ความรักสีคราม นิยาย บท 623

เธอรู้สึกรังเกียจทุกครั้งที่เธอมองเรเชลที่สภาพตอนนี้เหมือนผีดิบ

“โอ้ เดี๋ยวไปเทมาให้นะ” เรเชลรีบหยิบแก้วบนโต๊ะ แต่สายตาของเธอยังคงมองจ้องไปที่อีๆเวลีน

ด้วยความที่เรเชลเดินถอยหลังตอนที่เธอพูด เธอไม่รู้ว่ามีอะไรอยู่ข้างหลังเธอ เธอจึงสะดุดล้ม ทำให้แก้วร่วงลงมาแตกกระจายไปทั่วพื้น

อีกเวลีนรีบมองไปทางอื่นด้วยความรังเกียจทันทีหลังจากที่เห็นภาพนั้น เธอไม่ใช่เด็กแล้วนะ! นี่มันน่าอายจริงๆ!

“อีฟเวลีน แก้วแตกไปโดนหรือเปล่า? เจ็บตรงไหนไหม?”

หลังจากลุกขึ้น สิ่งแรกที่เรเชลทำคือรีบวิ่งเข้าไปหาอีฟเวลีนและตรวจดูว่าเธอบาดเจ็บหรือเปล่า

“ฉันไม่เป็นไร คุณควรระวังหน่อยสิ” อีฟวาลีนขมวดคิ้วและกล่าวด้วยความรำคาญ

“ฉันรู้ คราวหน้าฉันจะระวังนะ รอเดี๋ยวนึง ฉันจะไปเอาน้ำมาให้” เรเชลกล่าวขณะที่เธอมองไปที่อีฟเวลีนด้วยความรู้สึกผิด

ลึกๆแล้วเรเชลด่าตัวเองที่ทั้งแก่ทั้งไร้ประโยชน์ ขนาดไปเอาน้ำมาแก้วหนึ่งยังทำไม่ได้

เธอรีบไปเอาน้ำมาอีกแก้วก่อจะเกินกะเผลกไปที่เครื่องกรองน้ำ หัวเข่าของเธอคงจะแตกจากการล้มเมื่อครู่ แต่เธอไม่สนใจความเจ็บที่หัวเข่านั้น

หลังจากเติมน้ำใส่แก้วแล้ว เธอยิ้มและยื่นน้ำให้อีฟเวลีนและกล่าว “อีฟเวลีน นี่น้ำ”

จริงๆแล้วเมือของเรเชลเป็นแผลเพราะเศษแก้วและเลือดของเธอก็ออก เธอไม่ได้สังเกตว่าเธอทำให้แก้วน้ำนั้นเปื้อนเลือด

ทว่าอีฟเวลีนเกือบจะระเบิดออกมาเมื่อเห็นรอยเปื้อนแดงๆ นังคนชั้นต่ำคนนี้เป็นแม่ของฉันจริงๆเหรอ? ฉันจะไปยอมรับให้เธอเป็นแม่ของฉันได้ยังไงกัน?

อีฟเวลีนไม่ได้รับน้ำแก้วนั้นจากเรเชล เธอกดความรู้สึกโมโหนั้นไว้ “ฉันไม่ได้อยากดื่มตอนนี้ เอาไปวางไว้เถอะ”

เรเชลมองไปที่ขาของอีฟเวลีนตอนที่เธอพูด วินาทีต่อมา น้ำตาไหลเธอไหลลงมาไม่ขาดสาย พระเจ้าช่างไม่ยุติธรรมเลย มันเป็นความผิดของฉันเอง ทำไมลูกของฉันถึงต้องมารับกรรมแทนฉันด้วย? ฉันควรจะไปนรก แต่อีฟเวลีน...เธอยังเด็กอยู่

เรเชลอดไม่ได้ที่จะร้องไห้ออกมาเพราะเธอซาบซึ้ง อีฟเวลีนยังคงรักฉันเพราะว่าอย่างไรฉันก็เป็นแม่ของเธอ เราเกี่ยวข้องกันทางสายเลือด อีฟเวลีนไม่ทิ้งฉัน

“อีฟเวลีน ทำไมฉันถึงจะต้องบอกวิเวียนด้วย? อ่อ อีกอย่าง ในเมื่อคุณไม่ค่อยสะดวก ให้ฉันพาคุณไปหาหมอนะ”

“ไม่ต้องมาถามเหตุผล แค่บอกก็พอ ทำตามที่ฉันสั่ง!” ท้ายที่สุดวิเวียนก็ไม่สามารถเก็บความโกรธไว้ได้อีกต่อไป

“อีฟเวลีน อย่าโกรธสิ มันเป็นความผิดของฉันเอง ฉันไม่ควรจะถามคำถามอะไรมากมายขนาดนั้น ใจเย็นก่อนนะ ฉันสัญญาว่าฉันจะไม่ถามอะไรอีกแล้ว เรเชลรีบปลอบเธอเพราะอีฟเวลีนกำลังหัวเสีย

สักพักหนึ่งอีฟเวลีนก็เข้าใจว่านี่ไม่ใช่เวลาจะมาระบายความโกรธ

ดังนั้นเธอจึงทำจิตใจให้สงบลงและกล่าว “วิเวียนตามหาฉันแล้วบอกถึงอาการของคุณ ดังนั้นฉันเลยอยากให้คุณบอกเธอเพื่อที่เธอจะได้ไม่ต้องกังวล คุณไม่ค่อยสบายเพราะฉะนั้นพักในห้องเถอะ ฉันไปหาหมอเองได้”

“ก็ได้ ฉันจะทำตามที่คุณบอก เดี๋ยวฉันจะโทรหาวิเวียนเดี๋ยวนี้เลย ระวังตัวด้วยนะ”