ความรักสีคราม นิยาย บท 484

ความคิดหนึ่งแวบเข้ามาในหัวของอีฟเวลินขณะที่เธอสำรวจภายในวิลล่า เธอรีบล้วงกระเป๋าที่วางอยู่บนโซฟาเพื่อหาโทรศัพท์ หลังจากนั้นจึงกดโทรออก ไม่นานก็มีคนมารับสาย

“ผมทำตามที่คุณขอแล้ว ทำไมยังไม่ปล่อยพ่อแม่ของผมไปอีก” โนอาห์กัดฟันถามจากปลายสายอีกฝั่ง

อีฟเวลินขมวดคิ้วและตอบโต้ “นายกล้าดียังไงมาถามฉันแบบนั้น ตอนนี้นายต้องเป็นคนที่ขอร้องฉัน นายจำได้ใช่ไหมว่าชีวิตพ่อกับแม่นายอยู่ในมือฉัน อย่าทำให้ฉันโมโห”

โนอาห์กำหมัดแน่นด้วยความโกรธกับคำพูดที่โหดร้ายของอีฟเวลิน แม้จะโกรธ แต่เขาก็ไม่สามารถโต้แย้งเธอได้เพราะชีวิตของพ่อกับแม่เขาอยู่ในมือของอีฟเวลิน ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงทำตามที่เธอบอกเท่านั้น

โนอาห์ควบคุมความโกรธที่เดือดพล่านและบังคับให้ตอบกลับไปอย่างสงบ “เมื่อไหร่คุณจะปล่อยพวกเขาไป”

“นี่ล่ะ นี่เป็นวิธีพูดที่ถูกต้อง” อีฟเวลินยิ้ม “ไม่ต้องรีบร้อนไป หลังจากที่นายสัญญาว่าจะช่วยฉันอีกเรื่องหนึ่ง ฉันจะปล่อยพวกเขาไป”

“อีฟเวลิน มอร์ริสัน คุณทำเกินไปแล้ว” ความโกรธของโนอาปะทุขึ้นอีกครั้งเมื่ออีฟเวลินไม่รักษาสัญญาและขู่ให้เขาช่วยทำอย่างอื่นอีกครั้ง

“เราตกลงกันแล้วว่าคุณจะปล่อยพ่อแม่ผมไป ถ้าผมพาคุณนายนอร์ตันไปโรงพยาบาลและโกหกว่าคุณนอร์ตันต้องการให้เธอทำแท้ง ผมทำตามที่คุณบอกแล้ว ตอนนี้คุณกำลังเล่นเกมอะไรอยู่”

“จะตะโกนเพื่ออะไร” อีฟเวลินขึ้นเสียง “นั่นทำให้ฉันนึกได้ ทำไมวิเวียนยังมีลูกอยู่ล่ะ นายทำอะไรไปบ้าง”

“คุณนายนอร์ตันเข้าใจคุณนอร์ตันผิดไปแล้ว ทำไมคุณถึงปล่อยให้เด็กรอดชีวิตไปไม่ได้” โนอาห์ขอร้อง

หน้าของอีฟเวลินเปลี่ยนเป็นสีเข้มด้วยอย่างชั่วร้าย “ฉันไม่สนใจเรื่องทั้งหมดนั้น ฉันอยากให้ไอ้ของสกปรกนั่นหายไป”

“ก็ได้” โนอาห์ตกลงอย่างช่วยไม่ได้ “แต่คุณต้องรับรองความปลอดภัยของพ่อแม่ผม”

“นั่นไม่ใช่ปัญหา” อีฟเวลินยิ้ม “ฉันจะปล่อยพ่อกับแม่นายไปเมื่อเด็กนั่นไม่อยู่แล้ว”

“รักษาสัญญาด้วยล่ะ” โนอาห์วางสายทันทีหลังจากนั้น

เขาจ้องโทรศัพท์อย่างไม่ละสายตาและครุ่นคิดเกี่ยวกับสิ่งที่เขาสัญญาว่าจะทำ เขาพึมพำด้วยความรู้สึกผิด “คุณและคุณนายนอร์ตัน ผมขอโทษครับ แต่ผมก็ปล่อยให้เกิดอะไรขึ้นกับพ่อแม่ของผมไม่ได้”

อีฟเวลินไม่สนใจความหยาบคายของโนอาห์ตราบใดที่เขายอมรับเงื่อนไขของเธอ พ่อกับแม่ของเขายังอยู่ในมือเธอ ดังนั้นเธอจึงไม่กังวลว่าเขาจะตลบหลังเธอ