ความรักสีคราม นิยาย บท 743

เมื่อวิเวียนจ้องเข้าไปในแววตาที่จริงใจของฟินนิค เธอรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นที่แทรกซึมเข้ามาแทนที่ในใจ มุมปากของเธอโค้งเป็นรอยยิ้มเพื่อบ่งบอกว่าเธอสบายดี ตอนนี้เธอไม่เศร้าอีกต่อไปแล้ว มีเพียงความรู้สึกบางอย่างภายในตัวเธอซึ่งไม่สามารถอธิบายได้

ประมาณสองชั่วโมงต่อมา ไฟที่เคยสว่างเหนือห้องผ่าตัดก็ดับลงในที่สุด ทันทีที่หมอออกมา ราเชลรีบวิ่งไปข้างหน้าด้วยความกังวล และความกลัวที่ผุดปกคลุมใบหน้าของเธอ “เป็นยังไงบ้างคะหมอ? ลูกสาวของฉันเป็นอย่างไรบ้าง?”

"เธอพ้นขีดอันตรายแล้วครับ การผ่าตัดประสบความสำเร็จอย่างมาก หลังจากพักผ่อนซักสองสามวัน เธอก็จะดีขึ้น หลังจากนี้พยาบาลจะบอกรายละเอียดให้คุณทราบ” กล่าวจบ หมอผู้ซึ่งรู้สึกเหน็ดเหนื่อยจากทำการผ่าตัดก็ขอตัวแล้วเดินจากไป

เมื่อได้ยินว่าอีฟเวลินปลอดภัยดี ความกังวลบนใบหน้าของราเชลก็จางลง ความรู้สึกบีบรัดที่หน้าอกเริ่มผ่อนคลายได้ในที่สุด

และเพราะก่อนหน้านี้ เธออาจจะเครียดเกินไปจนร่างกายจะรับไหว เมื่อจู่ๆ ประสาทของเธอผ่อนคลายลง เธอก็เป็นลมในทันที

วิเวียนรีบเรียกพยาบาลสองสามคนมา พวกเขาพาราเชลไปที่ห้องที่อยู่ติดกันอย่างรวดเร็วเพื่อให้เธอพักผ่อน ส่วนอีกด้านหนึ่ง ฟินนิคก็จัดการเรื่องให้อีฟเวลิน

เมื่อวิเวียนเห็นนางพยาบาลกำลังให้น้ำเกลือกับราเชล เธอถอนหายใจและออกจากห้องพยาบาลไป ถ้าเป็นเมื่อก่อน ฉันจะอยู่จนกว่าแม่จะตื่น แต่ตอนนี้... รอยยิ้มเหยเกกระตุกที่ริมฝีปากของเธอ วิเวียนอดไม่ได้ที่จะยิ้มเยาะตัวเอง ตอนนี้ฉันไม่รู้จริงๆ ว่าควรเผชิญหน้ากับแม่อย่างไรดี อีกอย่าง แม่ก็คงไม่อยากเห็นฉันตอนตื่นขึ้นมา

หลังจากที่วิเวียนเดินออกจากห้องพยาบาล เธอก็เหลือบไปเห็นโนอาห์ที่ทางเดิน เขากำลังสอบถามบางอย่างกับพยาบาลด้วยสีหน้าวิตกกังวล

เขามาที่นี่เพื่อตามหาฟินนิคหรือเปล่านะ? เมื่อความคิดนี้เกิดขึ้น วิเวียนจึงตะโกนเรียกออกไป “ทางนี้ โนอาห์!”

โนอาห์หันกลับมาเมื่อได้ยินคนเรียกเขา เขาตกตะลึงไปครู่หนึ่ง ดูเหมือนจะไม่คาดคิดว่าจะเจอวิเวียนที่นี่ หลังจากนั้นเขาก็เดินไปหาเธอทันที

“คุณนายนอร์ตัน คุณนอร์ตันอยู่ที่นี่หรือเปล่าครับ? ก่อนหน้านี้นายโทรหา และบอกให้ผมมาโรงพยาบาล แต่นายไม่ได้บอกว่าเกิดอะไรขึ้น อย่าบอกนะครับว่านายบาดเจ็บ?”

โนอาห์รู้ดีกว่าใครว่าอีฟเวลินน่าชังเพียงใด แต่เขาไม่เคยคาดคิดว่าเธอจะโหดร้ายและไร้ความปรานีตั้งแต่อายุยังน้อยขนาดนี้ น่ากลัวจริงๆ ถ้าจะต้องอยู่ร่วมกับคนแบบนี้!

เมื่อโนอาห์มองสบเข้าไปในดวงตาที่แสนจะจริงใจอย่างที่สุดของวิเวียน เขาก็เริ่มต่อสู้กับความขัดแย้งในตัวเอง ฉันควรบอกความจริงกับเธอเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อห้าปีก่อนดีหรือไม่? อีฟเวลินเป็นคนชั่วร้ายมาก ดังนั้นเธอควรจะได้รับการลงโทษอย่างสาสมไปนานแล้ว ฉันจะช่วยปกปิดความผิดที่เธอเคยทำไว้ในอดีตให้เป็นความลับตลอดไปอย่างนั้นเหรอ?

ขณะที่โนอาห์มองวิเวียนอย่างสำนึกผิด เขาก็อดไม่ได้ที่จะขอโทษ “ผมขอโทษครับ คุณนายนอร์ตัน ผมไม่ควรทำแบบนั้นกับคุณเมื่อห้าปีที่แล้ว ผม... ผม...”

คำพูดติดอยู่ที่ปลายลิ้นของเขา แต่เขาขาดความกล้าที่จะอธิบายเกี่ยวกับเหตุการณ์ในตอนนั้น

พอได้ยินแบบนี้ สายตาของวิเวียนก็พร่าลง เธอยังคงไม่ลืมเหตุการณ์ที่โนอาห์พาคนมาบังคับให้เธอทำแท้งเมื่อห้าปีก่อน ทุกครั้งที่เธอนึกถึงความรู้สึกที่สิ้นหวังในตอนนั้น เธอไม่สามารถทำใจให้ยกโทษให้ฟินนิคได้ ฉันจะให้อภัยเขาได้อย่างไรในเมื่อเขาปฏิบัติต่อฉันอย่างโหดร้ายเช่นนั้น!

เรื่องนี้เป็นเหมือนหลุมดำระหว่างพวกเขา แม้ว่าเขาจะปฏิบัติต่อฉันไม่ต่างจากเมื่อก่อน ความห่วงใยและการปกป้องของเขาเป็นสิ่งที่จับต้องได้ แต่ฉันก็ไม่สามารถพาตัวเองข้ามผ่านปัญหานี้ไปได้โดยไม่รู้สึกกังวลใดๆ

วิเวียนสูดลมหายใจเข้าอย่างช้าๆ แล้วฝืนยิ้มออกมา “เรื่องนั้นไม่ใช่ความผิดของเธอ ตอนนั้นเธอแค่ทำตามคำสั่ง หากเราจะต้องโทษใคร อาจจะต้องโทษว่าเป็นความผิดของฟินนิค ไม่ใช่ความผิดของเธอ นับแต่นี้เธอไม่ต้องขอโทษฉันอีกแล้ว”