ความรักสีคราม นิยาย บท 400

เอมม่าหันกลับมามองวิเวียนอย่างเหยียดหยาม “วิเวียน วิลเลี่ยม ฉันเกลียดแกตั้งแต่ที่ฉันเจอแก ทำไมลูกนอกสมรสจะต้องมาอยู่กับเราด้วย เพราะแบบนี้ ฉันถึงได้พาแกไปที่โรงพยาบาลเพื่อตรวจดีเอ็นเอปลอมและหวังว่าฮาร์วีย์จะไล่แกออกจากบ้าน แต่ฉันก็ต้องประหลาดใจเมื่อผลตรวจความเป็นพ่อออกมาเป็นลบและนั่นคือตอนที่ฉันรู้ว่าแกไม่ได้เกี่ยวข้องทางสายเลือดกับ

ฮาร์วีย์เลยสักนิด”

การเปิดเผยของเอมม่ากระตุ้นความทรงจำที่แสนนานของวิเวียน เอมม่าเคยพาฉันไปที่โรงพยาบาลครั้งหนึ่งตอนที่ฉันยังเด็ก เธอบอกว่าฉันดูขาดสารอาหารนิดหน่อยและต้องไปตรวจร่างกายเพื่อที่เธอจะได้ดูแลฉันได้ดีขึ้น ฉันจำได้ว่าฉันรู้สึกซาบซึ้งใจในความมีน้ำใจของเธอและการยอมรับในตัวฉัน ฉันไม่เคยคิดเลยว่าที่จริงแล้วเธอตั้งใจที่จะไล่ฉันออกจากบ้าน

“เป็นไปไม่ได้ ถ้าคุณรู้ว่าฉันไม่ใช่ลูกสาวของเขา คุณคงไม่รอจนถึงวันนี้เพื่อบอกความจริงกับเขาหรอก” วิเวียนยืนยันว่าสิ่งที่เอมม่าอ้างนั้นไม่ใช่ความจริง

ถ้าเธอรู้แน่ว่าฉันไม่ใช่ลูกสาวของพ่อ แผนแรกของเธอก็คงจะสำเร็จไปแล้ว ทำไมเธอถึงปิดบังเรื่องนี้จากสามีของเธอมาตั้งหลายปี ไม่เห็นจะสมเหตุสมผลเลย

“ทำไมแกไม่ลองถามคำถามนี้กับแม่ของแกดูล่ะ” เอมม่าหัวเราะเยาะและมองไปที่ราเชล “ราเชล

วิลเลี่ยม ตอนนี้ความลับก็ถูกเปิดเผยแล้ว เธอคงไม่ได้คิดที่จะเก็บเงียบเอาไว้หรอกใช่ไหม”

“แม่คะ มันเรื่องอะไรกัน” วิเวียนหันไปหาแม่ของเธอด้วยความงุนงง

ราเชลยืนตัวแข็งทื่อตั้งแต่วินาทีที่เอมม่าทิ้งระเบิดเอาไว้ว่าวิเวียนไม่ใช่ลูกสาวแท้ๆ ของ

ฮาร์วีย์ หน้าของเธอขาวซีดราวกับกระดาษและทั้งตัวของเธอก็สั่นสะท้านไปหมดในตอนที่เธอยืนอยู่ตรงนั้น เธอไม่รู้ว่าจะตอบลูกสาวของเธออย่างไรดี ดูเหมือนว่าความลับนี้คงเก็บไม่อยู่แล้ว

“วิเวียน มะ ... แม่…” น้ำตาไหลอาบแก้มของผู้เป็นแม่ที่พยายามหาคำอธิบาย

“แม่คะ พูดอะไรหน่อยสิ เธอพูดผิดใช่ไหม แม่คะ” วิเวียนน้ำตาคลอ เธออยากให้แม่ปฏิเสธเรื่องนี้ต่อหน้าทุกคนในห้อง แต่วิเวียนก็ต้องผิดหวังอีกครั้งเมื่อราเชลเอาแต่ก้มหน้าและร้องไห้ออกมาไม่หยุด

ฮาร์วีย์สติแตกหลังจากที่ได้ฟังเรื่องราวทั้งหมด เขาเดินไปหาราเชลและขอคำอธิบาย “ทุกอย่างที่เอมม่าพูดเป็นเรื่องจริงหรือเปล่า บอกผมมาสิ”

ราเชลสั่นไหวอย่างเห็นได้ชัด “ฉันขอโทษ ขอโทษ ทั้งหมดเป็นความผิดของฉันเอง ฉันขอโทษ…” สิ่งที่เธอพอที่จะทำได้คือการขอโทษ

เมื่อเห็นว่าถามราเชลไปก็ไร้ประโยชน์ ฮาร์วีย์คว้าตัววิเวียนเอาไว้และพูดขึ้นเสียงดัง “เธอไปตรวจดีเอ็นเอกับฉันเดี๋ยวนี้เลย”

ฮาร์วีย์ไม่ได้สนใจว่าเขาจะทำให้แขนของวิเวียนเป็นรอยฟกช้ำหรือไม่ในตอนที่เขาลากเธอไปที่รถของเขา ตอนนี้จิตใจของเขาจดจ่ออยู่กับแค่เรื่องเดียว – นั่นก็คือตัวตนของวิเวียน