ความรักสีคราม นิยาย บท 406

พอฟินนิคเห็นแขนบางส่วนของวิเวียนยังพันผ้าก๊อซไว้ใบหน้าของเขาก็บึ้งตึง วิเวียนช่วยอ้อนวอนเพื่อเห็นแก่เอ็มม่านั่นคือสาเหตุที่ฟินนิคยอมให้เธอกลับจากต่างประเทศตั้งแต่แรก โชคร้ายที่เอ็มม่าไม่ได้แสดงออกว่าสำนึกผิดคิดกลับตัวกลับใจเลย

คิ้วของเธอยังคงขมวดแน่นแม้ในยามหลับราวกับว่าเธอจะไม่ได้รับความสงบเลยแม้แต่ในเวลาที่เธอไม่รู้สึกตัว หัวใจของฟินนิคเจ็บปวดแทนเธอขณะที่เขาลูบแก้มของเธอ

ตอนนั้นเองที่วิเวียนถูกรบกวนจากการหลับใหลเมื่อเธอรู้สึกว่ามีอะไรเย็นมาโดนใบหน้าของเธอ เธอลืมตาแล้วเห็นฟินนิคตรงหน้าของเธอ

เพราะเพิ่งตื่นจากการงีบหลับช่วงสั้นๆ วิเวียนจึงต้องใช้เวลาสักพักกว่าจะคืนสติจากอาการมึนงงได้ จากนั้นเธอถึงจำได้ว่าตอนนี้เธออยู่ในโรงพยาบาล

“ทำไมคุณถึงมาอยู่ที่นี่ได้” วิเวียนพูดอย่างแปลกใจนิดๆ ที่เห็นฟินนิค

ฟินนิคชี้ไปที่ราเชล ผู้ป่วยที่นอนอยู่บนเตียง เขาคล้องแขนรอบแขนข้างที่ไม่ได้รับบาดเจ็บของวิเวียนแล้วพาเธอออกจากห้องผู้ป่วย

“วิเวียนทำไมคุณถึงไม่บอกผมทางโทรศัทพ์ว่ามีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นล่ะ” ฟินนิคถามวิเวียนอย่างอ่อนโยนหลังจากพวกเขาออกจากห้องผู้ป่วย

วิเวียนเลี่ยงคำถามด้วยคำถามของเธอเอง “คุณอยู่ที่งานเปิดตัวไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงมาที่นี่ล่ะ”

ฟินนิคพอจะเข้าใจได้ว่าเธอไปรู้ข่าวนั้นมาจากไหน งานเปิดตัวถูกถ่ายทอดสดทางออนไลน์เพราะฉะนั้นเธออาจจะดูผ่านทางโทรศัพท์ของเธอ นอกจากนั้นเธอไม่ยอมบอกฉันว่าเมื่อเช้าเกิดอะไรขึ้นงั้นฉันคิดว่าเธอคงโกรธฉันอยู่...

“วิเวียน อีฟเวลินกับผมไปงานเปิดตัวด้วยกันเพราะมันเป็นส่วนหนึ่งของงานเรา อย่าคิดมากโอเคมั้ย” ฟินนิคอธิบายด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลเพื่อปลอบใจเธอ

“ฉันรู้” วิเวียนตอบห้วนๆ เธอรู้ดีว่าเธอไม่มีเหตุผลที่ควรจะโกรธ เหนืออื่นใดเธอไม่อาจห้ามฟินนิคไม่ให้พบผู้หญิงคนนั้นได้

ฟินนิคนึกเอาเองว่าสุดท้ายแล้ววิเวียนคงคิดทบทวนเรื่องต่างๆ อย่างทะลุปรุโปร่งได้เขาจึงเปลี่ยนเรื่องพูด “แขนคุณ...ยังเจ็บอยู่มั้ย”

“ดีขึ้นแล้วล่ะ” วิเวียนบอก เธอรู้สึกดีขึ้นนิดหน่อยเมื่อเธอสังเกตเห็นความห่วงใยอย่างร้อนรนบนใบหน้าของฟินนิค จากนั้นเธอจึงบอกรายละเอียดของเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นในวันนั้น

ที่ห้องทำงานของมาร์ค ณ นอร์ตันคอร์เปอเรชั่น

มาร์คนั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์เอาแต่ดูหุ้นของบริษัทที่ราคาตกอย่างต่อเนื่อง เขาทิ้งปากกาที่ถืออยู่ลงบนพื้นอย่างโกรธจัด

“ฉันบอกว่าไม่ใช่ตอนนี้ ได้ยินมั้ย” มาร์คขัดผู้ช่วยของเขาอย่างหยาบคาย ใครจะไปสนว่าหล่อนหน้าตาเป็นยังไง ฉันต้องเจอผู้หญิงคนนั้นแค่เพราะหล่อนสวยเหรอ แฮร์รี่อยากตกงานหรือไง

“ฉันไม่คิดว่าคุณยุ่งอยู่นะคะคุณนอร์ตัน” นั่นคือเสียงของผู้หญิงคนนั้นที่กำลังล้อเลียนเขาจากนอกประตู “คุณแน่ใจเหรอว่าไม่มีกระทั่งเวลาจะพบฉัน” พอเธอพูดจบผู้หญิงคนนั้นก็เดินก้าวยาวๆ เข้ามาในห้องทำงานของมาร์คโดยไม่แยแสคำทัดทานของแฮร์รี่

ดวงตาของมาร์คเบิกโพลงเมื่อรู้ว่าเธอคือใคร เขาดีดตัวขึ้นจากโต๊ะทำงานของเขา “คุณกลับมาได้ยังไง”

“ทำไมล่ะคุณนอร์ตัน ที่นี่ไม่ต้อนรับฉันเหรอ” ไม่เหมือนมาร์คที่กำลังตื่นตกใจอย่างเห็นได้ชัด ผู้หญิงที่เข้ามาในห้องทำงานของเขาสงบและมั่นใจ เธอนั่งลงบนโซฟาของเขาทำตัวตามสบาย

“คุณทำอะไร-” มาร์คหยุดพูดกลางคันเมื่อเขารู้ว่าผู้ช่วยของเขายังอยู่แถวๆ นั้น เขาหันไปออกคำสั่งว่า “ตอนนี้นายกลับไปทำงานได้แล้ว”

แฮร์รี่ผู้ช่วยอยากรู้อยากเห็นว่าแขกสาวสวยคนนั้นคือใครโดยเฉพาะทำไมดูเหมือนมาร์คจะแปลกใจเหลือเกินเมื่อเห็นเธอ เธอน่าจะเป็นภรรยาน้อยของคุณนอร์ตัน เขาคิด แต่เพราะเขาทำงานให้มาร์คมานานจนรู้ว่าเมื่อไหร่ที่เขาไม่เป็นที่ต้องการและอะไรที่เขาไม่ควรไปยุ่งด้วย โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมาร์คส่งสัญญาณขู่ว่ากำลังจะอาละวาดแล้วนะ

เมื่อได้รับคำสั่งแฮร์รี่จึงโพล่งออกมาว่า “ครับท่าน” จากนั้นเขาก็รีบหลบฉากไปอย่างรวดเร็ว

มาร์ครอจนกระทั่งแฮร์รี่ไปแล้วก่อนที่เขาจะรีบเดินไปที่ประตู เขามองไปรอบๆ เพื่อให้มั่นใจว่าไม่มีใครแอบฟังก่อนที่เขาจะรีบปิดประตู จากนั้นเขาก็เดินเข้าไปหาผู้หญิงคนนั้นอย่างตื่นเต้น “อีฟเวลินเธอกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่”