ความรักสีคราม นิยาย บท 410

“ฉันขอเตือนนะอีฟเวลิน อย่าทำแบบนี้” วิเวียนตัวสั่นจนเสียงของเธอพลอยสั่นตามไปด้วย “บอกให้พวกเขาไปซะ”

“แหม แหม ฉันอุตส่าห์ลำบากไปจ้างพวกเขามา พวกเขายังไม่ได้เริ่มเลย แล้วจะให้ฉันบอกให้พวกเขาไปได้ยังไงกัน” อีฟเวลินจ้องวิเวียนเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความอาฆาตมาดร้าย “ทุกอย่างที่ฉันทำกับแกตอนนี้ คิดว่าแค่ขู่เหรอ แกบอกเองว่าฟินนิคชอบแกใช่มั้ย งั้นเราจะได้รู้กันวิเวียนว่าฟินนิคจะยังชอบแกมั้ยหลังจากแกเสียทั้งชื่อเสียงและความบริสุทธิ์ของแกแล้ว”

“เธอกล้าทำเรื่องแบบนี้ได้ยังไง ปล่อยฉันไปเดี๋ยวนี้นะ” วิเวียนร้องอย่างเสียขวัญเมื่อเห็นท่าทีโหดร้ายบนใบหน้าของอีฟเวลิน “อีฟเวลิน เมื่อไหร่ที่ฟินนิครู้เรื่องนี้เขาจะไม่มีวันยกโทษให้เธอแน่”

“ทำไมฉันจะไม่กล้าล่ะ” อีฟเวลินไม่แยแสกับคำขู่ของวิเวียน เธอหยิบกล้องถ่ายรูปออกมาจากกระเป๋าถือของเธอแล้วเอามาอวดต่อหน้าวิเวียน “ฉันไม่ใช่แค่กล้าทำกับคนไม่เอาไหนอย่างแกนะแต่ฉันจะถ่ายรูปทุกขั้นตอนแล้วเอาไปอัพโหลดออนไลน์ทีหลังอีกด้วย เมื่อถึงตอนนั้นฉันสงสัยว่าแกจะยังอยากมีชีวิตอยู่หรือกล้าอยู่กับฟินนิคต่อหรือเปล่า”

“สนุกเสียให้พอนะ ไม่ต้องห่วงหรอก ฉันจะดูแลเรื่องการบันทึกทุกอย่างให้แกเอง” หลังจากอีฟเวลินพูดจบเธอก็คิดว่าเธอพูดมาพอแล้ว เธอก้าวถอยหลังแล้วโบกมือส่งสัญญาณให้ยาจกทั้งสี่ “หล่อนเป็นของพวกแกแล้ววันนี้ อย่าทำให้ฉันผิดหวังล่ะ”

เมื่อเหล่ายาจกมองวิเวียนครั้งแรกพวกเขาแทบจะทนต่อไปไม่ไหว ทีแรกพวกเขาคิดว่าเหยื่อของพวกเขาจะเป็นโสเภณีเสียอีกแต่ปรากฏว่าเธอเป็นสาวงามใช้ได้ทีเดียว

ช่างเป็นเรื่องแปลกใจที่น่ายินดี ไม่ใช่แค่เราจะได้รับค่าจ้างแต่เรายังได้สาวสวยมาปู้ยี่ปู้ยำอีก โชคชะตาเข้าข้างเราแล้ววันนี้

ยาจกทั้งสี่ถูมือไปมาและหัวเราะต่อกระซิกกันขณะตรงเข้าหาวิเวียน

พวกเขาเข้าหาวิเวียนด้วยรอยยิ้มลามกบนใบหน้าเผยให้เห็นฟันสีเหลืองอ๋อยของพวกเขา วิเวียนขยับถอยหลังด้วยความกลัวที่ครอบงำเธอ “อย่ายุ่งกับฉันนะ อย่าเข้ามาใกล้ ไปให้พ้น”

ขณะเดียวกันอีฟเวลินเปิดกล้องและเล็งมาที่พวกเขาทั้งห้าคน เธอพูดกับพวกยาจกว่า “ถ้าฉันชอบสิ่งที่เห็นในวันนี้ ฉันจะจ่ายให้เป็นสองเท่า ฉันสัญญาว่าพวกแกทุกคนจะมีกินมีใช้ไปตลอดชีวิตไม่ต้องขอทานตามถนนอีกเลย”

ทั้งสี่คนรู้สึกตื่นเต้นขึ้นอีกเพราะถูกกระตุ้นด้วยคำสั่งของอีฟเวลิน พวกเขาก้าวมาข้างหน้าและล้อมวิเวียนไว้ทันที คนหนึ่งเริ่มแตะใบหน้าของวิเวียนและความรู้สึกตื่นเต้นก็เพิ่มขึ้นจนเขาเกือบจะน้ำลายหก “ให้ตายสิ ผิวหล่อนดีเหลือเกิน บอกได้เลย วันนี้เราโชคดีแล้ว”

“อีฟเวลินฉันเกลียดแก แกบอกให้พวกมันไปให้พ้นนะ ออกไปจากตัวฉัน” วิเวียนร้องอย่างสิ้นหวัง น้ำเสียงของเธอแหบพร่าจากความเครียดทั้งหมด เธอพยายามปกป้องตัวเองด้วยทุกสิ่งทุกอย่างที่เธอมี แต่ทั้งหมดไม่ได้ผล

“โฮ่โฮ่” พวกยาจกเอาแต่ดึงทึ้งเสื้อผ้าเธอโดยไม่แยแสเสียงร้องขอความช่วยเหลือของวิเวียน ร้องไปเถอะแม่สาวน้อย เราไม่ได้แตะต้องผู้หญิงมาเป็นปีแล้ว เธอยิ่งทำให้เราสนุกมากขึ้นอีก สนุกจริงเว้ย เราชอบแบบนี้

“ปล่อยฉันไปไอ้พวกสวะ อย่าแตะต้องฉันนะ” วิเวียนดิ้นรนพยายามสลัดพวกเขาออกไปแต่เพราะสองมือของเธอถูกมัดอยู่เธอจึงสู้ชายทั้งสี่ไม่ได้เลย ไม่นานนักเสื้อแจ็คเก็ตของเธอก็ถูกถอดออก

การถอดเสื้อแจ็คเก็ตออกเผยให้เห็นเรือนร่างงดงามของวิเวียน นั่นยิ่งทำให้ดวงตาที่จ้องมองไม่หยุดตื่นเต้นเข้าไปอีก พวกมันกลืนน้ำลายอย่างหื่นกระหาย

“แม่สาวน้อย ร้องไปก็ไม่มีประโยชน์หรอก เธออยู่ที่ไหนก็ไม่รู้ ไม่มีใครได้ยินเธอหรอก” หนึ่งในนั้นพูดแล้วเอื้อมมือมาลูบไล้ผิวของเธอ