ความรักสีคราม นิยาย บท 398

ในวันอาทิตย์โนอาห์ขับรถพาวิเวียนไปที่งานศพของแอชลีย์ วิเวียนขอให้ราเชลมาด้วยเพื่อที่เธอจะได้ไม่ต้องมาคนเดียว

เมื่อมาถึง คนแรกที่วิเวียนเห็นก็คือฮาร์วีย์

ฮาร์วีย์ยืนอยู่หน้ารูปถ่ายของแอชลีย์อย่างคอตก เขาไม่ใช่คนเดิมอีกต่อไปแล้ว ที่จริงเขาดูแก่ขึ้นเมื่อเทียบกับครั้งสุดท้ายที่วิเวียนเห็นเขา

วิเวียนอดที่จะรู้สึกเสียใจไม่ได้เมื่อเห็นสภาพที่น่าสงสารของเขา แม้ว่าฮาร์วีย์จะไม่เคยทำหน้าที่พ่อเลยตลอดช่วงวัยเด็กของเธอ แต่เขาก็ยังเป็นพ่อผู้ให้กำเนิดเธออยู่ดี

และเพราะราเชลไม่อยากเข้าใกล้ฮาร์วีย์ วิเวียนจึงเดินเข้าไปหาเขาคนเดียว

“พ่อคะ” วิเวียนยืนอยู่ข้างหลังเขาและเรียกเบาๆ

ฮาร์วีย์หันกลับมามองวิเวียน ความรู้สึกของเขาพลุ่งพล่านไปหมดเมื่อเห็นเธอ แม้ว่าเรื่องวุ่นวายที่เกิดขึ้นจะต้องโทษเอมม่าและแอชลีย์แต่สำหรับฮาร์วีย์แล้วฟินนิคเองก็ด้วย เขาจะต้องแบกรับการตายของแอชลีย์ การล้มละลายของมิลเลอร์กรุ๊ปและการห้ามเอมม่าไม่ให้กลับประเทศ เขาไม่รู้ว่าเขาจะต้องรู้สึกยังไงเมื่อเห็นวิเวียนที่นี่ แต่เพราะเธอเป็นลูกสาวคนเดียวของเขาที่เหลืออยู่บนโลกใบนี้ ฮาร์วีย์จึงตัดสินใจไม่ทำให้เรื่องระหว่างพวกเขาต้องยุ่งยาก

เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน “ว่าไง”

วิเวียนตอบรับโดยการพยักหน้าเพราะเธอไม่รู้ว่าจะพูดอะไรต่อ

“ดีใจที่ได้เจอลูกที่นี่นะ มาบอกลาน้องสาวของลูกสิ” ฮาร์วีย์หันกลับมามองรูปของแอชลีย์และเริ่มน้ำตาไหลอีกครั้ง

วิเวียนยืนอยู่ข้างเขาเงียบๆ เพราะเธอไม่รู้ว่าจะปลอบชายที่เศร้าโศกคนนี้อย่างไร

เอมม่าดูกระสับกระส่าย เธอไม่ใช่ผู้หญิงที่ดูสง่างามเหมือนที่เคยเป็นอีกต่อไป เธอสวมเสื้อสีน้ำเงินขาดๆ และรองเท้าผ้าใบลายพรางเก่าๆ คู่ใหญ่ เธอวิ่งไปที่รูปของแอชลีย์

เธอไม่เพียงแค่ผอมจนเห็นกระดูกแต่ผิวของเธอยังซีดเซียวอีกด้วย ราวกับว่าเธอขาดสารอาหารมาระยะหนึ่งแล้ว

วิเวียนตกใจมากที่เห็นเอมม่าในสภาพนี้ ฟินนิคทำอะไรกันแน่ถึงได้เปลี่ยนผู้หญิงที่มีระดับและเจ้าอำนาจคนนั้นให้กลายมาเป็นขอทานที่ซูบผอมแบบนี้ได้ พวกเขาทำอะไรกับเธอ

เอมม่าวิ่งไปที่โลงศพของแอชลีย์ด้วยท่าทีที่สั่นคลอนและทรุดตัวลงคุกเข่า

“แอชลีย์ ลูกทิ้งให้แม่อยู่คนเดียวได้ยังไง แม่ยังไม่ทันได้บอกลาเลย”