ความรักสีคราม นิยาย บท 627

วิเวียนเดินกลับบ้านด้วยเธอไม่อยากขับรถ ระหว่างที่ลมเย็นๆพัดมาปะทะตัวเธอ น้ำตาบนแก้มของเธอก็แห้งเหือดไปเช่นกัน

วันนี้เธอไว้อาลัยให้กับการสูญเสียสมาชิกในครอบครัวของเธอไป

ผ่านไปหลายวัน วิเวียนได้รับโทรศัพท์จากเรเชลขณะที่เธอกำลังทำงานอยู่ เรเชลบอกวิเวียนว่าไขกระดูกของอีฟเวลีนเข้าได้กับของเธอ พวกเขาจะต้องเตรียมตัวนิดหน่อยก่อนที่จะเข้ารับการผ่าตัด

วิเวียนดีใจเมื่อได้ยินข่าวนั้น แม้คราวที่แล้วเรเชลจะทำให้เธอเสียใจ วิเวียนก็หวังให้เรเชลมีสุขภาพดี

ท้ายที่สุดแล้วเรเชลเป็นคนเลี้ยงเธอมาและมีความหมายกับเธอ

“วิเวียน ได้ตัดสินใจเรื่องอีฟเวลีนหรือยัง?” เรเชลด้วยสงสัย

วิเวียนหุบยิ้มทันที เธอตอบด้วยน้ำเสียงไร้อารมณ์ “ไว้คุยกันทีหลังนะ ตอนนี้เราควรจะให้ความสนใจกับสุขภาพของแม่และให้แม่เตรียมตัวผ่าตัดดีกว่า”

“ก็ได้ ไว้คุยกันทีหลัง แม่รู้ว่าลูกต้องใช้เวลาคิดอีกเยอะ” เรเชลรู้สึกอับอายที่ไปกดดันเรื่องนี้

วิเวียงสายหลังจากตอบเรเชลกลับไป เมื่อเธอนั่งอ่านข้อเสนอในมือ เธอตระหนักได้ว่าเธอหงุดหงิดเกินกว่าที่จะทำงานอะไร

หลายวันมานี้เธออารมณ์ไม่ดีซึ่งมันส่งผมกระทบกับงานของเธอ

อย่างไรก็ตามนี่ก็ถึงเวลาที่เธอจะต้องสัมภาษณ์ฮันเตอร์แล้ว

หลังจากเตรียมเอกสารต่างๆและคำถามสำหรับการสัมภาษณ์ ฮันเตอร์โทรหาวิเวียนก่อนที่เธอจะมีโอกาสได้โทรหาเขา

“วิเวียน ผมอยู่หน้าทางเข้าออฟฟิสแล้ว ลงมาเร็ว” ฮันเตอร์ฟังดูตื่นเต้น “ลืมไปแล้วเหรอว่าคุณมีสัมภาษณ์ผมวันนี้น่ะ?”

“ฮะ? ไม่ ฉันจะลืมไปได้ยังไง? ก็แค่...” ฉันควรจะเป็นคนไปหาฮันเตอร์ไม่ใช่เหรอ ทำไมมันกลับกันแบบนี้ล่ะ?

“ว่ายังไงเหรอ? ฮันเตอร์ถามด้วยความอยากรู้ “เพราะวันนี้คุณยุ่งหรือเปล่า?”

“ไม่มีอะไรหรอก ฉันกำลังลงไปแล้ว รอเดี๋ยวนะ” วิเวียนวางสายหลังจากเธอตอบเขา เธอรู้สึกว่ามีขั้นตอนบางอย่างของการสัมภาษณ์หายไป

เมื่อเธอเห็นว่าฮันเตอร์ทำตัวลับๆล่อๆ เธอทั้งสงสัยทั้งตลก เอาเถอะ จะที่ไหนก็ได้ขอแค่ทำงานให้เสร็จได้ก็พอ

“มากินข้าวกันไง” ฮันเตอร์พูดหน้าตาเฉย “คิดดูสิ เราสัมภาษณ์ไปด้วยกินข้าวไปด้วย บรรยากาศจะโรแมนติกแล้วก็เงียบๆ มีเสียงไวโอลินคลอไปด้วย ดีไม่ใช่เหรอ?”

นี่ฟังดูเป็นความคิดที่ดีซึ่งวิเวียนก็พยักหน้าเห็นด้วย “อย่างนั้นเข้าไปข้างในกันเถอะ”

“ได้เลย” ฮันเตอร์มีรอยยิ้มอย่างผู้ชนะ เขาเดินตามวิเวียนเข้าไป

ทั้งสองถูกนำให้เขาไปนั่งที่โต๊ะตรงมุมตั้งแต่ที่พวกเขาเดินเข้ามา เมื่อวิเวียนเห็นว่าโต๊ะนั้นดูสลัวๆ มีเทียนจุดเพื่อให้แสงสว่าง เธออดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว

“แสงสว่างไม่พอ เราอาจจะต้องถ่ายรูปกันทีหลัง”

“เอ่อ...” ฮันเตอร์ลังเลไปครู่หนึ่งก่อนจะเสนอ “ไม่เป็นไรหรอก พอสัมภาษณ์จบแล้ว เราไปหาที่สว่างๆถ่ายรูปกันก็ได้”

“ก็ได้นะ” วิเวียนพยักหน้าด้วยเธอไม่มีทางเลือกอื่น “เริ่มสัมภาษณ์กันเลยไหม?”