ความรักสีคราม นิยาย บท 391

“ผมเดาว่าครูคงไม่อยากให้มันเป็นเรื่องใหญ่โตเพราะมันก็เป็นแค่เรื่องทะเลาะวิวาทกันในหมู่ของเด็กๆ แต่ผมจะสอนอีฟเวลินแน่นอนครับเมื่อพวกเรากลับถึงบ้าน”

เบเนดิกต์อายเกินกว่าที่จะมองหน้าวิเวียนเมื่อพูดออกไปแบบั้น อีฟเวลินอาจตั้งใจทำแบบนั้นเพื่อให้ฟินนิคหมดศรัทธาในตัวของวิเวียน

เมื่อได้ยินอย่างนั้นความรู้สึกของวิเวียนก็ตีปนกันไปหมด ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าอีฟเวลินจะสมรู้ร่วมคิดด้วย เธอยังเด็กมาก

“คุณกำลังบอกว่าอีฟเวลินชอบฟินนิคและเธอจะไม่ถอดใจเหรอคะ หมายความว่าเธอโกหกที่เธอสัญญาว่าเธอจะไม่มายุ่งกับฉันและฟินนิคอีกใช่ไหมคะ”

“ผมเกรงว่าจะใช่ครับ” เบเนดิกต์พยักหน้า “นั่นเป็นเหตุผลที่ผมบอกให้คุณระวังเธอ”

วิเวียนมองเบเนดิกต์และถาม “คุณเชื่อฉันไหมคะตอนที่ฉันบอกคุณว่าอีฟเวลินหนีออกมาจากเหตุเพลิงไหม้คนเดียวเมื่อสิบปีก่อน”

“ผมเชื่อครับ” เบเนดิกต์พยักหน้าและพูดเสริม “แต่ผมเชื่อว่าอีฟเวลินไม่ได้จงใจทิ้งฟินนิคหรอกครับ”

“เธอคงตื่นตระหนกและไม่มีแรงที่จะพยุงเขา ผมคิดว่าเธอกลัวเกินกว่าที่จะบอกความจริงกับเราเพราะเธอคิดว่าเราอาจตำหนิเธอ”

ยังไงซะอีฟเวลินก็เป็นน้องสาวของเบเนดิกต์ เขาคงไม่อยากคิดว่าเธอจะมีเจตนาไม่ดี

ในตอนนั้นวิเวียนรู้สึกตื้นตันใจที่ได้ยินว่าเบเนเดิกต์เชื่อเธอแต่เธอก็ยังคงหงอยอยู่ดี เธอไม่พอใจที่ฟินนิคและแม่ของเธอเลือกที่จะเชื่อข่าวลือบนอินเทอร์เน็ตแทนคำอธิบายของเธอ พี่ชายแท้ๆ ของอีฟเวลินกลับเชื่อคำพูดของฉัน ช่างน่าตลกสิ้นดี

“ทำไมคุณถึงเชื่อฉันคะ” วิเวียนถาม “บางทีฉันอาจโกหกคุณด้วย”

“เพราะผมรู้จักอีฟเวลินดีเกินไปครับ” เบเนดิกต์ตอบด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ เขามองเข้ามาในตาของเธอและพูดตอบ “คุณอาจคิดว่าผมบ้าแต่ทุกอย่างที่คุณทำหรือพูดมันทำให้ผมอยากที่จะเชื่อคุณครับ” หลังจากที่ได้ใช้เวลาร่วมกันกับคุณ ผมเชื่อว่าคุณเป็นคนซื่อสัตย์

ฟินนิคเดินมาหาเธอและยื่นมือออกไป “กลับบ้าน”

แต่วิเวียนก็ไม่สนใจเขา เธอยันกำแพงเอาไว้และพยายามลุกขึ้นด้วยตัวเอง แต่จู่ๆ ขาของเธอก็ชา เธอจึงเซและล้มลงในวินาทีต่อมา

เบเนดิกต์ที่ยืนอยู่ข้างๆ จับเธอเอาไว้ได้ทันเวลาก่อนที่เธอจะล้มลงไปกับพื้น ในตอนนั้นวิเวียนเอนตัวพิงหน้าอกของเขาราวกับตั้งใจ

แววตาของฟินนิควาวโรจน์เมื่อเห็นปฏิกิริยาของพวกเขาจากระยะไกล ฟินนิคเดินไปหาวิเวียนและอุ้มเธอไว้ในอ้อมแขนก่อนที่เขาจะเดินจากไปทันที

วิเวียนพยายามผลักเขาออกและต้องการที่จะลงแต่ฟินนิคก็จับแน่นขึ้นและไม่ยอมให้เธอลง เธอจึงทำได้แค่มองเขาอย่างเคียดแค้นและไม่มีทางเลือก “ปล่อยฉันลงนะ”