ความรักสีคราม นิยาย บท 420

คนเราบางคนก็เป็นแบบนี้เอง พวกเขาเต็มใจทำทุกอย่างหากได้รับสินจ้างรางวัลแม้ว่าจะขัดแย้งกับความรู้สึกผิดชอบชั่วดีก็ตาม “อ้อ อีกอย่างนึง ช่วงสองสามวันนี้ฉันจะมาโรงพยาบาลบ่อยๆ อย่าลืมทำเป็นว่าคุณไม่รู้จักฉันนะ คุณจะไม่ได้เงินแม้แต่สตางค์แดงเดียวถ้าคุณทำเรื่องนี้พัง”

“ผมเข้าใจแล้ว อย่าห่วงไปเลยคุณมอร์ริสัน” หมอให้สัญญาพร้อมพยักหน้าหนักแน่น

“เอาล่ะ คุณไปได้แล้ว” อีฟเวลินโบกมือให้เขาอย่างร้อนใจ

“งั้นผมไปทำงานก่อนนะ” หมอมีรอยยิ้มบนใบหน้าก่อนจะหันกลับมา แต่มันหายไปทันทีเมื่อเขาหันหลังให้เธอ

หึ นังสารเลว ถ้าไม่ใช่เพราะเงิน คิดว่าฉันจะทำตัวพินอบพิเทาอย่างงั้นเหรอ คุณจะเป็นอะไรก็ได้ในเมื่อคุณสวย แต่นี่คุณยังยืนยันที่จะเป็นเมียน้อยคนอื่น

เธออาจวางแผนทั้งหมดนี้เพื่อให้ผู้ชายคนนั้นของเธอเข้าใจภรรยาเขาผิด เห็นได้ชัดว่าเธอต้องการแยกพวกเขาออกจากกัน

แต่นี่มันก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับฉันเลย ทุกอย่างจะเรียบร้อยดีตราบใดที่ฉันได้เงิน จรรยาบรรณแพทย์นะเหรอ เหอะ มันคืออะไร มันช่วยให้ฉันมีชีวิตที่ดีได้หรือเปล่า เงินที่คุณมอร์ริสันให้ฉันมาเกือบเท่ากับเงินเดือนหนึ่งปีครึ่งของฉัน ฉันจะไม่ทำได้ยังไง

ในขณะเดียวกัน อีฟเวลินยังคงยืนอยู่ตรงนั้นพร้อมด้วยรอยยิ้มแห่งชัยชนะบนใบหน้า

แล้วมันเป็นยังไงเหรอถ้ามีคนช่วยเธอไว้ได้ ตราบใดที่ฟินนิคเชื่อว่าเธอถูกข่มขืน ฉันก็สมหวังในสิ่งที่ต้องการแล้ว

ไม่มีผู้ชายคนไหนที่จะไม่คิดอะไรกับเรื่องแบบนี้หรอก ตอนนี้ฉันได้ฝังหนามยอกอกไว้ในใจของเขาแล้ว ในไม่ช้าก็เร็วเขาจะต้องทิ้งเธอไปอย่างแน่นอน

“เธอพอใจหรือยัง” ขณะที่อีฟเวลินกำลังชื่นชมยินดีอยู่ในใจ จู่ๆ เธอก็ได้ยินเสียงของเบเนดิกต์จากด้านหลัง

“เบ็น” เธอพูดขณะหันกลับมาอย่างกระวนกระวายใจ "พี่มาอยู่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่” เบ็นคงไม่ได้ยินบทสนทนาของฉันกับหมอใช่ไหม

“อะไรนะ...นี่เธอยังเป็นอีฟเวลินที่พี่รู้จักอยู่หรือเปล่า” สายตาของน้องสาวทำให้เขาไม่พอใจ “น้องสาวของฉันไม่ใช่คนไร้ยางอายและทำทุกอย่างเพื่อให้ได้สิ่งที่เธอต้องการ เธอกลายมาเป็นคนแแบบนี้ได้ยังไง อีฟเวลิน”

“แน่นอน ฉันยังเป็นน้องสาวพี่ เบ็น พี่พูดแบบนี้ออกมาได้ยังไง” เธอรู้สึกกระอักกระอ่วนใจเมื่อได้ยินเช่นนั้นเพราะไม่คิดว่าเขาจะพูดออกมาตรงๆ ชั่วอึดใจเดียวเธอโกรธจัดด้วยความอัปยศอดสู

“ฉันแค่ต้องการได้สิ่งที่เป็นของฉันกลับคืนมา ฟินนิคเป็นของฉัน ส่วนวิเวียนเป็นคนแย่งเขาไปจากฉัน ทำไมพี่เอาแต่โทษฉัน อีกอย่างฉันไม่ได้ทำอะไรเธอเลย พี่ช่วยเธอไว้ได้ด้วยซ้ำ เธอไม่ได้ถูกข่มขืนจริงๆ เสียหน่อย และฉันแค่ต้องการให้ฟินนิคเข้าใจเธอผิด”

เบเนดิกต์ไม่รู้จะตอบยังไงเมื่อเห็นว่าเธอไม่มีเหตุผลเอาเสียเลย

เมื่อเห็นว่าเขาไม่ได้พูดอะไร อีฟเวลินถามขึ้นด้วยความรู้สึกกลัวเล็กน้อย “พี่จะไม่ทรยศฉันใช่ไหม”

จิตใจเขาว้าวุ่นเพราะไม่รู้ว่าควรทำยังไง คนหนึ่งเป็นคนในครอบครัวที่เหลืออยู่เพียงคนเดียวของเขา ส่วนอีกคนเป็นเพื่อนที่เขาชอบมาก มันทำให้เขารู้สึกว่าไม่ว่าจะเลือกข้างไหน มันก็เป็นการตัดสินใจที่ผิดทั้งนั้น