ความรักสีคราม นิยาย บท 6

"มะ ไม่มีอะไร" วิเวียนอึกอัก เธอซ่อนกล่องไว้ด้านหลังแล้วพูดเสริมว่า "สีเดียวกับของเธอเลย เอ่อ...ฉันปวดท้องจะแย่แล้ว ต้องรีบไปห้องน้ำแล้วล่ะ"

เธอไม่รอฟังคำตอบแล้วรีบหนีเข้าห้องน้ำที่อยู่ใกล้ที่สุด

ทันทีที่อยู่ในห้องสี่เหลี่ยมที่เป็นส่วนตัว หญิงสาวก็วางมันลงบนฝาชักโครก แล้วค่อยๆ เปิดฝากล่องออกอีกครั้ง

ไม่เหมือนผ้าพันคอของซาร่าและคนอื่นๆ ในกล่องของเธอกลับเป็นกุญแจพวงหนึ่ง

เธอจ้องมองอย่างตกตะลึงเมื่อเห็นข้อความหนึ่ง

ฟินนิคส่งที่อยู่ของเขาให้เธอ ซึ่งทำให้รู้ว่าเขาอาศัยอยู่ในละแวกบ้านราคาแพงที่สุดของเมืองซันไชน์

ที่อยู่กับพวงกุญแจของเขา นี่เขาเอาจริงเรื่องที่จะให้ฉันย้ายไปอยู่กับเขาเหรอ ฉันว่าก็ไม่ผิดที่เขาจะคิดอย่างนั้น ยังไงเราก็แต่งงานกันถูกต้องตามกฎหมายแล้ว เป็นเรื่องธรรมดาที่เราจะอยู่ด้วยกัน...

จากนั้นไม่นาน เธอออกจากห้องน้ำและกลับไปที่บริษัทนิตยสารกับซาร่าและคนอื่นๆ ที่เหลือ

พวกเขาได้รูปดีๆ ของฟินนิคหลายรูประหว่างการสัมภาษณ์ แต่ก็ไม่กล้าตีพิมพ์ภาพถ่ายของเขาโดยไม่ได้รับความยินยอมจากเขา

ดังนั้น หัวหน้าบรรณาธิการจึงต่อสายถามฟินนิคว่าขออนุญาตทำตามนั้นได้หรือเปล่า

หัวหน้าบรรณาธิการทำแบบนี้เพียงเพราะอยากจะวัดดวงดูเท่านั้น ไม่ได้คาดหวังคำตอบในเชิงบวก เพราะถึงอย่างไรประธานบริษัทฟินเนอร์กรุ๊ปก็ซ่อนตัวอยู่ในความมืดมาตลอด การตอบตกลงให้สัมภาษณ์ถือเป็นเรื่องน่าแปลกใจอย่างมากสำหรับเขาแล้ว

แต่ทุกคนประหลาดใจเป็นที่สุด เพราะฟินนิคตอบตกลงจริงๆ ในทันที เสียงพูดคุยดังเซ็งแซ่ไปทั่วทั้งบริษัทนิตยสาร

"ให้ตายสิ ประธานฟินเนอร์กรุ๊ปยอมให้พวกเราตีพิมพ์รูปถ่ายของเขาเหรอ ดูเหมือนพวกเราจะดังกันแล้วล่ะ"

"เร็วๆ เอารูปเขามาให้เราดูหน่อย หล่ออย่างที่ซาร่าบอกจริงหรือเปล่า"

ก่อนหน้านี้ วิเวียนและคนอื่นๆ ไม่กล้าเปิดเผยภาพถ่ายของเขาโดยไม่ได้รับความยินยอม แต่ตอนนี้เขาอนุญาตให้ใช้รูปถ่ายของเขาแล้ว พวกเขาจึงนำออกมาให้ทุกคนดู

สาวๆ ทุกคนในบริษัทนิตยสารต่างวี้ดว้ายกะตู้วู้เมื่อเห็นรูปถ่ายของเขา

"ตายแล้ว หล่อสุดๆ เลย ซาร่า ดูดีกว่าตอนที่เธอเล่าถึงเขาเสียอีก"

“ช่าย ไม่มีดาราคนดังคนไหนเทียบเขาได้เลยสักคน”

"นี่ ทำไมเก้าอี้ของคุณนอร์ตันดูแปลกๆ มันดูเหมือน...วีลแชร์นะ"

ใครบางคนสังเกตเห็นรถวีลแชร์ที่ฟินนิคนั่งอยู่จนได้ จากนั้นพวกเขาก็เงียบกริบลงทันที

ซาร่าเอ่ยเสียงดัง "ใช่ คุณนอร์ตันนั่งวีลแชร์ แล้วไงล่ะ เขาหล่อแถมรวยล้นฟ้า สำหรับฉัน นั่นก็ทำให้เขาเป็นเจ้าชายในฝันแล้ว"

สาวๆ ทุกคนเห็นด้วยอย่างยิ่ง ทำให้บรรดาเพื่อนร่วมงานหนุ่มๆ ของพวกเธอเกิดความหมั่นไส้ พวกผู้ชายพากันถากถางและเยาะเย้ย "ใครสนล่ะว่าเขาจะทั้งรวยทั้งหล่อ พวกเธอรู้ไหมว่าเกือบแปดสิบเปอร์เซนต์ของผู้ชายที่นั่งวีลแชร์จะ 'ใช้การ' ไม่ได้อีกเลยนะ"

"ใช่แล้ว เมื่อกี้เธอบอกว่าเขาแต่งงานแล้วไม่ใช่เหรอ ภรรยาที่น่าสงสารของเขาคงต้องถือพรหมจรรย์ไปตลอดชีวิตแน่ๆ"

แค่ก แค่ก แค่ก

วิเวียนที่ฟังพวกเขาพูดพล่ามกันอยู่อย่างเงียบๆ ขณะกำลังดื่มน้ำ แทบจะพ่นน้ำออกมา ดังนั้นเธอจึงสำลักและเริ่มไออย่างรุนแรง

เพื่อนร่วมงานคนหนึ่งของเธอเดินเข้ามาตบหลังให้เธอ "วิเวียน เป็นอะไรไป ดูท่าเสน่ห์ของคุณนอร์ตันจะเกินต้านสำหรับวิเวียนสาวสุขุมลุ่มลึกของเราเหมือนกันสินะ"

"ใช่เลย" ซาร่าพูดเจื้อยแจ้ว "พวกเธอต้องเห็นตอนนางสัมภาษณ์เมื่อกี้ นางตื่นเต้นสุดๆ"

วิเวียนนิ่วหน้าแล้วประท้วงไปว่า "นี่ อย่าพูดเหลวไหลแบบนี้สิ ฉันไม่ใช่คนที่จะหน้ามืดเป็นลมเพราะเขาเหมือนสาวแฟนคลับสักหน่อย"

"แล้วทำไมล่ะ" ซาร่าใช้มือทาบสองแก้มของเธอ ในขณะที่ดวงตาส่องประกายความชื่นชม "เขาสมบูรณ์แบบมากเลยล่ะ ถ้าไม่ใช่เพราะขาพิการ เขาคงจะเป็นพระเอกท่านประธานในอุดมคติ เหมือนในนิยายโรแมนติกทั้งหมดนั่นแน่นอน"

ขณะที่เธอกำลังรื้อหาผ้าเช็ดตัวในตู้เสื้อผ้าอยู่นั้น ก็ได้เสียง แกร๊ก ดังมาจากด้านหลัง

เห็นได้ชัดว่าชายหนุ่มเองก็ตกใจที่เห็นเธอ แน่นอนว่าคงคาดไม่ถึงว่าภรรยาหมาดๆ ของเขาจะใจกล้าถึงขั้นต้อนรับเขากลับบ้านในลักษณะที่...ยั่วยวนแบบนี้

วิเวียนตัวแข็งทื่ออยู่กับที่ พร้อมกับความคิดที่ว่างเปล่า เมื่อสมองกลับมาสั่งการอีกครั้ง เธอก็กรี๊ดเสียงดังพร้อมกับพุ่งตัวเข้าห้องน้ำ

แต่โชคไม่ดีที่พื้นนั้นลื่นจากน้ำที่เธอทำหยดตอนย่องมาในห้อง ทำให้เท้าของเธอไถลจากพื้นด้านล่างจนเธอล้มไปข้างหน้า

"ระวัง"

ฟินนิคทำหน้าเหยเก ขณะที่รีบเลื่อนวีลแชร์ไปรับเธอไว้อย่างว่องไว โชคดีที่เขารับไว้ได้ทัน เธอจึงเซล้มลงบนตักของเขาพอดี

ตอนที่นิ้วมือของเขาสัมผัสถูกร่างนุ่มนิ่มและเปียกปอนของเธอ เขายังประหลาดใจ

พอก้มหน้าลง เขาก็เห็นสองจุดแดงเรื่อบนสองข้างแก้มของเธอ

แม้วิเวียนจะไม่ได้สวยเลิศเลอตามแบบพิมพ์นิยม แต่รูปร่างหน้าตาของเธอก็อ้อนแอ้นอรชร เธอเป็นหญิงสาวในแบบงามพิศที่ยิ่งดูก็ยิ่งสวย

ถึงตอนนี้ก็ยังเป็นเช่นนั้น ใบหน้าของเธอปราศจากเครื่องสำอาง ผมเปียกชื้นแนบอยู่หลังใบหู หยาดน้ำหยดลงตามเส้นผมเรียบลื่นดุจสายไหม ไหลผ่านไหปลาร้าที่เด่นชัด และเคลื่อนลงไปตามส่วนเว้าโค้งบนร่างอันบอบบาง

ฟินนิคกลืนน้ำลาย อยู่ๆ ลำคอของเขาก็แห้งผากราวกับแผ่นหนัง พร้อมกับดวงตาที่หรี่ลงอย่างครุ่นคิด

วิเวียนตั้งหลักได้ในที่สุด เธอเงยหน้า แล้วสบสายตาร้อนแรงของชายหนุ่ม

เธอไม่ใช่เด็กไร้เดียงสา เธอรู้ว่าในแววตาของเขาหมายถึงอะไร

ไม่นะ

"ขะ ขอโทษค่ะ..." เธอพยายามลุกขึ้นยืนทันที ขณะตะเกียกตะกายจะยืนขึ้น มือของเธอก็คว้าไปที่ขาของฟินนิค จากนั้นเธอก็หยุดไปชั่วอึดใจ