เธอรู้สึกขบขันเล็กน้อยเมื่อเห็นตัวเลขบนหน้าจอ เขาเป็นคนที่ทำให้เธอปวดหัวมากในตอนนั้น อะไรจะบังเอิญขนาดนี้?
“สวัสดีค่ะมีอะไรให้ช่วยคะ?” วิเวียนรับสายหลังจากที่ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง
“ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหนครับ?” มันเป็นเสียงของผู้ชาย
“ฉันอยู่ที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าค่ะมีอะไรเหรอคะ?”
“ส่งที่อยู่มาให้ผมแล้วคุณก็รออยู่ที่นั่นนะ ผมมีเรื่องที่จะคุยกับคุณ” ชายคนนั้นดูกังวลจริงๆ
“ได้สิคะ” วิเวียนคิดว่ามันคงจะเป็นเรื่องสำคัญ เพราะว่าพวกเขาตกลงกันแล้วว่าจะไม่ติดต่อกันอีก
ทันทีที่วางสายวิเวียนก็ส่งที่อยู่ของสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าให้ฮันเตอร์
“ใครจะมารับเธอเหรอ วิเวียน?” อีฟเวลินถามขึ้นเพราะสังเกตเห็นว่าวิเวียนดูมีชีวิตชีวาขึ้นหลังจากที่วางสาย
“ฮันเตอร์น่ะ เขามีเรื่องอยากจะคุยกับฉัน”
“แหมช่างบังเอิญซะจริง!” อีฟเวลินดีใจที่ได้ยินว่าฮันเตอร์กำลังจะมา “เราเพิ่งจะพูดถึงเขาอยู่แหม็บๆ แล้วเขาก็กำลังจะมาจริงๆ ซะด้วย สงสัยจะจะได้ยินที่เราพูดมั้ง? หรือว่าเธอสองคนมีใจเชื่อมถึงกันนะ?”
ก่อนหน้านั้นอีฟเวลินยังกังวลอยู่เลยว่าความสัมพันธ์ของฮันเตอร์และวิเวียนจะไม่ก้าวหน้าอย่างที่เธอต้องการ แต่ตอนนี้เธอรู้สึกโล่งใจขึ้น ดูเหมือนว่าฮันเตอร์จะไม่ทำให้ฉันผิดหวังแล้ว! ผู้หญิงสารเลวอย่างวิเวียนไม่สามารถที่จะต้านทานการหว่านเสน่ห์ของฮันเตอร์ได้หรอก เพราะทั้งชีวิตของเธออาจจะไม่เคยได้เจอกับผู้ชายดีๆ มาก่อน นังโสเภณี! เธอจะมีหน้ามาเทียบกับฉันได้ยังไง! ฟินนิคหลงใหลอะไรในตัวเธอนักนะ!
วิเวียนรู้สึกขุ่นเคืองใจเมื่อได้ยินอีฟเวลินล้อเลียนเธอแบบนั้น แต่เธอก็ไม่สามารถแสดงออกมาได้จึงได้แต่ยิ้มแล้วไม่พูดอะไร
ขณะที่วิเวียนฟังสิ่งที่อีฟเวลินพูด เธอก็ตระหนักได้ว่าอีฟเวลินมีศักยภาพที่เหลือเชื่อในการเป็นแม่สื่อ ฉันเคยคิดว่าเธอรู้จักแค่วิธีการทำตัวให้ดูน่าสมเพชเสียอีก ใครจะไปคิดว่าคนอย่างเธอจะมีความสามารถพิเศษในการพูดด้วย?
ในทางกลับกันวิเวียนก็ไม่ได้โง่พอที่จะคิดว่า อีฟเวลินมีความสุขกับเธอด้วย เธอคิดว่าอีฟเวลินคงกำลังฉลองกับความก้าวหน้าในแผนของเธอ
เธอสามารถที่จะหัวเราะได้ในตอนนี้ แต่เรามาดูกันเถอะว่าใครจะได้หัวเราะเป็นคนสุดท้าย
อีฟเวลินยังคงกล่าวชื่นชมฮันเตอร์ต่อไปขณะที่พวกเธอกำลังรอเขาอยู่ แม้ว่าวิเวียนจะพยายามพูดปัดมันไปแต่ก็ดูเหมือนจะไม่มีความหมาย ซึ่งถ้ามองห่างๆ แล้วมันก็ดูเหมือนว่าพวกเธอสองคนเป็นเพื่อนสนิทที่กำลังคุยกันอย่างมีความสุข
ฮันเตอร์รู้สึกประหลาดใจเมื่อเข้ามาถึงเพราะเขาคิดว่าวิเวียนอยู่คนเดียว ดังนั้นเขาจึงประหลาดใจมากที่เห็นอีฟเวลินอยู่ที่นั่นด้วย
นี่มันเกิดอะไรขึ้น? สองคนนี้ไม่ใช่ศัตรูคู่อาฆาตกันหรอกเหรอ? ทำไมพวกเธอถึงได้มาคุยกันอยู่แบบนี้ล่ะ?
เรื่องนี้ทำให้ฮันเตอร์นึกถึงตอนที่เขาและฟินนิคหัวเราะกันอย่างมีความสุขขณะที่ดื่มอยู่ด้วยกัน มันทำให้เขารู้สึกขนลุกจนต้องสะบัดหน้าอย่างแรง เพื่อที่จะพยายามลบภาพนั้นออกไปจากหัว น่ากลัวจัง… ฉันไม่เคยคิดเลยว่าฉันและฟินนิคจะเคยเข้ากันได้ดี
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ความรักสีคราม
สนุกมาก...