ความรักสีคราม นิยาย บท 342

“ผมไม่เคยรู้ถึงแรงจูงใจของพวกเขาที่อยู่เบื้องหลังการลักพาตัวเมื่อสิบปีก่อน” ฟินนิคพูดพร้อมกับขมวดคิ้ว “พวกเขาน่าจะจากไปหลังจากได้รับเงินแต่กลับเลือกวางเพลิงแทน อะไรทำให้พวกเขาคิดว่าการจุดไฟคลอกผมและบอกให้ทั้งโลกรู้เรื่องการลักพาตัวจะเป็นประโยชน์กับพวกเขา”

เขาหยุดชั่วครู่และมองไปที่เพดาน “ผมทำการสืบสวนเรื่องนี้ด้วยตัวเองมาหลายปีแล้วและสามารถยืนยันได้ว่ามาร์คเป็นผู้บงการอยู่เบื้องหลังทั้งหมด พวกหัวขโมยเหล่านั้นต้องการเอาชีวิตผมมากกว่าเงินและการเรียกค่าไถ่ก็เป็นเพียงฉากบังหน้าอีกอันหนึ่งของมาร์ค สิ่งที่เขาไม่คาดฝันว่าจะได้ยินคือผมรอดตายจากไฟนรก”

เขากำหมัดแน่นด้วยความโกรธ ความทรงจำเกี่ยวกับการหลบหนีเอาชีวิตรอดรบกวนจิตใจของเขามานานหลายปี และเขาตั้งใจแน่วแน่ที่จะแก้แค้น

วิเวียนถอนหายใจขณะที่เธอพยายามใช้สมองคิดอย่างหนักเพื่อหาคำตอบที่เหมาะสม

แม้ว่าเหตุการณ์ไฟไหม้จะผ่านมานานกว่าสิบปีแล้ว แต่ฟินนิคยังไม่สามารถเอาตัวเองออกมาจากเรื่องนี้และเดินหน้าต่อไปได้ มันเป็นตัวบ่งชี้ว่าอาการบอบช้ำทางจิตใจของเขานั้นรุนแรงเพียงใด

เธอเอามือแงะกำปั้นของเขาออกและจับมือที่เย็นเฉียบด้วยความหวังว่าจะช่วยให้เขาสงบลง

เมื่อสังเกตเห็นว่าวิเวียนกังวลฟินนิคสูดหายใจเข้าลึกๆ เพื่อสงบสติอารมณ์ “ไม่ต้องห่วง ทุกอย่างผ่านไปแล้ว ตอนนี้พวกเขาจะทำร้ายผมไม่ได้อีก”

วิเวียนหน้าตาบูดบึ้ง พวกเขาทำได้ยังไงกัน

มาร์ค ทำได้ยังไง คุณอาจไม่กินเส้นกับฟินนิค แต่คุณกล้าทำร้ายเขาได้ยังไง

“แล้วทำไมมาร์คถึง...” เธอเริ่มขึ้นแต่แล้วก็หยุดถามไปเองเมื่อคำตอบสำหรับคำถามของเธอผุดขึ้นมาในหัว มันเพื่อเงิน แน่นอน มันจะมีเรื่องอื่นที่ทำให้เขาทำแบบนั้นอีกเหรอ

ในที่สุดเขาก็เปิดใจกับฉันแล้วใช่ไหม

แม้ว่าเตียงในโรงพยาบาลจะเล็กเกินไปสำหรับทั้งคู่แต่พวกเขาก็ยังนอนหลับได้ตลอดทั้งคืนโดยไม่มีอะไรเกิดขึ้น

วันรุ่งขึ้นฟินนิคออกไปทำงานตั้งแต่เช้าตรู่ ขณะที่วิเวียนตัดสินใจโทรหาราเชลเนื่องจากก่อนหน้านี้เธอไม่มีโอกาส

เธอต้องเป็นห่วงฉันมากแน่ๆ

เมื่อเธอรับสายเสียงที่เต็มไปด้วยความกังวลของราเชลดังขึ้น “ลูกไม่เป็นอะไรใช่ไหม วิเวียน เจ็บมั้ย ทำไมถึงไม่โทรมาหาแม่ก่อนหน้านี้ แม่เป็นห่วงลูกมาก”