“ร่างกายของฉันยังทนไหว ฉันต้องอดทนเอาไว้และคอยดูว่ามันจะทนได้ถึงเมื่อไหร่” ราเชลตอบวิเวียนด้วยน้ำเสียงสงบนิ่ง เธอสูญเสียความหวังไปแล้วในระหว่างที่รอคอยมาหลายปี
วิเวียนตกใจเมื่อได้ยินสิ่งที่ราเชลพูด เพราะสุภาพที่ไม่ดีของราเชลจึงทำให้เธอเผชิญหน้ากับความเจ็บป่วยด้วยการมองในแง่ร้าย
“อีฟเวลินมาเยี่ยมคุณบ้างไหมคะ? เธอได้ทำการทดสอบการเข้ากันของไขกระดูกหรือเปล่า? คุณต้องผ่าตัดให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้นะคะ!”
คำพูดของวิเวียนทำให้ราเชลพูดไม่ออก ความผิดหวังของเธอปรากฏชัดอยู่ในดวงตา เมื่อวิเวียนสังเหตเห็นเธอก็เข้าใจได้ทันที
“อย่าบอกนะคะว่า อีฟเวลินปฏิเสธที่จะบริจาคไขกระดูกของเธอ?” วิเวียนถามด้วยสายตาโกรธเคือง เธอจะปล่อยให้แม่ผู้ให้กำเนิดของเธอตายไปแบบนี้จริงๆ เหรอ?
“ไม่ ไม่ใช่แบบนั้น” ราเชลโบกมือรัวขณะที่เธอปฏิเสธ “อีฟเวลินยุ่งมาก ไม่ใช่ว่าเธอไม่อยากมา เธอไม่มีเวลาจริงๆ อย่าเข้าใจเธอผิด”
อาการตื่นตระหนกของราเชลยิ่งเป็นการยืนยันความคิดของวิเวียน เธอจึงเย้ยหยัน ยุ่งงั้นหรือ? เธอมีเวลาไปล่องเรือสำราญด้วยซ้ำ! เธอจะไม่มีเวลามาช่วยแม่ที่ใกล้ตายของเธอได้ยังไง?
ถึงแม้ว่าวิเวียนจะเคยเห็นความโหดร้ายของอีฟเวลิน แต่ครั้งนี้เป็นเรื่องเลวร้ายใหม่ที่ต่ำกว่ามาตรฐานของเธอที่สุด วิเวียนไม่เคยเจอใครที่เลือดเย็นกับคนที่เกี่ยวข้องทางสายเลือด เธอขมวดคิ้วขณะมองราเชลที่กำลังอ่อนแอตรงหน้าเธอ
ถ้าเธอไม่ได้รับการปลูกถ่ายคงจะมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นาน ฉันต้องไปตามหาอีฟเวลินจริงๆ ใช่ไหม?
ความคิดที่เห็นแก่ตัวและเลวร้ายของผู้หญิงคนนั้น ทำให้วิเวียนต้องคิดใหม่เกี่ยวกับทุกอย่าง
วิเวียนเจ็บปวดใจยิ่งกว่าเดิมเมื่อได้ยินแบบนั้น เธอรู้สึกได้ถึงน้ำตาที่รื้นขึ้นมาของเธอ ฉันคิดว่านี่เป็นความแตกต่างระหว่างเด็กที่เป็นผู้ให้กำเนิดกับคนอื่นสินะ? เธอจำเป็นจะต้องโกรธด้วยเหตุเพียงเพราะฉันไม่ยอมรับโทรศัพท์ทันทีด้วยเหรอ? เธอจะทำเหมือนกันหรือไม่ถ้าหากว่าเป็นฉันที่โทรหาอีฟเวลิน?
แม้ว่าจะมีเรื่องราวเกิดขึ้นในหัวของเธอมากมาย แต่ในที่สุดวิเวียนก็รับโทรศัพท์ ถึงอย่างไรเธอก็ไม่สามารถวางสายไปง่ายๆ ต่อหน้าราเชลอยู่ดี
“วิเวียนตอนนี้เธอว่างหรือเปล่า?” น้ำเสียงของอีฟเวลินน่าฟังและสุภาพมาก แต่อย่างไรก็ตามวิเวียนรู้ดี เธอตื่นตัวขึ้นมาทันทีเมื่อคิดว่าอีฟเวลินวางแผนที่จะเล่นงานอะไรเธอสักอย่างขึ้นมาอีกครั้ง มันเป็นปฏิกิริยาที่เกิดขึ้นโดยสัญชาตญาณหลังจากที่เธอเคยถูกอีฟเวลินวางแผนเล่นงานเธอมาแล้วหลายครั้ง
“เธออยากให้ฉันทำอะไร?” วิเวียนพยายามจะสุภาพให้มากที่สุดเท่าที่เธอจะทำได้เพราะว่าราเชลอยู่ตรงหน้าเธอ ในหัวของเธอ เธอคงตะโกนกรีดร้องใส่อีฟเวลินถ้าเธออยู่ที่อื่น
“เรามาคุยกันหน่อยเถอะ ถ้าตอนนี้เธอว่าง ฉันจะส่งที่อยู่ให้เธอตกลงไหม?”
สัญชาตญาณของวิเวียนบอกให้เธอปฏิเสธแต่เธอกลับไม่ได้ทำ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ความรักสีคราม
สนุกมาก...