ความรักสีคราม นิยาย บท 557

วิเวียนคิดเพียงแค่ว่าเธอต้องระวังเอาไว้

และทันทีที่เธอเข้าไปข้างใน เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตรงหน้าทำให้เธอรู้สึกสับสน มันทำให้เธอสงสัยกับตัวเองคิดว่ากำลังเห็นภาพหลอนของอีฟเวลินที่กำลังเล่นอยู่กับเด็กๆ อย่างมีความสุข

คราวนี้เธอวางแผนจะทำอะไร?

วิเวียนรู้สึกแปลกใจที่เห็นรอยยิ้มของอีฟเวลินท่ามกลางรอยยิ้มที่ไร้เดียงสาของพวกเด็กๆ

สิ่งที่เกิดขึ้นช่างแตกต่างกับนิสัยของอีฟเวลินเป็นอย่างมาก ขณะที่วิเวียนคิดไม่ถึงว่าคนที่ชั่วร้ายแบบอีฟเวลิน คนที่สามารถสั่งผู้ชายให้สร้างมลทินคนอื่นได้ จะทำตัวเรียบร้อยและมาเล่นอยู่กับเด็กๆ ที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าได้

“วิเวียน! เธอมาแล้วเหรอ” อีฟเวลินสังเกตเห็นวิเวียนจึงโบกมือให้เธออย่างตื่นเต้น ทำท่าทางให้เธอเข้ามาไปใกล้ๆ

วิเวียนตื่นตัวเป็นอย่างมากเมื่อเธอเดินไปถึงอีฟเวลิน เธอยังคงพยายามคิดว่าอีฟเวลินต้องการจะทำอะไร

“เธอมาได้จังหวะพอดีเลย ฉันกำลังกลุ้มใจว่าจะทำยังไงดี เธอช่วยฉันหน่อยได้ไหม?” อีฟเวลินจับมือวิเวียนด้วยรอยยิ้มและชี้ขึ้นไปยังขอบของหลังคา

“ฉันซื้อกระดิ่งลมมาให้เด็กๆ และพวกเขาก็อยากแขวนมันไว้ตรงนั้น พวกเขาจะได้ยินเสียงมันทันทีที่เข้ามา เธอก็รู้ว่าสภาพฉันเป็นแบบนี้ เธอช่วยฉันแขวนมันหน่อยได้ไหม?

วิเวียนเงยหน้าขึ้นและมองเห็นว่าหลังคานั้นไม่สูงนัก และบันไดที่อยู่ด้านข้างก็ดูแข็งแรงและมั่นคงพอ แม้ว่าเธอจะไม่รู้ว่าอีฟเวลินวางแผนจะทำอะไร วิเวียนไม่ต้องการทำให้เด็กๆ ต้องผิดหวังเพราะพวกเขาจ้องมาอย่างตื่นเต้น

“ก็ได้” เธอพูดขณะที่หยิบกระดิ่งลมจากบนโต๊ะและปีนขึ้นบนบันได เธอแขวนกระดิ่งลมไว้บนคานใต้หลังคาอย่างระมัดระวังขณะที่อีฟเวลินมองเธอ

ขณะนั้นรอยยิ้มของอีฟเวลินหายไป มันถูกแทนที่ด้วยสีหน้าเย็นชาและครุ่นคิด

“เอาล่ะ!” วิเวียนพูดขณะที่เธอก้าวลงมาจากบันไดเพื่อมองดูกระดิ่งลม

สีฟ้าและขาวของท้องฟ้าทำให้มันกลายเป็นภาพที่งดงาม ภาพที่เห็นดูเหมือนจะมีผลกับทุกๆ คน

อีฟเวลินนิ่งงันไปชั่วครู่หนึ่งก่อนที่เธอจะรีบเข็นรถเข็นของเธอไปหาเขา

“เป็นอะไรไป?” เธออุ้มเด็กชายขึ้นมาและถามเขาทำให้เธอดูเป็นคนที่เอาใจใส่ “ไม่เป็นไรแล้ว อย่าร้องไห้ บอกฉันสิว่าเกิดอะไรขึ้น?”

ถึงเธอจะพูดแบบนั้นแต่เด็กชายก็ยังคงร้องไห้ไม่หยุด ไม่ว่าอีฟเวลินจะทำอย่างไรเขาก็ไม่พูดอะไรเลย

ทันใดนั้นเด็กหญิงตัวเล็กคนหนึ่งก็ก้าวเข้ามายอมรับเงียบๆ “เมื่อกี้หนูเผลอไปเหยียบเท้าเขาค่ะ แต่หนูไม่ได้ตั้งใจ มันเป็นอุบัติเหตุจริงๆ…”

เด็กผู้หญิงเริ่มร้องไห้ เพราะคิดว่าหญิงสาวสวยสองคนนี้จะต้องคิดว่าเธอแกล้งเขาและจะไม่ชอบเธอ

อีฟเวลินเริ่มวุ่นวายใจเพราะเธอไม่เคยปลอบโยนเด็กๆ มากก่อน เธอมาที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าเพื่อทำให้วิเวียนลดความระแวงลง

เสียงร้องไห้เริ่มทำให้อีฟเวลินค่อยๆ ประสาทเสีย ทำไมเด็กผู้ชายคนนี้ถึงเป็นแบบนี้? ก็แค่เหยียบเท้าเอง! จะร้องไห้ไปเพื่ออะไร? แล้วก็เด็กผู้หญิงคนนี้อีก! เธอจะร้องไห้ไปทำไมกัน?