณ