ความรักสีคราม นิยาย บท 40

วิเวียนตะลึงงัน ก้มศีรษะลงเพื่อดูสิ่งที่เขาเพิ่งปาใส่เธอให้ชัดเจนยิ่งขึ้น ทันใดนั้น เธอหน้าซีดขณะที่ร่างกายของเธอสั่นสะท้านอย่างควบคุมไม่ได้

มันคือรูปถ่าย ภาพพร่ามัวและสั่นไหว ดังนั้นมันจึงเห็นได้ชัดเจนว่ามันถูกแอบถ่าย อย่างไรก็ตาม บุคคลในภาพสามารถจำได้อย่างชัดเจน

ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากตัวเธอเอง!

เธอนอนอยู่บนเตียงโดยที่เสื้อผ้าหลุดลุ่ยและแก้มของเธอแดงก่ำ

แม้ว่ารูปถ่ายจะพร่ามัว แต่เห็นได้ชัดเจนว่าเธอกำลังทำอะไรอยู่

วิเวียนจำไม่ได้

เธอนึกถึงภาพที่ถูกถ่ายขึ้นได้อย่างรวดเร็ว - เมื่อสองปีที่แล้ว

“คุณไปเอาภาพพวกนี้มาจากไหน” วิเวียนจ้องไปที่ฟาเบียนและถามเสียงแหลม

สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อสองปีก่อนเป็นฝันร้ายของวิเวียน อย่างไรก็ตาม หลังจากช่วงเวลานี้ เธอเริ่มที่จะทิ้งอดีตไว้ข้างหลัง

เธอไม่มีทางที่จะวาดภาพได้เลยจริงๆว่ามีคนแอบถ่ายรูปเธอ! ด้วยเหตุนั้น เหตุการณ์อันน่าสยดสยองได้กลายเป็นมลทินที่ไม่อาจลบล้างได้ซึ่งจะคงอยู่กับเธอไปตลอดชีวิต

“เป็นอะไรไปเหรอ วิเวียน คุณกลัวไหม" เมื่อมองไปที่ใบหน้าซีดเผือดของวิเวียน ฟาเบียนอดไม่ได้ที่จะเย้ยหยันอย่างเย็นชา “ถ้าตอนนี้คุณกลัว ทำไมตอนนั้นคุณถึงทำเรื่องต่ำช้าเช่นนี้”

วิเวียนเริ่มควบคุมความรู้สึกไม่ได้ การเยาะเย้ยของฟาเบียนทำให้เธอรู้สึกหงุดหงิดใจเท่านั้นเอง

“ฟาเบียน ฉันไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับคุณ! อย่ามาสอดรู้เรื่องของฉัน!” เสียงของวิเวียนเย็นชามาก “แค่บอกฉันว่าคุณได้รูปถ่ายเหล่านั้นจากที่ไหน ใครเป็นคนถ่าย ใครให้คุณมา”

เมื่อฟาเบียนเห็นว่าวิเวียนหน้าซีดแค่ไหน หัวใจของเขาก็เจ็บปวดอย่างช่วยไม่ได้ อย่างไรก็ตาม เมื่อจ้องมองไปที่ภาพที่ถูกเปิดเผยเหล่านั้น ความโกรธของเขาก็เพิ่มขึ้นอีกครั้ง

“คุณไม่รู้หรอกเหรอว่าใครเป็นคนถ่ายภาพพวกนี้ ทำไมคุณถึงมาถามผมแทนล่ะ” ฟาเบียนมองวิเวียนอย่างเย้ยหยัน ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความรังเกียจ “หรือว่าคุณไปยุ่งกับผู้ชายหลายคนจนจำไม่ได้ว่าภาพนี้ถ่ายเมื่อไหร่ หรือผู้ชายคนไหนถ่ายรูปพวกนี้ไว้”

ร่างกายของวิเวียนสั่นเทาอย่างควบคุมไม่ได้

เห็นได้ชัดเจนว่า ฟาเบียนไม่สามารถบอกได้ว่านี่เป็นภาพถ่ายเมื่อสองปีก่อน

อันที่จริง ตลอดสองปีมานี้วิเวียนไว้ผมยาว มันยากมากที่จะเห็นความแตกต่าง

ดังนั้น เนื่องจากความเข้าใจผิดอย่างมากที่เขาซ่อนเร้นไว้เกี่ยวกับวิเวียน เขาจึงคาดเดาไปตามเรื่องตามราวว่ารูปถ่ายเหล่านั้นเพิ่งถูกถ่ายโดยผู้ชายคนหนึ่ง

วิเวียนกัดริมฝีปากของเธอ เมื่อรู้ว่าเธอจะไม่สามารถรับข้อมูลใดๆจากผู้ชายบ้าคนนี้ได้ เธอจึงหันหลังกลับและจากไปโดยไม่อยากคุยกับเขาอีกต่อไป

สองปีผ่านไปตั้งแต่นั้นมา เขาคาดหวังว่าเขาคงจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับผู้หญิงไร้ยางอายคนนี้แล้ว แต่เมื่อเขาเห็นภาพเหล่านั้น เขาก็ยังคงโกรธจัด!

นี่เป็นรูปถ่ายใหม่กับผู้ชายคนอื่นหรือเปล่า ครั้งนี้ผู้ชายคนนี้เป็นใครกัน ฟินนิคเหรอ หรือว่าคนอื่น

ฟาเบียนหงุดหงิดมากจนอกของเขาเหมือนจะระเบิด เขาต้องทำอะไรสักอย่างเกี่ยวกับเรื่องนี้ ไม่อย่างนั้นเขาอาจจะบ้าไปแล้วก็ได้!

จู่ๆเขาก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดหมายเลข

หลังจากที่คนๆ นั้นรับโทรศัพท์ ฟาเบียนก็เค้นรอยยิ้มจอมปลอมออกมา

“สวัสดีครับ คุณอาฟินนิค นี่ผมเอง ฟาเบียน ผมไม่ได้พบอาหลังจากที่ผมกลับมาใช่ไหม ใช่ อาออกไประหว่างทานอาหารเย็นกับตระกูล เพราะอามีบางอย่างต้องทำ วันนี้ผมกำลังจะผ่านบริษัทของอา มาดื่มกาแฟด้วยกันไหมครับ”

ผ่านไปครึ่งชั่วโมง เขาก็มาถึงร้านกาแฟใกล้ฟินเนอร์ กรุ๊ป

ฟินนิคกำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้อาริมหน้าต่าง เมื่อเขาก้มศีรษะลงและเห็นซองจดหมายบนโต๊ะ เขาหรี่ตาลง “ฟาเบียน นี่อะไรเหรอ”

ฟาเบียนนั่งอยู่อีกฟากหนึ่งของโต๊ะ แม้ว่าเขาจะรู้สึกกลัวเล็กน้อยจากออร่าที่มีอำนาจเหนือกว่าของฟินนิค แต่เขาก็พูดอย่างไม่ยินดียินร้าย “ผมคิดว่าอาควรจะต้องรู้เรื่องบางอย่าง อาฟินนิค”