ความรักสีคราม นิยาย บท 354

วิเวียนตกใจอย่างมากเมื่อได้ยินสิ่งที่ผู้เฒ่านอร์ตันสงสัย เธออยากจะพูดอะไรบางอย่างแต่ไม่รู้ว่าจะตอบว่ายังไงดี มันยากมากสำหรับเธอที่จะเข้าใจความหมายของเขา

เป็นไปได้ไหมว่าอีฟเวลินยังมีชีวิตอยู่ นั่นเป็นไปไม่ได้ ถ้าเป็นเช่นนั้น เหตุใดเธอจึงหายตัวไปนานและปล่อยให้ทุกคนเชื่อว่าเธอตายในกองเพลิง

แต่... ถ้าเกิดเธอยังไม่ตายล่ะ ถ้าเธอยังมีชีวิตอยู่ เธอจะกลับไปหาฟินนิคไหม ถ้าเกิดเรื่องแบบนั้นขึ้นฟินนิคจะทำยังไง ฉันควรทำยังไงดี วิเวียนคิดถึงความเป็นไปได้มากมาย

“มันยังอยู่ระหว่างการสอบสวน นี่เป็นเพียงการคาดเดาเท่านั้น” เมื่อเห็นเธอกำลังงุนงง ผู้เฒ่านอร์ตันสามารถคาดเดาความคิดของเธอได้คร่าวๆ “อย่าคิดมาก ปู่จะให้พวกเขาสืบสาวราวเรื่องให้ลึกลงไปกว่านี้...”

วิเวียนฟุ้งซ่านอยู่กับความคิดของตัวเองจนไม่ได้ยินที่ผู้เฒ่านอร์ตันพูด เมื่อได้สติเธอก็ออกมาจากบ้านตระกูลนอร์ตันแล้ว

ระหว่างทางกลับบ้าน เธอรู้สึกกระวนกระวายใจมากและต้องการโทรหาฟินนิค

เธอหยิบโทรศัพท์ออกมาและเลื่อนไปที่เบอร์ของฟินนิคแต่ลังเลที่จะโทรหาเขาเพราะเพิ่งทะเลาะกันเมื่อวันก่อน เธอครุ่นคิดอยู่นานก่อนจะตัดสินใจปิดโทรศัพท์

ครู่ต่อมา เธอเปิดเครื่องอีกครั้งและโทรออก ฉันคิดถึงใครที่จะพูดคุยเรื่องนี้ได้นอกจากเขาไม่ออก

“วิเวียน วิลเลี่ยมเหรอ ว่ายังไง" เบเนดิกต์รู้สึกประหลาดใจที่ได้รับสายของเธอ

“ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหน ฉันมีเรื่องจะบอกคุณ”

“ผมอยู่ที่บริษัท เรื่องอะไรเหรอ สำคัญมากไหม” เขาสัมผัสได้ถึงความจริงจังและความเร่งรีบในน้ำเสียงของเธอ

“ไว้บอกตอนเจอกัน ฉันจะไปหาคุณเดี๋ยวนี้ล่ะ”

“คุณรู้จักที่นี่ไหม หรือให้ผมไปรับคุณดี”

“ไม่เป็นไร ฉันรู้จักที่นั่น คุณไปรอฉันที่ร้านกาแฟชั้นล่างได้นะ อีกสักพักเจอกัน”

ทันทีที่วางสาย เธอก็ออกเดินทางไปยังบริษัทของเบเนดิกต์ เมื่อมาถึง เธอพบว่าเขารออยู่ที่ร้านกาแฟแล้ว

“ถ้าเธอยังมีชีวิตอยู่ ทำไมตลอดหลายปีที่ผ่านมาเธอไม่มาตามหาผมล่ะ ไม่ว่ายังไงผมคือสมาชิกในครอบครัวเพียงคนเดียวของเธอในโลกนี้” เบเนดิกต์ตกตะลึง ทำไมเธอไม่กลับมาหาฉัน

หลังจากเวลาผ่านไปนานมาก วิเวียนก็ทำลายความเงียบด้วยการพึมพำ “วันครบรอบการเสียชีวิตของอีฟเวลินใกล้เข้ามาแล้ว...”

เธอเงยหน้าขึ้นมองเขาและเห็นว่าเขาจมอยู่ในความเศร้าโศกอย่างใหญ่หลวง เธอรู้สึกว่าเขาอยากให้มีใครสักคนกอดเขาจริงๆ

พวกเขาไม่ได้พูดอะไรกันอีก จากนั้นวิเวียนก็จากไป

เธอรู้สึกเป็นทุกข์เมื่อกลับมายังบ้านพักที่ว่างเปล่า

เธอนั่งบนโซฟาสักพักแล้วเดินขึ้นไปชั้นบนเพื่อมองหากระเป๋าเดินทางใบเล็กสำหรับใส่เสื้อผ้า เธอตัดสินใจจะย้ายไปอยู่อพาร์ทเมนต์เล็กๆ ของแม่

เมื่อมาถึงเธอก็กดกริ่ง คุณฟิลเดอร์ซึ่งดูแลแม่ของเธอมาเปิดประตู

“วิเวียน ทำไมคุณมาที่นี่” คุณฟิลเดอร์รู้สึกประหลาดใจที่เห็นกระเป๋าเดินทางของเธอ “นี่คือ...”