ความรักสีคราม นิยาย บท 696

ซาร่าห์มองเห็นเท้าของวิเวียนบาดเจ็บขณะที่คนอื่นๆ กำลังครุ่นคิดถึงความสัมพันธ์ของพวกเขา

“วิเวียน!” เธอรีบเดินตรงเข้าไป น้ำเสียงของเธอแหบพร่าเมื่อเธอเห็นวิเวียนบาดเจ็บ “ฉันขอโทษวิเวียน เป็นความผิดของฉันเอง เธอได้รับบาดเจ็บก็เพราะฉัน”

“เธอไม่เกี่ยวกับอะไรกับเรื่องนี้เลยหยุดร้องไห้ได้แล้ว” วิเวียนปลอบใจซาร่าห์ เธอดึงแขนของฟินนิคเพื่อบอกให้เขาวางเธอลง แต่ฟินนิคกลับปัดมือเธอออกและอุ้มเธอเอาไว้ในอ้อมแขนต่อไป

คนอื่นๆ รีบเดินมาดูอาการบาดเจ็บของวิเวียนหลังจากที่ได้ยินเสียงของซาร่าห์

“ตอนที่แชนนอนกลับมาฉันถามว่าเธออยู่ที่ไหนแต่แชนนอนไม่ยอมบอก เธอรีบเก็บของและจากไปทันที พวกเราเป็นห่วงเธอมาก เธอได้รับบาดเจ็บได้ยังไง?” แคโรลีนเจ็บปวดหัวใจแทนวิเวียนขณะมองเท้าที่บวมแดงของเธอ

“ไม่มีอะไร ฉันบังเอิญหกล้มเลยทำให้ข้อเท้าแพลง” วิเวียนไม่ต้องการพูดเรื่องแย่ๆ ของคนอื่นลับหลัง เธอคิดว่าจะพูดกับแชนนอนเป็นการส่วนตัวเกี่ยวกับเรื่องนี้

“ถ้าอย่างนั้นก็เก็บของกลับกันเถอะ คุณมอร์ริสันคุณต้องรีบไปหาหมอ!”

“ใช่แล้ว ฉันจะรีบไปเก็บของเดี๋ยวนี้”

ไม่มีใครมีอารมณ์ที่จะอยู่เล่นต่ออีกแล้วหลังจากที่ได้เห็นอาการบาดเจ็บสาหัสที่ขาของวิเวียน

วิเวียนรู้สึกเสียใจที่เห็นพวกเขาต้องเก็บของกลับบ้านเพราะเธอ เพราะกว่าจะสามารถพาทุกคนมาเที่ยวพร้อมกันได้ไม่ง่ายเลย ทำไมพวกเขาต้องรีบกลับเพราะเธอด้วย?

แต่ก่อนที่เธอจะพูดอะไรขึ้นมาฟินนิคก็พูดว่า “พวกคุณอยู่เที่ยวพักผ่อนต่อเถอะ ผมจะพาคุณมอร์ริสันไปโรงพยาบาลเองไม่ต้องเป็นห่วง เธอจะต้องไม่เป็นอะไรแน่”

หลังจากที่ได้ยินคำพูดของฟินนิคก็ไม่มีใครที่มีความเห็นอะไรอีก พวกเขารู้ว่าคุณนอร์ตันต้องใช้โอกาสนี้ในการคืนดีกับคุณมอร์ริสัน ไม่มีใครอยากจะขวางทางเขา

เมื่อห้าปีก่อนตอนที่พวกเขาวางแผนไปเที่ยว เธอเคยฝันว่าฟินนิคจะให้เธอขี่หลังแบบนี้ขณะที่พวกเขาเดินอยู่บนถนนเส้นเล็กๆ พวกเขาจะเดินชื่นชมทิวทัศน์ไปตามถนนขณะที่เธอขี่หลังของเขาเหมือนคู่รักคนอื่นๆ

“ฟินนิค” วิเวียนอดที่จะถามไม่ได้ “ฉันถามอะไรคุณหน่อยได้ไหม?”

“อะไรเหรอ?” ฟินนิคมองดูขาของวิเวียนขณะที่พูด เขากลัวว่าจะบังเอิญทำให้เธอเจ็บ

“ทำไมคุณถึงได้ตัดสินใจกลับมาหาฉันในเมื่อคุณมีทางเลือกอื่นที่ดีกว่าอยู่รอบตัวคุณ?” วิเวียนเงยหน้าขึ้นและมองเข้าไปในดวงตาของฟินนิคและถามเขา เธอสงสัยเกี่ยวกับเรื่องนี้มานานแล้ว

ฟินนิคหยุดเดินและหันมามองวิเวียนด้วยสายตารักใคร่ “วิเวียนแต่พวกเขาไม่ใช่คุณ คุณคือหนึ่งเดียวของผม ผมจะไปหาใครที่เหมือนคุณได้จากที่ไหน?”

วิเวียนน้ำตาคลอเมื่อได้ยินคำสารภาพของเขา “ถ้าเกิดว่าฉันไม่ได้ดีอย่างที่คุณคิดล่ะ? ห้าปีที่ผ่านมาฉันเปลี่ยนไปมาก ถ้าเกิดว่าฉันไม่ใช่วิเวียนคนที่คุณเคยรู้จักอีกแล้วล่ะ?”