ความรักสีคราม นิยาย บท 666

เพื่อนร่วมงานเธอเป็นกลุ่มคนที่เมื่ออยากรู้อะไรก็จะไม่ยอมลดราวาศอก ถ้าเธอลงไปอยู่ชั้นล่าง พวกเขาจะต้องซักไซ้ไล่เรียงเรื่องที่เธอออกจากห้องมาจนกว่าจะรู้สาเหตุที่แท้จริงแน่นอน และพวกเขาก็อาจจะรู้ได้ว่าฟินนิคจองห้องฮันนีมูนสวีทไว้ให้เธอ ถ้าเป็นอย่างนั้น เธอคงไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน

ฟินนิคเป็นคนเฮงซวย! ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขาจะทำให้ฉันตกที่นั่งลำบากแบบนี้!

“วิเวียน คุณไม่ต้องห่วงนะ! ตอนกลางคืนผมจะนอนที่โซฟาและจะอยู่ให้ห่างจากคุณ!” ฟินนิคมีความสุขมากเพราะวิเวียนลังเลและไม่ยืนกรานที่จะออกไปแล้ว

ท้ายที่สุดแล้ว เธอก็ยอมและเอากระเป๋าเดินทางกลับเข้ามาในห้อง เธอกลัวพวกคนซุบซิบนินทาในทีมของเธอ และมันก็แค่ไม่กี่วัน มันคงไม่ได้เป็นเรื่องใหญ่อะไร

วิเวียนตามเข้ามาในห้อง ส่วนฟินนิคก็ถามพร้อมกับรอยยิ้ม “วิเวียน เรา…”

เธอพูดแทรกเขาออกมาว่า “ฟินนิค ฉันจะคิดว่าครั้งนี้ฉันแค่โชคร้ายนะ! ที่จริงฉันก็กลัวพวกปากหอยปากปูอยู่เหมือนกัน! ดังนั้นฉันจะปล่อยคุณไปสักครั้งนึง!”

พอพูดไปได้ครึ่งทาง เธอก็ชี้ไปตรงทางออกจากห้องและพูดหน้าตาเฉยว่า “ช่วยมีเกียรติและรักษาสัญญาด้วยว่าจะนอนที่โซฟาทั้งคืน! ฉันไม่อยากให้คุณมาอยู่ใกล้ห้องนอนโดยที่ไม่ได้รับอนุญาต! อีกอย่าง ช่วยไปไกลๆ หน้าฉันด้วยเพราะฉันต้องรื้อของออกจากกระเป๋า!”

เมื่อเขาเห็นดวงตาที่โกรธขึ้งของเธอ เขาก็รู้ว่าเธอหงุดหงิดเพราะคิดว่าโดนเขาหลอก

“พอ… พอถึงเวลาออกเดินทาง ผมจะไปเคาะประตูเรียกคุณอีกทีนะครับ” ฟินนิครีบออกไปจากห้องด้วยความเร็วสูงเมื่อพูดจบ นาทีที่เขาก้าวออกไปจากห้อง เขาก็ได้ยินเสียงกริ๊ก เป็นสัญญาณบอกว่าประตูห้องล็อกทันทีที่เขาออกมา

เขาจ้องมองประตูด้วยความปวดใจ และอดไม่ได้ที่จะสงสัยว่าเมื่อไรพวกเขาจะได้ปรับความเข้าใจกันสักที เขารอคอยให้เธอเปิดใจให้เขาอีกครั้งมานานมากแล้ว

ในอีกด้านหนึ่ง วิเวียนนอนคุดคู้อยู่บนเตียงเพราะร่างกายอ่อนล้าเต็มที จิตใจของเธอฟุ้งซ่านไปเรื่อยเพราะมีหลายสิ่งที่เธอต้องผ่านไปให้ได้

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก! เสียงเคาะประตูเบาๆ ปลุกให้เธอตื่นขึ้นมาจากการหลับใหล เมื่อเธอฝืนลืมตาขึ้นมาก็เห็นว่าในห้องมืดสนิทเพราะมันเป็นเวลาเย็นแล้ว

วิเวียนรู้จักฟินนิคในฐานะที่เป็นคนที่มีวุฒิภาวะมาตลอด เธอตกใจเพราะเธอไม่ได้มีโอกาสได้เห็นเขาสวมเสื้อผ้าสบายๆ อย่างนี้มากนักเมื่อตอนที่พวกเขายังอยู่ในสถานะสามีภรรยากันอยู่

ไม่นานนัก เธอก็ตั้งสติได้และตอบด้วยเสียงเฉยเมยว่า “ขอบคุณที่บอกนะ แต่คุณควรจะออกไปก่อนฉัน แล้วฉันจะตามไปเมื่อเตรียมตัวเสร็จแล้ว”

เธอเดินไปที่ห้องน้ำเพื่อแต่งเนื้อแต่งตัว ตอนแรกเขาอยากจะให้เธอไปพร้อมกับเขาเลย แต่ดูจากคำตอบของเธอแล้ว เขารู้เลยว่าเธอไม่อยากให้คนอื่นเห็นพวกเขาอยู่ด้วยกัน

ในเมื่อเขาบรรลุเป้าหมายที่ดูเหมือนจะเป็นไปไม่ได้ในการอยู่ร่วมห้องเดียวกันกับเธอมาแล้ว เขาจึงเลิกดันทุรังกับเรื่องเล็กๆ น้อยๆ แบบนี้ มันคงไม่ฉลาดเท่าไรที่จะเร่งเร้าอะไรกับเธอ เพราะต้องใช้เวลานานมากกว่าที่เรื่องทุกอย่างจะกลับมาเป็นดังเดิมได้

ขณะที่วิเวียนแต่งตัวเสร็จและเดินออกมาจากห้องน้ำ ฟินนิคก็ไม่ได้อยู่ในห้องแล้ว เธอถอนหายใจออกมาด้วยความรู้สึกโล่งอกอยู่ลึกๆ ฉันว่าเขาก็ไม่ได้งี่เง่านะ เขารู้ว่าคนอื่นจะพูดกันลับหลังแน่ๆ ถ้าเราลงไปที่ล็อบบี้ด้วยกันอย่างนั้น