ความรักสีคราม นิยาย บท 474

วิเวียนทำใจให้เข้มแข็งขณะสัมผัสท้องน้อยของตัวเอง ทารกที่เติบโตอยู่ในตัวเธอคือสิ่งเดียวที่ทำให้เธอก้าวต่อไปได้ เธอมุ่งมั่นที่จะทำทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำได้เพื่อปกป้องเขาจากภยันตรายใดๆ

ถึงเธอจะไม่อยากพบฟินนิคในตอนนี้แต่วิเวียนไม่มีทางเลือกได้แต่กลับบ้านซึ่งเป็นที่เดียวที่จะช่วยให้ความอบอุ่นและสบายใจกับเธอ

เมื่อเธอก้าวเท้าเข้าไปในวิลล่าเธอเห็นว่าฟินนิคพร้อมที่จะออกไปทำงานแล้ว เขานั่งบนโซฟาในห้องนั่งเล่นด้วยแววตาว่างเปล่าบนใบหน้าดูเหมือนกำลังเหม่อลอยคิดอะไรอยู่

เธอรู้สึกว่ามันแปลกเพราะเท่าที่อยู่ด้วยกันมานานไม่ค่อยจะเห็นเขาเฉื่อยชาแบบนี้ แต่เธอไม่อยู่ในอารมณ์ที่จะคาดเดาว่าเขาคิดอะไรอยู่

ฟินนิคสะดุ้งคืนสติเมื่อการเคลื่อนไหวที่ประตูดึงความสนใจของเขาไป เขาหันไปเห็นวิเวียนอยู่ตรงนั้น เขาผุดลุกขึ้นยืนและมองวิเวียนดูเหมือนจะไม่มั่นใจในตัวเอง

หลังวิเวียนจากไปฟินนิคค่อยๆ ตั้งสติขึ้นมาได้ เขาเสียใจกับน้ำเสียงที่เขาพูดกับเธอไปก่อนหน้านี้

เพราะละอายใจเกินกว่าจะเป็นฝ่ายโทรหาเธอก่อนเขาจึงรีบกลับบ้านเร็วขึ้นแทน เขาคิดไม่ถึงว่าเธอจะกลับดึกขนาดนี้

พอวิเวียนมองผ่านเขาไปและตรงไปยังห้องนอนชั้นบนเขารีบเดินตามเธอมาทันที “คุณน่าจะยังไม่ได้ทานมื้อเย็นนะ ผมจะให้คุณนายฟิลเดอร์อุ่นซุปให้คุณนะ”

ในเมื่อฟินนิคเป็นฝ่ายเริ่มเจรจาขอคืนดีก่อนวิเวียนจึงไม่อาจจะทำเป็นไม่แยแสเขาต่อไปได้ เธอจึงพยักหน้าและบอกว่า “โอเค”

คำตอบของเธอเรียกรอยยิ้มจากเขาได้ “ไปรอที่โต๊ะอาหารก่อนนะ เดี๋ยวผมจะไปหยิบชามให้คุณ” พูดจบเขาก็หายเข้าไปในห้องครัว

พอเธอจัดแจงนั่งลงวิเวียนก็ตัดสินใจที่จะตัดปัญหาต่างๆ กับเขาเพื่อเห็นแก่ลูกในที่สุด

ไม่นานนักฟินนิคก็กลับมาพร้อมกับประคองชามซุปไว้ระหว่างสองมือของเขาอย่างระมัดระวัง เขาวางมันลงตรงหน้าวิเวียนก่อนจะนั่งลงตรงข้ามเธอ “ทานซะนะ คุณนายฟิลเดอร์บอกว่าซุปจะช่วยให้คุณย่อยง่ายสบายท้องมากเลย”

“อืมม” เธอพยักหน้านิดๆ ดูเฉยเมยไปหน่อยเพราะเธอมัวแต่คิดหมกมุ่นเรื่องลูกอยู่

วิเวียนหายใจลึกๆ “ฉันอยากจะเก็บเด็กไว้ ถ้าคุณยังยืนยันให้ฉันไปทำแท้งงั้นเราก็ควรจะหย่ากันซะ”

อารมณ์โกรธของฟินนิคปะทุขึ้นเมื่อได้ยินอย่างนั้นและน้ำเสียงของเขาก็สะท้อนออกมาอย่างรุนแรงเช่นเดียวกัน “คุณไม่ยอมฟังผมเลยใช่มั้ย คุณเก็บเด็กคนนี้ไว้ไม่ได้”

“ทำไมจะไม่ได้” วิเวียนเริ่มหงุดหงิดขึ้นมาเหมือนกัน “เมื่อเช้าฉันบอกคุณแล้วว่าฉันไม่ได้ถูกใครข่มเหง แน่ล่ะว่าคุณคงไม่บอกว่าคุณอยากกำจัดลูกของเราใช่มั้ย”

เมื่อฟินนิคเห็นว่าเธอดื้อรั้นขนาดไหนเขาก็ไม่รู้ว่าจะเกลี้ยกล่อมให้เธอยอมรับความจริงได้อย่างไร

ถ้าทำได้เขาอยากจะให้เธอเชื่ออย่างนั้นต่อไป ตัดความทรงจำนั้นไปเสียเธอคงจะไม่ต้องหวาดกลัวเพราะมันอีก

แต่เธอเก็บเด็กคนนี้ไว้ไม่ได้ ถ้าเธอจำเหตุการณ์นั้นไม่ได้เขากลัวว่าเธอจะไม่ยอมตกลงที่จะทำแท้ง