เขาจับแขนเธอเบาๆ แล้วตรึงเธอไว้กับประตูตู้ เขาลูบแก้มเธอและถามขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ “วิเวียน วิลเลี่ยม คุณกลัวอะไรขนาดนั้น”
ฉันกลัวอะไร วิเวียนถามตัวเองด้วยคำถามเดียวกัน
กิริยาท่าทางที่ฟินนิคปกป้องอีฟเวลิน การที่เขาตะลึงเมื่อเห็นฉันสวมชุดเดียวกับอีฟเวลิน ใบหน้าเย็นชาของเขาตอนที่เขาบอกฉันว่าเขาไม่ชอบดอกไฮเดรนเยียสีฟ้าและต้องการให้ฉันโยนมันทิ้งไป รอยยิ้มของเขาเมื่อเขาอวยพรวันเกิดให้เธอ...ภาพที่ทำให้เธอว้าวุ่นใจมากมายแวบเข้ามาในใจ
ความทรงจำทั้งหมดที่วนเวียนอยู่แต่เรื่องอีฟเวลินจะไม่ทำให้ฉันหวาดกลัวได้ยังไง
ดูเหมือนเขาจะลืมอีฟเวลินไม่ได้ ตอนที่เธอตายเธอมีผลกระทบต่อเขามาก แล้วตอนนี้มันจะมีอะไรมากไปกว่านี้อีกเมื่อเธอยังไม่ตาย
เมื่อคิดถึงเรื่องเหล่านี้ วิเวียนใจสลายจนไม่อาจกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลออกมาได้ ความสัมพันธ์ของเราจะยั่งยืนได้อีกนานแค่ไหน อะไรคือฟางเส้นสุดท้ายที่ทำให้เราต้องแยกจากกัน
เธอยังคงเงียบและก้มหน้าลง ในชั่วพริบตาน้ำตาหยดแหมะลงบนพื้น
ฟินนิคเชยคางเธอขึ้นและเห็นน้ำตาไหลเป็นสายจากดวงตาที่บวมแดงของเธอ
เขาถอนหายใจขณะพยายามใช้นิ้วโป้งเช็ดน้ำตา “เป็นเพราะอีฟเวลินใช่ไหม”
วิเวียนไม่รู้ว่าจะตอบคำถามที่เขาถามมาตรงๆ ได้ยังไง
ใช่ ฉันรู้สึกกังวลมากที่อีฟเวลินก้าวเข้ามาในชีวิตของเราเพราะคุณรักเธอมาก ในช่วงสิบปีที่ผ่านมาไม่เคยมีสักวันที่คุณลืมเธอ สร้อยคอ ปากกาลูกลื่นของเธอ... สิ่งของแต่ละอย่างที่อีฟเวลินทิ้งไว้นั้นได้รับการดูแลราวกับของล้ำค่า ตอนนี้เธอกลับมาแล้ว จะไม่ให้ฉันคิดไม่ให้ฉันสนใจเธอได้ยังไง
ฉันจะบอกทุกอย่างนี้กับฟินนิคได้ไหม เขาจะคิดยังไงกับฉันถ้าฉันบอกอีฟเวลินไปว่าฉันไม่ต้องการให้เธอเข้ามายุ่งเกี่ยวในชีวิตของเรา แน่นอน เขาต้องคิดว่าฉันเป็นผู้หญิงชั่วร้าย ใครจะมีความคิดชั่วร้ายเช่นนี้กับคนที่เพิ่งรอดตายมาได้
“เรื่องที่เถียงกันครั้งสุดท้ายของเราเหรอ” วิเวียนรู้สึกสับสน นี่เขายังโกรธอยู่อีกหรือไง
"ใช่ ตอนนั้นผมตกลงเดินทางออกนอกประเทศเพื่อไปประชุมเพราะอยากให้เราทั้งคู่มีเวลาคิดและใจเย็นลงบ้าง แต่ตอนที่ผมขึ้นเครื่องไปแล้วผมเสียใจที่ตัดสินใจทำแบบนั้น ผมจะทิ้งคุณไว้คนเดียวที่บ้านแล้วออกไปแบบนั้นได้ยังไง
“ผมควรจะปลอบโยนคุณ วิเวียน ผมยอมรับว่ามันทำให้ผมนึกถึงอีฟเวลินเวลาที่เห็นคุณสวมเสื้อผ้าพวกนั้น แต่เหตุผลหลักที่ผมบอกคุณว่าผมไม่ชอบเพราะเสื้อผ้าสไตล์นั้นมันไม่เหมาะกับคุณเลย
“ผมฝังทุกอย่างเกี่ยวกับอีฟเวลินไว้ในอดีต ผมไม่ต้องการเธอหรือแม้แต่เงาของเธอเข้ามาในชีวิตของเรา ผมชอบคุณในตัวตนที่คุณเป็น ไม่ใช่เพราะคุณทำให้ผมนึกถึงเธอ วิเวียน คุณเข้าใจที่ผมพูดไหม”
เมื่อได้ยินคำอธิบายของเขา วิเวียนก็น้ำตาไหล เธอเกลียดตัวเองที่ไม่เลือกเชื่อมั่นในตัวเขา ทำไมฉันถึงสูญเสียศรัทธาในตัวเขาและสงสัยในความรู้สึกของเขาที่มีต่อฉันเพียงเพราะเรื่องซุบซิบนินทา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ความรักสีคราม
สนุกมาก...