ความรักสีคราม นิยาย บท 541

“ตอนนั้นไม่มีใครอยู่เคียงข้างเธอเลย และผมคือคนที่ทำให้เธอต้องทุกข์ทรมาน ดังนั้น เมื่อเธอขอให้ผมอยู่ด้วย ผมจึงไม่อยู่ในฐานะที่จะปฏิเสธ ผมไม่มีทางเลือกนอกจากพาเธอกลับไปดูแลที่บ้าน”

วิเวียนไม่คาดคิดว่าจะได้ฟังเรื่องเก่า ความมุ่งมั่นของเธอเริ่มสั่นคลอน จากที่ฟินนิคอธิบาย เป็นเรื่องที่พอจะเข้าใจได้ว่าทำไมตอนนั้นเขาเลือกอยู่กับอีฟเวลิน

เมื่อรู้สึกตัวว่าเริ่มลังเล วิเวียนรีบรวบรวมความคิดที่กำลังฟุ้งซ่าน ก็แล้วไง? ฟินนิคเลือกหย่ากับเราก็เพราะเราไม่สำคัญต่อเขาเท่ากับอีฟเวลิน

อีกอย่าง ในเมื่อเขาตัดสินใจดูแลอีฟเวลินและอยู่กับเธอมาแล้วตั้งห้าปี ทำไมถึงบอกว่าอยากกลับมา? เขาพยายามจะทำอะไร?

เมื่อคิดได้ วิเวียนเริ่มดิ้นรนขัดขืนอีกครั้ง “ถ้างั้นคุณก็ดูแลเธอไปตลอดชีวิตสิ แล้วตอนนี้มาทำอะไร? อยากเป็นไอ้พวกคบซ้อนเหรอ? ฉันจะบอกให้นะฟินนิค ฝันไปเถอะ!”

ฟินนิคจับราวลูกกรงแน่น ไม่ยอมปล่อยเธอไป

“ผมไม่เคยคิดอะไรแบบนั้น ผมรักคุณมาตลอดนะวิเวียน เหตุผลเดียวที่ผมยอมดูแลอีฟเวลินมาห้าปีก็เพราะผมรู้สึกผิด สาบานได้เลยว่าผมเห็นเธอเป็นแค่เพื่อน ตอนแรกผมตั้งใจว่าจะไปตามหาคุณที่ประเทศเอหลังจากอีฟเวลินยอมรับความจริงได้ว่าเธอพิการและใช้ชีวิตต่อได้ด้วยตัวเอง แต่ผมรอไม่ไหวแล้ว”

เขานิ่งไปครู่หนึ่งแล้วพูดต่อ “วิเวียน ผมรักคุณคนเดียว ไม่มีคนอื่น ห้าปีมานี้ผมคิดถึงคุณจนแทบบ้า แต่ในที่สุดคุณก็กลับมา เราคืนดีกันเหมือนเดิมนะ โอเคไหม?”

เท่าที่วิเวียนจำได้ ฟินนิคไม่ใช่คนแบบที่จะยอมเอ่ยปากสารภาพรัก สำหรับคนอย่างเขา ยิ้มให้ก็ถือว่าดีแล้ว

แต่เธอได้ยินฟินนิคผู้เปิดเผยความรู้สึกของตัวเองไม่เก่งประกาศซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่ารักเธอ บอกตามตรงว่าเธอเองก็ประทับใจ

อีกอย่าง เธอรู้สึกได้ว่าสายตาของเขาเอ่อล้นด้วยความหลงใหลจนแทบจะกลืนกินเธอ มีทั้งความรัก ความเสียใจ ความมุ่งมั่น และการวิงวอนอยู่ในนั้น

แต่เมื่อวิเวียนได้ยินฟินนิคพูดถึงลูกของเธอ ความรู้สึกอบอุ่นในหัวใจที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ก่อนก็หายวับไปทันที มีความขมขื่นเข้ามาแทนที่ เธอได้แต่เย้ยหยันตัวเองในใจ ถึงความเจ็บปวดจะจากไปแล้ว ก็ไม่ได้หมายความว่าฉันจะลืมบทเรียนของตัวเอง

เธอนึกภาพหมอเดินช้าๆ เข้ามาพร้อมกับเครื่องถ่าง แล้วก็เย็นเยือกถึงกระดูกสันหลัง ความรู้สึกอับจนหนทางราวกับตัวเองเป็นลูกแกะที่รอเชือดถาโถมเข้าจับหัวใจอีกครั้ง

“ไม่!” วิเวียนยกมือกุมศีรษะของเธออย่างทรมาน เธอจะไม่ยอมพบเจอเหตุการณ์แบบนั้นอีก

“มีอะไรหรือวิเวียน?” ฟินนิคถามอย่างร้อนใจขณะยังจับตัวเธอไว้

ในเวลานั้น วิเวียนรู้สึกเหมือนเขาคือปีศาจ ตอนที่เขายืดแขนออกมาก็เหมือนกำลังจะพรากลูกไปจากเธอ