ความรักสีคราม นิยาย บท 363

“หลายปีที่ผ่านมาเกิดอะไรขึ้นกันแน่” ฟินนิคไม่ตอบเธอแต่ถามคำถามแทน

อีฟเวลินผิดหวังที่เขาไม่ตอบและถอนสายตาที่มองเขาด้วยความผิดหวัง “ที่จริงฉันไม่ค่อยแน่ใจเกี่ยวกับรายละเอียด ในตอนนั้นฉันเกิดอุบัติเหตุนิดหน่อย...”

เธอเล่าเหตุการณ์ให้ฟัง

มันกลายเป็นว่าในวันที่โกดังไฟไหม้มีพนักงานทำความสะอาดทำงานอยู่บริเวณพื้นที่ข้างโกดัง เมื่อเขาเห็นเปลวไฟลุกไหม้จากที่ไกลๆ เขาจึงวิ่งไปดู

ทันทีที่แน่ใจว่าเกิดไฟไหม้ อย่างแรกที่เขาคิดได้คือขอความช่วยเหลือเพื่อดับไฟ

แต่เขาสังเกตเห็นเงาคนอยู่ภายในโกดัง

เนื่องจากไฟยังไม่ได้ลุกไหม้รุนแรงเจ้าหน้าที่คนนั้นจึงตัดสินใจเข้าไปดูใกล้ๆ เผื่อมีคนติดอยู่ข้างใน เขากังวลเกี่ยวกับการช่วยชีวิตคนที่ติดอยู่ในนั้น

ทันใดนั้นเขาเห็นชายหนุ่มและหญิงสาวที่แขนขาถูกมัดนอนหมดสติอยู่บนพื้น

เขาไม่ได้เสียเวลาคิดทบทวนแต่รีบแก้เชือกทันทีและลากผู้หญิงคนนั้นออกจากโกดัง

หลังจากแน่ใจว่าหญิงสาวปลอดภัยแล้ว เขารีบกลับไปช่วยชายหนุ่ม

ก่อนที่เขาจะเข้าไปในโกดังอีกครั้งไฟก็ลุกลามมากขึ้นและกำลังไหม้ประตู มันพังทลายลงต่อหน้าต่อตาเขา

เขาตกใจกลัวอย่างมากและก้าวถอยหลังเพื่อหลีกเลี่ยงเปลวไฟ ในขณะที่ไฟกำลังโหมกระหน่ำอย่างรุนแรง เขาต่อสู้กับความรู้สึกผิดชอบชั่วดีของตัวเองและลงท้ายด้วยการไม่เสี่ยงชีวิตเข้าไปช่วยชายหนุ่ม เขารีบพาหญิงสาวไปโรงพยาบาลแทน

“ครั้งหนึ่งฉันเผลอทำซุปร้อนหกใส่ลูกค้าผู้ชาย เขาเห็นว่าฉันดู...” อีฟเวลินละเว้นรายละเอียดบางอย่างแต่ทุกคนเดาออกว่าจะเกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้น เบเนดิกต์ฟังด้วยสีหน้าเย็นชา

“เขาเริ่มทำตัวไม่เหมาะสม ฉันโกรธกับพฤติกรรมของเขาและหยิบสิ่งแรกที่ฉันเอื้อมถึงบนโต๊ะสาดใส่เขา เขารู้ว่าฉันจะไม่ยอมทำตามที่เขาขอดังนั้นเขาจึงหยุดก่อกวนฉันแต่ยืนยันว่าฉันควรจะถูกไล่ออก

“คู่รักใจดีคู่หนึ่งที่กำลังทานอาหารเย็นที่โรงแรมเห็นทุกอย่างและเข้ามาช่วยเหลือ น่าเสียดายที่โรงแรมไล่ฉันออก แม้ว่าทั้งคู่จะไม่พอใจกับการตัดสินใจของนายจ้างแต่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากปลอบใจฉัน

“ในระหว่างที่เราคุยกันพวกเขาได้รู้เกี่ยวกับสถานการณ์ที่ฉันประสบอยู่และสงสาร บังเอิญลูกสาวคนเดียวของพวกเขาเพิ่งเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุ เมื่อรู้ว่าฉันจำคนในครอบครัวของตัวเองไม่ได้และอยู่คนเดียว พวกเขาจึงรับฉันเป็นลูกสาวทูนหัวและที่เหลือก็เป็นสิ่งที่ผ่านไปแล้วในอดีต

“ฉันไม่รู้ว่าจะทำอะไรอื่นได้อีก ดังนั้นฉันจึงตกลงอยู่กับพวกเขาและต่อมาก็อพยพไปยังประเทศเอและก็อาศัยอยู่ที่นั่นตั้งแต่นั้นมา”

เบเนดิกต์เป็นทุกข์กับสิ่งที่อีฟเวลินต้องเผชิญ เธอควรจะมีความสุขกับชีวิตในฐานะคุณมอร์ริสันและมีคนมากมายตามใจ “ พี่เสียใจด้วยกับสิ่งที่เธอเผชิญมา อีฟเวลิน”