ความรักสีคราม นิยาย บท 752

ฟินนิคหละจากฮันเตอร์และวิ่งตามวิเวียนไป “ผมมีอะไรจะคุยกับคุณ วิเวียน ให้ผมไปส่งคุณที่บ้านเถอะนะ”

“ไวค่อยคุยกันวันหลังเถอะนะ ฉันจะเรียกแท็กซี่กลับ” ด้วยความโกรธสุดขีด วิเวียนเดินปาดหน้าเขาฉับๆ ไปอย่างรวดเร็ว

“วิเวียน!” ฟินนิคยืนขวางทางเธออีกครั้งและพูดซ้ำว่า “ผมจะไปส่งคุณกลับบ้านเอง”

“พอทีได้ไหม” วิเวียนควบคุมความโกรธของเธอไว้ “ฉันไม่ใช่เด็กแล้วนะ ฉันหาทางกลับบ้านเองได้”

เมื่อรู้สึกได้ถึงความโกรธของวิเวียน ฟินนิคจึงอุ้มเธอขึ้นในอ้อมแขนของเขารีบพาไปที่รถโดยไม่ลังเล

“ฟินนิค! ปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้นะ!” วิเวียนทั้งดิ้นรนและร้องขอ พวกเขาอยู่ในที่สาธารณะ ดังนั้นเธอจึงไม่กล้าตะโกนเสียงดังเพราะไม่อยากจะกลายเป็นจุดสนใจ

ฟินนิคไม่สนใจคำอ้อนวอนของเธอและก้าวไปข้างหน้าอย่างมุ่งมั่น วิเวียนค่อยๆ เงียบลง

"วางฉันลงก่อน แล้วฉันจะไปกับคุณ จากนั้นคุณก็ไปส่งฉันที่บ้านได้”

รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของฟินนิค เมื่อได้ยินคำพูดของเธอ เขาหยุดก่อนที่จะวางเธอลง

วิเวียนจ้องเขาอย่างเกรี้ยวกราดและกระทืบเท้าไปที่รถของเขา เธอดันก้นของเธอเข้าไปในที่นั่งผู้โดยสารและปิดประตูเสียงดังปัง

ฟินนิครู้สึกขบขันกับความไม่เต็มใจของเธอแต่เขาก็ยังยิ้มไว้และรีบเข้าไปในรถทันที

ในขณะเดียวกัน ฮันเตอร์ยกกำปั้นขึ้น เผยให้เห็นเส้นเลือดที่คอ เขายังไม่กล้าทำกับวิเวียนอย่างโอหังเช่นนี้ แต่ฟินนิคกลับทำ วิเวียนดูเหมือนจะปฏิเสธการรุกคืบของเขาสักนิด แล้วฉันจะเอาชนะใจเธอได้จริงหรือ?

ก่อนหน้านี้พวกเขาพูดคุยกันอย่างเป็นกันเองในโรงพยาบาล เขาจึงรู้สึกสับสนว่าทำไมวิเวียนถึงกลับมาเย็นชาเหมือนเดิม ฉันต้องใช้ความพยายามอย่างมากในการคลายความตึงเครียดระหว่างเรา แต่นี่เรากลับมาที่จุดเริ่มต้นอีกแล้วเหรอ?

หัวใจของวิเวียนเต้นระทึกเมื่อได้ยินคำถามของเขา ในที่สุดเราจะพูดถึงเหตุการณ์นั้นแล้วหรือ? ฟินนิคจะว่ายังไง? เขาจะยอมรับไหมว่าเขาส่งโนอาห์มาบังคับให้ฉันทำแท้งลูกของเรา? หรือทุกอย่างเป็นเรื่องเข้าใจผิด?

"มันคืออะไรน่ะเหรอ?" เธอหายใจออกอย่างสั่นๆ เมื่อรู้สึกถึงหัวใจที่เต้นระทึกของเธอ

ในทางกลับกัน เนื่องจากทั้งเบเนดิกต์และวิเวียนไม่อยู่บ้าน แลร์รี่จึงสนุกกับการวาดภาพในห้องของเขา

บุคเกอร์ที่ดูแลเขาไม่สามารถหยุดตัวเองจากการชมเชยเด็กน้อยอย่างไม่ขาดปากได้ “ว้าว คุณแลร์รี่ มีพรสวรรค์มาก นั่นเป็นภาพวาดที่สวยที่สุดเลย!”

จริงๆ แล้วบุคเกอร์ไม่ได้พูดเกินจริงหรือโกหกเด็ก เมื่อสามเดือนก่อน วิเวียนให้แลร์รี่เข้าเรียนศิลปะเพื่อที่เขาจะได้อยู่นิ่งๆ และเลิกซุกซนได้แล้ว

แลร์รี่เป็นนักเรียนที่อายุน้อยที่สุดในชั้นเรียน แต่นั่นก็ไม่ได้หยุดเขาที่จะกลายเป็นนักเรียนอันดับต้นๆ ของที่นั่นได้ ทุกครั้งที่วิเวียนมารับเขาจากชั้นเรียน ครูจะบอกเธอเสมอว่าแลร์รีมีพรสวรรค์เพียงใด และพรสวรรค์ของเขาไม่ควรถูกทำให้สูญเปล่า