ความรักสีคราม นิยาย บท 636

เพราะอีฟเวลินไม่ยอมรับ ฮันเตอร์จึงตัดสินใจไม่ซักไซ้เพราะกลัวเธอจะสงสัย ถ้าเป็นแบบนั้นขึ้นมา ทุกอย่างที่เขาทำไปจะเสียเปล่า

“แล้วเรื่องวิเวียน คุณคิดจะทำไงต่อ? ผมจะช่วย” ฮันเตอร์เปลี่ยนเรื่องและพยายามจะรู้ให้ได้ว่าแผนการต่อไปของอีฟเวลินคืออะไร

“ฉันยังไม่ได้คิดเลย” อีฟเวลินไม่สงสัยแม้แต่น้อย “ถ้าต้องการให้คุณช่วย ฉันจะโทรหาแล้วกัน”

“ได้” ฮันเตอร์ตอบรับ “ผมจะช่วยคุณเต็มที่”

“ขอบใจนะ” อีฟเวลินดูซาบซึ้ง แต่ฮันเตอร์ไม่แน่ใจว่าเธอซาบซึ้งกับคำพูดของเขาจริงๆ หรือแค่เสแสร้ง

“ตอนนี้ฉันเสียใจที่คราวนั้นไม่ได้รับรักคุณ” อีฟเวลินพูดแบบอายๆ “แต่ไม่เป็นไร ยังมีเวลาเหลือเฟือ เวลาของเราจะต้องมาถึงเข้าสักวัน”

ฮันเตอร์ฝืนยิ้มให้อีฟเวลิน “หวังว่าคุณจะไม่ลืมสิ่งที่คุณพูดในวันนี้”

ให้ตายห่าเถอะ! ใครจะอยากอยู่กับแก? ฮันเตอร์ทำได้แค่สบถสาบานในใจ

อีฟเวลินยิ้มให้เขาอย่างรู้ใจ เธอมองแก้วน้ำที่อยู่บนโต๊ะ “คุณอยากดื่มน้ำไหม ฉันจะไปเอามาให้”

“ไม่เป็นไร ตอนนี้คุณออกไปก่อนดีกว่า” ฮันเตอร์ตอบ “วิเวียนอาจจะกลับมาเมื่อไหร่ก็ได้ ผมกลัวเธอจะสงสัยถ้าเห็นเราอยู่ด้วยกัน ถ้าเป็นแบบนั้นล่ะก็ ทุกอย่างที่ผมทำไปก็เปล่าประโยชน์”

อีฟเวลินใคร่ครวญและมองว่าอีกฝ่ายคิดถูก “ได้ งั้นฉันกลับก่อน คุณต้องทุ่มสุดตัวนะเพื่อทำให้เธอไว้ใจและเชื่อว่าความรู้สึกที่คุณมีให้เธอเป็นเรื่องจริง”

“อือฮึ” ฮันเตอร์พยักหน้า ในใจแสนจะเคืองแค้น

หลังจากกำชับฮันเตอร์ให้รักษาภาพลักษณ์ของตัวเอง อีฟเวลินเข็นวีลแชร์ของเธอออกไป

“เพราะฉันอยากแก้แค้น” วิเวียนตอบอย่างเอาจริง แววตาของเธอเปี่ยมความเกลียดชัง “ฉันอยากเอาคืนทุกเรื่องที่เธอทำกับฉันตลอดหลายปีที่ผ่านมา”

“คุณอยากแก้แค้นก็ไม่เป็นไรนี่ บอกผมก็ได้ ผมจะได้วางแผน ทำไมต้องยอมเจ็บตัวด้วย?” ฮันเตอร์ถามอย่างร้อนใจ รู้หรือเปล่าว่ามันอันตรายแค่ไหน? ถ้าคุณถูกแทงล่ะ? เขาไม่กล้านึกภาพเลย

วิเวียนซาบซึ้งใจกับคำพูดของฮันเตอร์และรู้สึกได้ถึงความห่วงใยที่เขามีให้เธอ

“เมื่อห้าปีก่อน ตอนที่ฉันยังอยู่กับฟินนิค อีฟเวลินเชิญฉันไปคาเฟ่และจงใจหกล้ม จากนั้นก็ใช้เศษแก้วกรีดหน้าตัวเอง”

วิเวียนเล่าอดีตของเธอให้ฮันเตอร์ฟัง

“เธอกล่าวหาว่าฉันผลักเธอเพราะอิจฉาที่เธอสวยกว่าและเกรงว่าเธอจะแย่งฟินนิคไป ในเวลานั้น ทั้งฟินนิค แม่ของฉัน และคนที่อยู่ตรงนั้นเชื่อเธอกันหมด ฉันพยายามอธิบายเต็มที่แล้วแต่ไม่มีใครฟัง ความรู้สึกตอนนั้นน่ะ…”