ความรักสีคราม นิยาย บท 749

ความขมขื่นผุดขึ้นในใจของวิเวียนขณะที่มองดูฟินนิคกำลังเดินจากเธอไป เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าทำไมถึงต้องรู้สึกเหมือนอยากจะสะอื้นออกมา

จากหลายๆเหตุผลประจวบกับความบังเอิญหลายครั้ง หรือบางทีก็อาจเป็นเพระความขี้ขลาดของเธอเองที่จงใจจะหลีกเลี่ยง ทำให้เธอไม่เคยได้คุยกับฟินนิค เกี่ยวกับเหตุการณ์ตอนนั้นว่าทำไมเขาถึงบังคับเธอให้ทำแท้งได้ลงคอ ถ้าไม่ใช่ความเข้าใจผิด ถ้าเขาสั่งให้โนอาห์ทำเช่นนั้นจริงๆ แล้วจะเกิดอะไรขึ้นกับเรา?

ฉันควรให้อภัยเขาเพราะเห็นแก่ฟักทองน้อยหรือไม่? หรือเพื่อตัวฉันเอง?

น่าแปลกที่วิเวียนไม่สามารถต้านทานความอ่อนโยนของเขาได้ เธอค่อยๆ ยอมจำนนต่อต่อสิ่งที่เขาพยายามทำให้ เหมือนกับที่เธอตกหลุมรักเขาในตอนนั้น ข้อแตกต่างเพียงอย่างเดียวคือความกลัวที่ไม่อาจอธิบายได้ซึ่งกลืนกินเธออยู่ในตอนนี้ แทนที่จะเป็นความสุขเหมือนที่เธอรู้สึกในตอนนั้น

หลังจากถอนหายใจยาวเหยียด วิเวียนก็ได้แต่กลั้นน้ำตาไว้ มันไม่ใช่เวลาที่จะคิดเรื่องนั้นในตอนนี้เพราะเธอยังต้องไปเยี่ยมราเชล

“คุณยังไม่แข็งแรงพอที่จะลุกจากเตียงนะคะ”

“คุณพยาบาลคะ ฉันไม่เป็นอะไรแล้วค่ะ ฉันอยากจะพบลูกสาว ฉันเป็นห่วงเธอ”

เมื่อวิเวียนก้าวเข้าไปในวอร์ด เธอก็เห็นราเชลกำลังโต้เถียงกับนางพยาบาล เห็นได้ชัดว่าราเชลต้องการที่จะพบอีฟเวลินไม่ใช่เธอ

พยาบาลถอนหายใจโล่งอกเมื่อเห็นวิเวียน “คุณเป็นญาติเธอหรือเปล่าคะ? ช่วยเกลี้ยกล่อมให้เธอนอนอยู่บนเตียงจนกว่าวิตามินเสริมจะหยดหมดหน่อยนะคะ เธอเอาแต่ยืนกรานที่จะถอดมันออก”

ราเชลยังคงโกรธวิเวียนอยู่จึงเมินหน้าหนีและไม่สนใจวิเวียน เมื่อเห็นท่าทางหมางเมินของเธอน้ำตาของวิเวียนก็ไหลออกมา แต่เธอก็ควบคุมอารมณ์ไว้ได้อย่างรวดเร็ว

"ขอบคุณค่ะ ไม่ต้องเป็นห่วง ฉันจะให้เธออยู่ที่นี่จนกว่าจะรับวิตามินเสร็จค่ะ” วิเวียนมาที่เตียงของเธอและให้ความมั่นใจกับพยาบาล

“เธอรู้สึกตัวแล้วและสบายดีค่ะ ไม่ต้องกังวล" วิเวียนฝืนตัวเองเพื่อตอบไปอย่างใจเย็น แต่ลึกๆ แล้ว เธอได้แต่คิดเยาะเย้ย ในตอนนี้เธอสบายดีพอที่จะโต้เถียงกับฉันได้เลยล่ะ ไม่มีอะไรที่ผิดปกติเลยสักนิด

ราเชลจับมือวิเวียนและตบเบาๆ “วิเวียน ยกโทษให้แม่ได้ไหมกับสิ่งที่แม่พูดไปก่อนหน้านี้ แม่ที่กังวลมากเกินไปแล้วก็ไปพาลเอากับหนู”

วิเวียนไม่สบตามเธอและตอบเบาๆ ว่า “ไม่เป็นไรค่ะ” ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ยังไงราเชลก็เลี้ยงดูเธอมา เธอไม่สามารถทนให้ตัวเองตำหนิติเตียนผู้หญิงคนนี้ได้

“วิเวียน แม่เชื่อว่าอีฟเวลินคงไม่ได้ตั้งใจหรอกนะ เธอเป็นเด็กดี แม่จะค่อยๆ ลงโทษเธอเอง

ลูกจะให้อภัยเธอและหยุดเอาเรื่องได้ไหม?” ราเชลขอร้อง

เมื่อได้ยินคำวิงวอนของราเชล วิเวียนก็ผละออกจากเธอพร้อมกับความเจ็บปวดที่ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอ “นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอทำเรื่องที่เลวร้ายแบบนี้ อีฟเวลินปฏิเสธที่จะกลับใจมาตลอด แล้วถ้าครั้งนี้หนูปล่อยเธอไปอีก ในอนาคตเธออาจจะทำสิ่งที่ร้ายแรงกว่านี้ก็ได้นะแม่!”